Liturgische vieringen
Zie misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Juf Ann met pensioen
Voor kinderen en leerkrachten is het nieuwe schooljaar gestart. Voor directies gingen al vele voorbereidingen vooraf maar het zal weer draaien dankzij de inzet van velen. In juni werd afscheid genomen in Doomkerke van juf Ann Mannens. De laatste jaren was ze vooral zorgcoördinator. Zovelen mochten les van haar krijgen of door haar aangemoedigd worden want zij had een hart voor onderwijs. Een gesprek met haar.
Bewogen start
Toen Ann afgestudeerd was 1983, waren er te veel leerkrachten, iets waar huidige directies enkel kunnen van dromen. Ze wou allerminst werkloos thuis zitten en bood aan als vrijwilliger in Doomkerke te gaan helpen. 1,2,3 zaten samen en 4,5,6. Zo hielp ze in september en oktober. In november werd haar een interim aangeboden. Het jaar erna kon ze in Kruiskerke een duobaan krijgen in 1e, 2e 3e en 4e leerjaar. Dat betekent dat twee leerkrachten halftijds samenwerken maar plots kwam door omstandigheden in Doomkerke een plaats vrij en pastoor Haeck wou haar per se naar Doomkerke. Zo geschiedde. Ze stond deeltijds in 1, 2, 3 maar ook in 4, 5, 6. Van uitdagingen en voorbereidingen en flexibiliteit gesproken... Ze deed dit een 4, 5 jaar. Toen kwam directeur Carlos die het kleine schooltje van Doomkerke een boost zou geven. Er kwamen meer leerlingen, meer klassen. Ann kreeg een vaste opdracht.
Vroeger
Het was aanvankelijk heel primitief in Doomkerke, Carlos zou dat stilaan vernieuwen. Als directeur stond ook hij toendertijd nog voor de klas. Ann herinnert zich de mazoutkachels in elk lokaal die je met enige deskundigheid in gang moest zetten ’s morgens. Het had een nacht hard gevroren en de mazoutleidingen waren bevroren, geen verwarming dus. Handige meester Carlos nam het op zich om met een haardroger de leidingen te ontdooien… dat vroeg tijd en veel geduld en dus kreeg Ann de zes studiejaren samen voor een paar dagen. Pioniersverhalen… Er waren geen kapstokken in de gang maar de kinderen konden hun jas aan een nagel hangen die in de kasten in het lokaal waren geklopt. De toiletten hadden van die klapdeuren zoals in cowboyfilms en er was een kolenkot waarmee gedreigd werd als je stout zou zijn. Dat was niet enkel in Doomkerke. Ik herinner me de fantasierijke verhalen op de speelkoer in mijn school, dat er ratten huisden, een heks. Serieuze reden om je te gedragen.
Goed onderwijs
Zoals in vele kleinere dorpsscholen waren er ook in Doomkerke graadsklassen, wat wil zeggen dat studiejaren samen les kregen: 1 en 2, 3 en 4, 5 en 6. Was dat een nadeel? Zeker niet. Het was eigenlijke gedifferentieerd onderwijs, wat nu sterk gepromoot wordt. Leren op eigen tempo. Wie in het eerste leerjaar al wat rapper klaar was, mocht een taakje van het 2e proberen. Of die van het tweede mochten die van het eerste wat uitleg geven, ‘peerteaching’ heet het nu in moderne tijden.
En was de infrastructuur wat ouwerwets, kinderen waren content, het onderwijs was goed. Ann liep er zelf school, bij de strenge zuster Defruyt, de aimabele juf Agnes Snauwaert en haar lievelingsjuf Lutgard Claeys.
Zorgjuf
Ook onderwijs staat niet stil en de minister creëerde ‘zorguren’ voor kinderen die het wat moeilijker hadden en wat extra steun konden gebruiken. Ann werd aangesproken en nam de job aan. In de voormiddag gaf ze les, in de namiddag was ze zorgjuf. Er kwamen meer zorguren, de basisscholen van Ruiselede gingen meer samenwerken en ze werd ZOCO, zorgcoördinator voor de drie scholen. Veel administratie werd haar deel, verslagen maken, navorming volgen, overleg plegen met collega’s en gesprekken met ouders voeren. Ze vroeg zich soms af of het niet te veel papier was en te weinig contact.
