In een fitnesscenter verwacht je jonge modellen en afgetrainde bodybuilders. Niets is minder waar. Nogal wat senioren bezetten er de cardio- en andere krachttoestellen. We liepen er zelfs onze trouwe zondagse schaaldragers, Luc Van Noten (75j.) en Fons Beyers (85j.) met hun vrouwen Lieve Laenen (69j.) en Greet Van Herck (80j.), tegen het lijf. Natuurlijk waren we benieuwd wat hen bezielde om zich een paar keer in de week ‘af te peigeren’… Om zondags fit met de schaal te kunnen rondgaan?
Elke zondag zijn jullie in eucharistieviering en op dinsdag samen in de fitness. Waar hebben jullie elkander ontmoet?
Lieve: De eerste kennismaking was in de kerk, na de mis, nog voor de aperitief er was.
Greet: We gingen toen naar Het Moleken aperitieven.
Fons: Op een gegeven zondag zei pastoor-van-dienst, Jos Verelst : “Laten we doen zoals ze vroeger deden, i.p.v. hier staan te praten, gaan we ene drinken”. En zo is dat ontstaan en hebben wij met Lieve en Luc kennis gemaakt. Anderen volgden. Intussen staat er in Het Moleken voor ons elke zondag een grote tafel met 14 stoelen klaar. Nadat we eerst achteraan in de kerk ook al eentje gedronken hebben in de brede parochiekring.
Tegelijk zijn Fons en Luc trouwe ‘schaalgangers’. Hoe is dat gekomen?
Fons: Ik ga al meer dan 50 jaar met de schaal . Eerst in Wilrijk, later in Aartselaar en nu al vele jaren hier in Keerbergen.
Luc: Bij mij is het begonnen met een kerstviering waarin er niemand kandidaat was en toen ben ik maar recht gestaan. Dat was allemaal voor we elkaar kenden. Heel lang geleden gingen wij naar de mis op zaterdag in Putte-Grasheide. Eens kwamen we met ons klein mannen te laat en we gingen toch maar vooraan zitten. De pastoor stopte en bekeek ons… Toen heb ik gezegd, hier kom ik nooit meer. Via buren zijn we toen in Keerbergen terecht gekomen. Eén van ons klein mannen viel in slaap en achteraf zei Jos Wellens: “Heb ik zo gezaagd met mijne preek?”
Lieve: Ja, dat viel dus zo mee dat we hier zijn blijven gaan.
Hoe is het gezamenlijk fitnessen er dan gekomen?
Greet: Fons en ik fitnessen al 26 jaar en in die van Putte hadden we Luc al ontmoet. Toen ze daar enkele maanden geleden de deuren sloten, zijn we hier terecht gekomen en is Lieve ook komen meedoen.
Lieve: Ja, ik vond dat ik ook iets aan mijn conditie moest doen en sinds juli kom ik mee. Het samen doen is motiverend.
Wat maakt dat je daar aan begint èn ook nog volhoudt?
Greet: Je moet karakter tonen hé. Soms is het eens een dag dat je zegt, ooo… Ah neen, niet nadenken, we gààn. Als je er voor iets kiest, dan moet je daarvoor gaan en niet opgeven. Vroeger zijn we bij een wandelclub geweest, maar dan moet je eerst ver rijden. En wat je wint bij het wandelen, dat verlies je nadien terug met de stress in de auto, o nee. We willen ook iets sàmen doen en door mijn evenwichtsproblemen kan ik niet fietsen, dus… Voor mijn artrose is beweging ook heel belangrijk. Als je in de zetel gaat zitten, geraak je er niet meer uit, hoor!
Luc: Ik heb het altijd gedaan om conditie te behouden. Ik vind het nodig van fit te blijven en mee te kunnen met de jongere generatie. Daarom ben ik ook heel content dat Lieve nu mee komt, want dat was een overwinning voor haar.
Lieve: Inderdaad, eerst deed ik het niet graag, maar nu valt het erg mee. Wij proberen twee keer in de week te gaan en zowel het persoonlijk opgesteld programma cardio- alsook de krachtoefeningen telkens af te werken, zoals de coach het voorstelt. En je komt er steeds fris van terug.
Greet: Na zo’n training kom je er veel sterker uit, zowel lichamelijk als geestelijk. Wanneer je ’s morgens opstaat en je voelt je zo wat ‘hangerig’, dan kom je na de training heel anders terug. Wij gaan trouwens ook te voet op en af, vanuit de Kraaiven naar ‘t dorp.
Met eveneens de trouw aan de kerk. Na al wat er het laatste decennium in de kerk gebeurd is, zijn er velen afgehaakt. Jullie niet.
Greet: Al wat er gebeurt is , is de essentie van de kerk niet, hé. In elke organisatie zit er kaf tussen het koren. Daarvoor moet ge uw oren niet laten hangen. Er is teveel positiefs in de kerk!
Waarom kom je zondags zo trouw naar de kerk?
Fons: Ik heb daar gewoon behoefte aan, ik kom daar tot rust. Trouwens, ik bedank dat ik naar de kerk kan gaan en telkens ik geweest ben. Ik voel mij daar echt goed bij.
Greet: Wij kunnen dat niet missen. Als er hier eens geen mis is, gaan we naar Mechelen of zo, maar daar is ’t zo goed niet… Nee, dat kan ik niet missen. Als je daar op nadenkt… Die consecratie, dat is toch formidabel hé. Op het moment dat de hostie wordt omhoog gestoken kan ik dat werk van Leonardo da Vinci niet uit mijn hoofd zetten. Ik zie dan de Christus daar zitten (i.p.v. de pastoor) met zijn vrienden en bedenk ik: over 24 uur is die er niet meer. Die moet toch afgezien hebben, denk ik elke keer. En dan: ‘Doe dit om Mij te gedenken’… Dat is zo menselijk, die vraag van: vergeet mij niet. En Maria ook. Als moeder, stel je dat voor! Ik transponeer dat naar mensen vandaag.
Lieve: De mis is er bij mij ingebakken bij de zondag. Het brengt tot rust en ik voel mij daar goed bij. En ook vooral omdat deze parochie mij aanspreekt. Het is een sociaal gebeuren van mensen te ontmoeten die hetzelfde denken. In een andere kerk zou ik dat misschien niet zo ervaren.
Luc: Zondags gezamenlijk eucharistie vieren en bidden dat is aangenaam. We houden ons dan ook aan ons programma en wijken daar nauwelijks van af.
Lieve: Zo kan ik het bijvoorbeeld ambetant vinden, als onze kinderen op een zondagvoormiddag een brunch organiseren…
Fons, jij gaat al 50 jaar met de schaal in de kerk. Eigenlijk zouden we dat eens moeten vieren…
Fons: Eerst was dat spontaan, als vrijwilliger. Al gauw werd het een gewoonte. In Aartselaar kwam de pastoor zelf de schaal brengen. En hier in onze parochie ben ik daar ook geleidelijk aan ingestroomd.
Luc: Ik ben begonnen met in te vallen en alzo… Ik spring overal bij waar nodig. Ook wanneer we met Neos op reis gaan en iemand niet goed mee kan, help ik graag. Reeds op mijn acht jaar mocht ik in Antwerpen mee de schaal (van die houten bakken met een lange steel) vast houden bij het rondgaan van de kerkbaljuw (suisse).
Met grote dank aan alle schaaldragers in onze parochie!