De werken van barmhartigheid

In de dekenale kerk staan 7 doeken opgesteld met afbeeldingen van de 7 werken van barmhartigheid, dit ter gelegenheid van het Buitengewoon Jubeljaar van de Barmhartigheid.
Paus Franciscus schrijft daarover: “Het is mijn vurig verlangen dat de christenen zich in dit jubeljaar bezinnen over de lichamelijke en geestelijke werken van barmhartigheid."
Jezus’ verkondiging laat ons deze werken van barmhartigheid zien opdat wijzelf zouden kunnen uitmaken of we al dan niet leven als zijn leerlingen.

De hongerigen spijzen. 
Er zijn vele manieren waarop we daaraan kunnen meewerken. We kunnen de voedselbanken steunen, meewerken met de voedselbedeling, ijveren voor een hoger minimuuminkomen, voedselprogramma’s van Broederlijk Delen steunen, ook armen bij ons thuis aan tafel uitnodigen bij speciale gelegenheden, en de vreemdelingen die hun hand uitsteken niet voorbijlopen. Er zijn inderdaad in onze gemeenschap mensen die bedelen om voedsel om allerlei redenen. Velen hebben inderdaad geen papieren zoals wij zeggen. Sommigen hebben kinderen en zoeken hier te overleven. Enkelen komen ook regelmatig aan de kerk. Er zijn ook vaste en gelegenheidsklanten aan de dekenij.

De dorstigen laven.
Op de tweede foto staat een verzorgende die een glas water aanreikt aan een bewoner in een verzorgingsinstelling. Maar het betekent vandaag heel veel meer. We denken aan onze zorg voor het milieu zodat onze rivieren en stromen niet vervuilen. Maar eveneens denken we hier aan zuiver drinkwater voor alle mensen. Met Broederlijk Delen bv. steunen wij al meer dan vijftig jaar het boren van waterputten in tientallen projecten om mensen gezond drinkbaar water te bezorgen.
Bij de afbeeldingen in de kerk ligt er ook een vouwkaart met enkele teksten ter bezinning en gebeden. Voor 1 Euro kunt ge deze vouwkaarten meenemen.

De naakten kleden
Zoals spijs en drank is ook kledij een basisbehoefte van elke mens. Ter bescherming van ons lichaam in allerlei weersomstandigheden hebben wij de aangepaste kledij nodig. Over de productie van kledij , die bij ons op de markt komt, in Aziatische landen is al veel te doen geweest. Dit brengt ook mee dat veel kledij maar een kort leven kent bij ons. Talrijk zijn de inzamelbakken voor nog bruikbare kledij . Deze kledij kan een nieuw leven krijgen bij anderen. Het is duidelijk dat het geen ideale toestand is dat sommige mensen nieuwe kledij kunnen kopen en dragen en dat voor anderen alleen tweedehandskledij betaalbaar is. Voorlopig is het nog niet zo. Het is dan toch  beter goede kledij niet te vernietigen en er mensen in nood mee te helpen. Dit gebeurt bij ons langs vele inzamelpunten en andere plaatsen waar de kledij te koop is aan een heel kleine prijs. Op verschillende plaatsen staan inzamelbakken in Lokeren. Er zijn enkele verdeelpunten zoals Alderande bij ons en ook bij de voedselbedeling van de evangelische kerk aan de Kouter.

De vreemdelingen herbergen
Dit werk van barmhartigheid is door de eeuwen heen altijd actueel geweest. Voor de bijbelse mens van het eerste testament staat de liefde voor de vreemdeling op dezelfde hoogte als de liefde voor God en de naaste. Telkens staat er “ge zult beminnen”. Wat het betekende vreemdeling te zijn in Egypte hebben de Joden aan den lijve ondervonden en ook in de tijd van de ballingschap. De terugkeer naar huis was telkens een feest.
Vandaag zijn er miljoenen mensen vreemdeling in de buurlanden van de landen waar er oorlogen zijn en honderdduizenden komen ook Europa binnen. Zij zijn op de vlucht voor het geweld en vragen om asiel. Dit is een zeer grote opdracht voor onze gemeenschappen. Via Caritas International doet onze katholieke kerk heel veel in vele landen. Elke steun aan dit werk, en we geven ook regelmatig daartoe gelegenheid in de kerk geeft onze steun een wereldwijde afmeeting.