Vernieuwen
Waarom koos ze ooit voor onderwijs? Wellicht vanuit haar engagement in KAJ en KLJ, graag met jongeren omgaan. Ze volgde eerst handel in Regina Pacis. Haar ouders, zelfstandigen, dachten dat dit nog van pas kon komen. Daarna koos ze voor de normaalschool in de Heilige Familie; Er waren wel 100 leerlingen die de opleiding volgden. Ze zakte in haar tweede jaar en laatste jaar met de boodschap dat ze niet kon overdoen in de Heilige Familie. Ze was niet alleen, een 25 anderen kregen dezelfde boodschap. Een soort numerus clausus? Onvoorstelbaar nu. Het had een sterke impact op haar en ze wou opgeven, hield het voor bekeken. Pastoor Haeck en onderpastoor Georges Vanhoutte konden haar overtuigen om haar tweede jaar in Eeklo Ten Doorn te doen en ze slaagde en zegt dat die school heel sterk op vernieuwing inzette. Ik heb er heel veel geleerd op vlak van didactiek ook. Ze zou zelf vernieuwer blijven. Ze startte in de Doomkerke met hoekenwerk en contractwerk. Leerlingen werkten per drie met opdrachtjes in hoekjes, op eigen tempo. Niet meer enkel braaf luisteren naar een leerkracht vooraan maar zelf ontdekken en leren. Bij het contractwerk kwamen vooral wiskunde en taal aan bod maar ook hier lag de activiteit bij de leerlingen. Er kwamen veel gevarieerde spelvormen bij te pas maar het materiaal was er nog niet dus samen met collega’s maakten ze zelf didactisch materiaal aan. Tielt normaalschool belde of ze mochten komen kijken naar die aanpak. Wat een eer. De pedagoog die haar ooit onvoldoende quoteerde, gaf wat gegeneerd toe dat je je kan vergissen. Haar man Rik vroeg af en toe of ze geen matras zou meenemen naar school, dan kon ze daar ook slapen. J Hij steunde echter vaak zelf, hielp bij renovaties, karting en schoolfeesten. Zij deed haar job graag en directies zoals Carlos, Bert en Annelies die je steunen en vertrouwen geven, dat motiveert om je in te zetten voor de kinderen. Haar zonen Maarten en Martijn zaten bij mama in de klas ooit.
Parochie
School en parochie waren destijds sterk verweven. Pastoors waren voorzitters van de inrichtende macht, het schoolbestuur. Samen met pastoor Haeck en de KLJ zorgden ze voor een alom bekende middernachtmis in Doomkerke met levende kerststal. Er waren Jozef, Maria, herders, schapen en een ezel en men kon zich omkleden bij Albert Van Colen. Pastoor Haeck en Ann droomden er na 25 jaar van om eens de drie koningen en een echte kameel te laten komen. Er werd contact gelegd met circus Harry Malter. De kameel zou ’s morgens al aankomen om te wennen aan de kerk. Het bleek uiteindelijk financieel niet haalbaar. Zo jammer.
Kwaliteiten
De kwaliteit die ze bij mensen meest waardeert is eerlijkheid en teamspirit, kunnen en willen samenwerken. Met roddel heeft ze het moeilijk. Het kan zoveel schade berokkenen. Ze heeft heel graag lesgegeven. Belangrijk bij onderwijs vindt ze: dat leerlingen graag naar school komen, dat leerkrachten ze graag zien en dat er respect is van alle kanten. Van leerlingen voor leerkrachten en omgekeerd en van ouders voor leerkrachten. Dankbaarheid, een goeie morgen. het is niet meer evident. De vele veranderingen in onderwijs wogen wel eens. Onderwijs vraagt ook rust. Wat ze misschien ook had willen doen is decoratie of tuinarchitect. Ze is gestart met haar eigen pluktuin en toont me op GSM haar eerste zelfgekweekte boeketten. Prachtig.
De avond valt, we zitten al met de tuinlampen buiten. Er valt nog wel veel te vertellen. Maar voor vandaag is het goed geweest. Morgen zijn er de kleinkinderen en dat is bezig zijn maar ook genieten van pensioen en van het jonge volkje. Het ga je verder goed juf Ann. Dank van al je ex-leerlingen!
Gerda M.
