Misschien is Kerstmis voor velen wel het meest romantische feest van het jaar, Pasen heeft toch ook iets. Misschien omdat Pasen het feest van de lente is waarbij de natuur herleeft. We zien het aan de voorjaarsbloeiers en aan de winkeletalages.
Maar voordat we Pasen konden vieren, moesten we eerst door de Goede Week, die met Palmzondag begon en waarover we in het vorige nummer van ons parochieblad konden lezen.
Na Palmzondag moeten we alles klaarmaken voor Pasen en dat begint in onze parochie met de kerkkuis. Zoals steeds zorgen mensen uit vrije wil maar gewapend met stofdoek, zwabber en stofzuiger dat onze kerk er weer piekfijn uitziet. Daarna een gezellige koffieklets. Wil je er ook eens bij zijn ? Noteer dan nu alvast 12 augustus in je agenda.
Dan kwam Witte Donderdag: de dag dat we de instelling van de eucharistie gedenken. ’s Morgens ging onze bisschop voor in de chrismaviering in de kathedraal. Het was ook de gelegenheid voor onze priesters om hun beloften te hernieuwen. ’s Avonds ging pater Paul Delmé voor in de eucharistieviering in de kerk van de Verrezen Heer, waarbij hij ook de voeten waste zoals Jezus destijds deed voor zijn leerlingen. Na de eucharistieviering had iedereen de kans om te bidden in de winterkapel aldaar.
Jezus’ lijden is het thema bij de kruisweg op Goede Vrijdag. Het Hinkelpad had een groot gebedsmoment in onze kerk. De school had een actie ten voordele van een werking in Borgerhout. De kerk was geheel gevuld met jongeren en dat deed deugd. Dan was er de kruisweg om 15 u, waaraan een vijftigtal gelovigen deelnamen. Bij het herdenken van Jezus’ lijden en dood staan we ook stil bij het lijden van zovelen in deze wereld en komen we tot het besef dat Jezus nog elke dag gekruisigd wordt.
’s Avonds werd Jezus’ kruis gehuldigd in de kerk van Sint Willibrordus o.l.v. priester Serge.
En dan kwam Stille Zaterdag. Die morgen moest onze parochie afscheid nemen van Roosje in een overvolle kerk. De kerk was vol met ballonnen die in het Prieeltje werden losgelaten. Het was een gelovig afscheid waar de christelijke boodschap dat liefde sterker is dan de dood bevestigd werd.
En dat kwam tot uiting in de Paaswake. In de Verrezen Heer (toepasselijk) ging pater Paul samen met Kristin, Maguy en Theo voor. Zelf mocht ik Serge assisteren in Sint Willibrordus. De Paaswake is een van de indringendste liturgische vieringen van het jaar. We luisteren naar Gods droom in het Scheppingsverhaal en in de uittocht uit Egypte. De apostel Paulus verwijst in zijn Romeinenbrief naar Christus. Maar het Marcusevangelie vertelt alleen maar over een leeg graf, maar met een verwijzing naar Jezus die ons voorgaat naar Galilea. Ons Galilea is Berchem: Oud Berchem, Pulhof, het Rooi en de Groenenhoek. Zo zendt de Verrezen Heer ons uit en dat wordt bevestigd als we onze doopbeloften hernieuwen.
En dan komt Paasmorgen. Ik spoed me dan naar de kathedraal. Het was aangenaam fietsen door de stad, die iets drukker was dan gewoonlijk. Men verzamelde zich op de Grote Markt. Op de Handschoenmarkt aangekomen ontmoette ik vrienden van andere christelijke kerken voor de jaarlijkse oecumenische paasgroet. ARK voorzitter John van der Dussen had het eerst over Vlaanderens mooiste: de Ronde van Vlaanderen om daarna te spreken over het mooiste van de christelijke wereld: Jezus’ verrijzenis. Ondanks alles mogen we zingen: de Heer is waarlijk opgestaan !
Thuisgekomen mochten we dit lied opnieuw aanheffen in de viering van Pasen in onze eigen kerk, waarbij ook veel kinderen aanwezig waren. De paasviering was een feestelijk moment, mede mogelijk dank zij Ria die voor de decoratie (met bloemen!) zorgde en Rita, die met het gelegenheidskoor voor muzikale ondersteuning zorgde.
Zo werd de Goede Week afgesloten. Het is het hoogtepunt van het liturgisch jaar, waarbij het lijden, de kruisdood en de verrijzenis van Jezus ons mogen inspireren om de evangelische boodschap in onze gemeenschap uit te dragen.
Dank aan allen die hieraan meegewerkt hebben en deze Goede Week heeft ook bewezen dat we kunnen samenwerken over de parochiegrenzen heen.
Jean-Marie