De Nieuwjaarsreceptie van 7 januari 2018 stond in het teken van de ‘onbetaalbare’ parochiale vrijwilliger, de vrouw of man die zich met hart en ziel voor de parochie inzet.
Graag breng ik hierbij een impressie in woord en beeld van dit evenement.
Met een glas in de hand wensten de aanwezigen elkaar van harte een gezond en voorspoedig Nieuwjaar. De hapjes zorgden ervoor dat de mensen hun eerste honger stilden en niet tipsy werden, dat laatste althans voor diegenen die alcohol dronken. De ‘oude bekenden’ waren op het ontmoetingsmoment afgekomen, maar er waren ook een tiental nieuwe mensen in de zaal.
Als iedereen goed en wel geacclimatiseerd was, werd het tijd voor de jaarlijkse speech die u hier nog eens kan nalezen – iedereen is al wel eens verstrooid en niet iedereen heeft een even goed gehoor.
Mia: “Namens het Parochiale Feestcomité en namens de parochieraad wil ik u allen van harte welkom heten en het allerbeste toewensen voor een warm en boeiend jaar 2018.
Boeiend zal het jaar 2018 zeker worden omdat onze parochie voor de uitdaging staat om in de komende maanden in een nieuwe structuur te stappen en dat dan in het grotere geheel van de Pastorale Eenheid die halfweg 2018 officieel in werking treedt. Straks daarover nog iets meer.
Eerst geef ik graag het woord aan de coördinator van Nieuwjaarsreceptie, Dirk …”
Dirk: “Ik sluit me aan bij de wensen van Mia en voor dat warm 2018 hebben we het dan niet over de klimaatopwarming, maar wel over de warmte waar we zelf kunnen voor zorgen, door de manier waarop we met elkaar omgaan en door de aandacht die we hebben voor de mensen waarmee we in contact komen. En daarin zijn al onze vrijwilligers een onmisbare schakel.
Op de parochieraadsvergadering van september 2017 werd een inventaris opgemaakt van suggesties en werkpunten van het voorbije werkjaar waaraan nog geen gevolg gegeven werd. Eén van die punten was de waardering voor de vrijwilliger in de parochie en daar werd toen voorgesteld om dat concreet te maken op de nieuwjaarsreceptie in januari 2018. Daarom wil ik nu toch wel even bekijken wat die vrijwilliger in feite is.
Volgens het woordenboek is een vrijwilliger een “gemotiveerde helper”: dus iemand die een bewuste keuze maakt om in een organisatie - hier dus in de parochie - mee te helpen om het doel van de parochie te verwezenlijken en dat kan dan gebeuren door een eenmalige inzet voor een of andere taak of door een langdurige inzet en door verantwoordelijkheid op te nemen. Er zijn mogelijkheden genoeg om iedereen, naar godsvrucht en vermogen, kansen te bieden om te helpen.
Jaren geleden schreef de Bond zonder Naam reeds: Vrijwilligers worden niet betaald, niet omdat ze waardeloos zijn, maar omdat ze onbetaalbaar zijn.” Dat geeft duidelijk de waarde aan die we aan die vrijwilliger geven. Zonder de hulp van vrijwilligers is er gewoon geen parochiaal leven mogelijk.
Vele mensen vinden in het vrijwilligerswerk dat ze doen, ook sociale contacten die het leven zo veel aangenamer maken. Door samen te werken aan een gemeenschappelijk doel leren we mekaar beter kennen en komen we dichter tot mekaar
Het is belangrijk dat, ook bij vrijwilligers, elke persoon geschikt is voor de taken die hij of zij uitvoert. Of andersom geformuleerd: het is niet omdat het door een vrijwilliger wordt uitgevoerd, dat het niet zo nauw steekt. Er zijn trouwens voor diegenen die dat willen, voldoende mogelijkheden om een bijkomende opleiding te volgen om bepaalde parochiale taken beter te kunnen uitvoeren.
Ik zou het misschien zo willen samenvatten: voor mij is de vrijwilliger in de parochie hetgeen peper, zout en kruiden zijn in een gerecht: zonder zal het allemaal wat flauwer smaken en met de juiste mengeling krijgen we een gezonde en soms pittige mix en een veel vollere smaak.
Daarom onze welgemeende dank aan alle vrijwilligers die, elk op hun eigen plaats, zich inzetten om van onze parochie een warme en goed functionerende gemeenschap trachten te maken.
En hoe dat de komende maanden zal evolueren, zal Mia nog iets verder toelichten …”
Daarop heb ik de droom van pastoor-deken Ronald Sledsens voor een nieuwe beleidsploeg ter sprake gebracht en een stevige oproep gedaan om tegen 15 januari namen op te geven van mensen die daartoe geschikt lijken. Wie wou, kon daarvoor een formulier meenemen.
Dirk nodigde alle aanwezige vrijwilligers ook uit om hun naam op een post-it te schrijven en het aan te brengen op ‘het glasraam’ van de parochie, en dan wel bij dat deelgebied waarbij men zich het meest betrokken voelt.
Wie wil, kon daarna nog blijven napraten bij een kom soep en een belegd broodje. Dat hebben meerdere mensen ook gedaan.
Mia Verbanck, mede namens Jozefa, Stanny, Dirk en Jo