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Een beetje van alles wat, op de eerste ‘TUINHIER’ voordracht
Een zaal geïnteresseerde tuinierders vol krijgen voor een thema dat de meeste mensen niet kennen en hen de wenkbrauwen doet fronsen? Wel ja, dat is een prestatie die onze bloeiende vereniging voor elkaar krijgt. Waarover het op maandag 02/09/24 ging?
OVER PERMACULTUUR
Onze boeiende spreekster Annelies Vandendriessche legde het ons op een beknopte manier uit. Je kon een muis horen lopen in de volle zaal, maar ook deze beestjes horen thuis in een permacultuurtuin. Net zoals iedere vogel, iedere kip, iedere spin, bijen en andere insecten, iedere egel, net zoals iedere boom en plant, allen spelen ze een eigen rol in het permacultuurtoneel. Eigenlijk draait het allemaal om de KRINGLOOP gedachte, dat is het sleutelwoord. Net zoals je in de kringloop winkel iets koopt dat al gebruikt is, ga je in deze tuin ook alles hergebruiken, alles blijft in de tuin door recyclage. Afgevallen bladeren, wortels en afval van planten worden versneden en terug op de bodem gelegd, er wordt nagedacht over het stockeren van water en warmte, over de aankoop en stekken van hagen, bessenstruiken, het zaaien van de soorten groenten die het goed doen in elkaars gezelschap (en zoals in de mensenwereld over diegene die het niet goed doen) en er worden duurzame oplossingen gezocht voor de problemen die op het pad komen. Misschien - maar ik wil niet in hokjes denken - dus misschien heeft de jongere generatie wel meer voeling met deze manier van tuinieren omdat het een losse manier is. Het patroon van alle boontjes netjes op een rij moet je kunnen en durven loslaten, iets waar de 60-igers en 70-igers onder ons wat stroever mee omgaan. Jonge mensen gaan over het algemeen meer ontspannen, milieubewuster en persoonlijker tuinieren, het mag er gerust wat wild uitzien, maar daarom niet verwilderd. In dat concept past de permacultuurtuin perfect. Het is geen 4 op een rij spel, het is een bochtig parcours van savooien tussen de bonen en bloemen, van sla tussen de bloemkolen en van planten met een geneeskrachtige werking tussen (on)kruid dat je in de sla mag mengen. Mééwerken met de natuur en niet tegenwerken. Een kwestie van geduld en vallen en opstaan en een kwestie van ingesteldheid die we in de toekomst zeker zullen nodig hebben.
Een tweede luik die avond was DE VOORSTELLING VAN ONZE NIEUWE WEBSITE.
2 bestuursleden, nl Mieke en Lizl hebben zich ingezet om een meer overzichtelijke website te maken, waarin alle nieuwtjes, officiële mededelingen en verslagen (met foto’s) kunnen worden bekeken. Take a look!
Een derde activiteit was de bekendmaking van de uitslag van ‘RUISELEDE BEBLOEMD’ met de prijsuitreiking.
Daarover vind je meer op de website.
En tenslotte konden we op het scherm de speelse foto’s bewonderen van deelnemers van de ZONNEBLOEMACTIE. Ieder glunderde op zijn eigen manier naast of tussen zijn/haar zelfgekweekte hoge of lage gele bloeiers. De jonge winnaar straalde even zeer als de zonnebloemen waar hij tussen stond!
Een ludieke actie die we nog wel eens zullen herhalen. Begin er maar aan om een leuk idee in jullie brein te laten groeien en bloeien.
Linda Herman
Beeldspraak
Daar zijn we weer!
Elke dag, nu nog in de zon, maar straks misschien in de regen en ’s winters in de kou. Ze zijn er weer, elke schooldag, Patrick en Filip, die in de Pensionaatstraat fietsers en voetgangers veilig helpen oversteken. Het is een heuse ochtendspits daar aan de school. Ze zijn gemachtigd opzichter en met de grote bouwwerf dichtbij is het zeker veiliger met hen als regulators van het alle verkeer. En vriendelijk goeiemorgen zeggen tegen de jonge mama’s (en kinderen)… er bestaan triestere jobs. We zijn blij dat ze er zijn. Bedankt vrijwilligers.
Heb jij ook een typisch straatbeeld van Ruiselede in gedachten? Laat het ons weten. Of stuur het op.
parochiesruiselede@gmail.com
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Naar de overkant
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.