De zieken verzorgen
Op de kaart over de werken van barmhartigheid staat als vijfde werk “De zieken verzorgen”.  Anderen noemen het “De zieken bezoeken”. In elk geval gaat het over de relatie van gezonde met zieke mensen. Ziek worden en ziek zijn behoort tot ons mens zijn. Sommige mensen moeten al heel jong met de ziekte leren leven. Op bezoek in de kinderafdeling van een ziekenhuis merkt ge hoe ingrijpend de ziekte van een kind is op het gezin, de familie en geheel de leefwereld van het kind. Ge krijgt bewondering voor allen die met de verzorging begaan zijn en die met hun zorg het lijden helpen te verlichten.
De meeste mensen worden geconfronteerd met de ziekte op latere leeftijd. We ervaren in ons eigen lichaam dat er sleet komt en dat sommige organen het minder goed tot slecht doen. De dokters zeggen dat het niet zal beteren, dat we er moeten leren mee leven maar dat ze door de juiste behandeling veel kunnen doen om het ziekteproces wat af te remmen. 
Soms komt er, na allerlei onderzoeken, een diagnose die ons kan ontmoedigen omdat onze toekomst niet zoveel meer inhoudt ondanks de goede zorgen. We spreken van een ziekte ten dode.
Is het niet beter te spreken van een mens met een bepaalde ziekte dan hem een zieke te noemen alsof dat zijn gehele wezen uitdrukt? Een mens met een bepaalde ziekte is nog veel meer dan dat. Hij is ook vader, moeder, broer, telefonist, gebuur, verhalenverteller, lid van de vereniging enz. Belangrijk is in onze ontmoeting de gehele mens te zien. Dat is niet altijd gemakkelijk.
In het evangelie lezen wij hoe mensen met allerlei kwalen naar Jezus komen en hoe anderen medemensen bij Jezus brengen. De ontmoeting met Jezus maakte hen tot andere mensen. Sommigen raakten hem aan, anderen werden door hem aangeraakt maar Jezus zegt keer op keer “uw geloof heeft u gered”. Als ge elke bladzijde in het evangelie waar er sprake is van de ontmoeting van Jezus met mensen die aan een of andere kwaal lijden eruit haalt hebt ge maar een dun evangelie over.
Naast de lichamelijke genezing is er ook de genezing van het hart en de geest. Mensen die heel moeilijk met hun ziekte kunnen leven kunnen komen tot aanvaarding en het integreren in hun leven. Ook dat is een wonder gebeuren.
En wij? Het is goed dat wij in onze menselijke contacten ook omgang hebben met mensen die door de ziekte zijn getekend. In geen geval mogen wij hen uitsluiten uit onze samenleving. Samen met hen zullen wij moeten aanvaarden dat zij niet meer aan alles kunnen deelnemen ook al zouden wij dat willen. Dat is voor velen ook moeilijk te aanvaarden. Een bezoek bij hen is meestal ook een deel van de therapie voor hen en ook voor ons eigen hart.
Zieken verzorgen? Ja. Zieken bezoeken? Ja.
In Lokeren was het niet mogelijk om verschillende ziekenzorgkernen, die zeer goed werk deden, te doen samenwerken. Zo komt het dat enkele kernen zijn gestopt en hun leden hebben verwezen naar andere kernen. We hopen dat iedereen die het verlangt zo kan opgenomen worden in een andere werking  en er mensen ontmoet die ook met elkaar begaan zijn. 

De gevangenen bezoeken
Gevangenissen zijn er overal ter wereld. Bij ons en ook elders zitten ze overvol ook als er nieuwe gebouwd worden. Op vele plaatsen zijn er veel mensen gevangen, niet om wat ze misdaan hebben maar omdat ze anders denken dan de machthebbers.
Bij ons heeft de gevangene recht op een douche om de twee dagen. Voor de meeste gevangenen in de wereld bestaat zo iets helemaal niet. We denken ook aan het grote getal gerechtelijke dwalingen waardoor mensen onterecht in de gevangenis komen en de echte daders vrijuit gaan.
Als we daaraan denken dan is een bezoek bij gevangenen zeker een werk van barmhartigheid. Bezoekers zijn voor velen de enigen die naar hen komen omdat ze van hen blijven houden ook als vele anderen hebben afgehaakt.
Sommige gevangenen wachten op hun verlossing door de actie van groepen die strijden om de politieke gevangenen vrij te krijgen. Het is meestal een strijd van vele jaren en het lukt niet altijd. Gelukkig zijn er groepen die niet opgeven.

De doden begraven
Het zevende werk van barmhartigheid toont aan waar het essentieel om gaat: om respect, eerbied voor de persoon, om zijn eigenheid en integriteit die tot het einde wordt gerespecteerd; het is het allerlaatste teken van medemenselijkheid dat kan worden gesteld.
In onze katholieke geloofsgemeenschap bij ons doen wij het zo dat de overledene in de kerk wordt binnengebracht voor de uitvaartliturgie en dan vanuit de kerk naar de begraafplaats wordt gebracht of het crematorium. De uitvaartliturgie gebeurt rond het dode lichaam. In uitzonderlijke gevallen gebeurt de crematie vooraf.
De uitvaartliturgie gebeurt in een parochiekerk en de voorganger is de pastoor of een vervangend priester die door hem daartoe is gevraagd. De uitvaartliturgie kan ofwel met eeneucharistieviering ofwel indien dit wenselijk is in en niet-eucharistische dienst, dit is een woordliturgie. 
Een dienst van woord en gebed kan ook voorgegaan worden door een diaken of een daartoe opgeleide en gemandateerde leek. Dit kan een man of vrouw zijn.
In ons dekenaat is daartoe de kandidaat-diaken Bert Schelfout opgeleid en gemandateerd door de bisschop. In de toekomst kan hij hier of elders daartoe gevraagd worden.
De uitvaartliturgie gebeurt in de parochiekerk van de overledene of een parochiekerk die gekozen wordt door de familie. Enkele katholieke rust- en verzorgingshuizen hebben ook begrafenisrechten. 
In de crematoria is er geen uitvaartliturgie voorzien. Het zijn burgerlijke diensten waar op het einde een gebed kan gebeden worden zoals gebeurt na een kerkelijke uitvaartliturgie bij de begrafenis op de begraafplaats. 
De vele private funeraria bij uitvaartverzorgers zijn geen door de bisschoppen erkende cultusplaatsen. Het zijn geen kerken en daar doen priesters, diakens en bevoegde leken vanuit hun verbondenheid met de bisschop dan ook geen diensten.