Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Lina, 40 jaar dirigente
Afscheid van koor Kruiskerke
Na een lange loopbaan als dirigente besloot Lina De Schacht het stokje door te geven. Het koor van Kruiskerke zong een laatste keer in het charmante kerkje op zaterdag 10 september om 18 u ter gelegenheid van de feestelijkheden rond 75 jaar Kruiskerke. Een gelegenheid om eens op gesprek te gaan.
Moeilijke beslissing
Op een benefietkerstconcert in de kerk van Ruiselede voor Maison Papy in Kinshasa dat straatkinderen opvangt en waarvoor ook broeder Guido Icket werkte, raakte ik in de ban van het koor van Kruiskerke. Ze zongen a capella samen, Nederlands, Engels, Frans. een mooie mix van liederen, van religieus tot populair. Van John Rutter’s You raise me up tot Twee Meisjes van Raymond van ’t Groenewoud … Drie- en vierstemmig. Toch een rijkdom voor het dorp. Na pensionering kon ik toetreden en het was een goeie beslissing. Muziek is inspannend maar ook heel ontspannend, zoals vele hobby’s. Vooral als je het graag doet. En koorzingen is teamwerk met een mooi eindresultaat. Voeg daar een enthousiaste dirigente aan toe die alles in goeie banen leidt, courage geeft als ’t eens nodig is en goedlachs is als ’t eens in ’t honderd loopt bij ’t repeteren… De sfeer was altijd ontspannen. Je voelde dat het een vriendengroep geworden was na jaren samen zingen. Jong en oud, kenners van notenleer en anderen, ieder had zijn inbreng en vertrok blij naar huis. Dochter Katrien steunde met de dwarsfluit of speelde de partituur eens voor, een grote hulp. Toen kwam corona en werd alle koorzang verboden. Zingen werd ‘gevaarlijk’. Corona ging voorbij maar Lina was ook ziek geworden en herstel ging moeizaam. Haar man Ferry was inmiddels overleden, ze was verhuisd naar Ruiselede. Ingrijpende veranderingen en een mens verjongt niet. Heropstarten bleek moeilijk en na nachten tobben besloot ze toch om te stoppen. Het kostte haar veel moeite en emotie maar uiteindelijk bleek het een goeie beslissing. Een grote druk viel van de schouders en zingen blijft ze wel, in het koor van Ruiselede.
Muziek van jongs af aan
Vader, meester De schacht, was dirigent bij de harmonie van Ruiselede, Lotenhulle en Aalter. In zijn bureau lagen altijd koperblazers en soms ging Lina mee naar Brugge om een instrument te halen of te laten herstellen. Ze wou piano leren maar haar pa raadde het af. ‘Zelden is er een piano voorhanden,’ zei hij, een ander instrument kan je meenemen. Meester De Schacht gaf notenleer na de lesuren in de jongensschool. Lina en zus Rosa volgden die lessen maar toen het om starten op een instrument aankwam, mochten meisjes niet meedoen. Wat een tijd. Na een start in de Latijnse humaniora volgde Lina de kleuternormaalschool in de Heilige Familie van Tielt. In de Latijnse was muziek een ‘brielles’ waar vooral plezier gemaakt werd. Maar in de normaalschool zou bevlogen juf Anna Coussens haar talent zien en haar meenemen naar de wereld van de muziek. Muziek was een belangrijk vak in die opleiding. Ze oefenden instrument in kleine muzieklokaaltjes op school. Ze zongen vierstemmig in de klas en juf Anna zei dat na vier jaar ieder zou kunnen zingen. Het was ook zo. Elke zondag nam Juf Coussens haar en enkele anderen mee naar Antwerpen waar ze repeteerden en meezongen in een vierstemmig koor van de Halewynstichting, gerenommeerd instituut, en waar men nu nog cursussen organiseert. Ze volgden elke zondag les van 10 u tot 18 u. Ze leerde er van het blad zingen en maakte een sprong vooruit. Ze ontmoette er mensen die later beroemd zouden worden in de muziekwereld. In de normaalschool werd accordeon haar instrument. Het was niet echt haar keuze. Het zou haar als kleuterjuf en bij vele andere gelegenheden wel goed van pas komen. Piano leerde ze toch nog op haar vijftigste. Van de Bulgaarse Yvetta die lessen gaf in Ruislede.
Koor Kruiskerke
Het was pastoor Pieter De Roeck (laatste pastoor in Kruiskerke van 1979 tot 1997) die haar ooit aansprak om een kerkkoor op te richten. Lina gaf toen catechese samen met Viviane Ide. Men startte in 1982. Luc Huys en Lina zijn de nog overgebleven pioniers van toen. Mensen komen en gaan. Meester Coppenolle werd door de pastoor aangespoord (met lichte dwang) op het orgel te begeleiden. Hij deed het niet zo van harte. Men begon eenstemmig maar het groeide. Liedjes uit Zingt Jubilate. Frans Verhelst uit Tielt zou na de meester de nieuwe begeleider worden en men begon tweestemmig te zingen. Men luisterde Pasen, Kerstmis op… Toen ook Frans wegviel door een schouderbreuk, zong men a capella, dus zonder begeleiding. Lina zegt dat men toen hoorde dat het niet altijd juist zat en er geschaafd moest worden. Er werd onder impuls van Filiep Vandenberghe een eerste kerstconcert gegeven. Succesvol. Pastoor Bart Bonné had zijn koor en koor Lina luisterde vooral vieringen op in Kruiskerke en Doomkerke op hoogdagen. Velen zongen in beide koren.
Dirigent
Het ziet er simpel uit, dirigeren, zoals zoveel dingen maar niks is minder waar. Zag je Tom Waes ooit klungelen als dirigent van een symfonisch orkest? Er moeten partituren gezocht of bijgestuurd. Er moet bekeken of het haalbaar is voor amateurs. Er moet gekopieerd worden, in mappen geschoven. Luc Huys is/ was altijd bereid mee te helpen. Er moeten repetities geprikt, verzet. In Kruiskerke was de vaste repetitie op vrijdagavond. Alten samen, sopranen rechts en tenoren links. Vooral de mannen zorgden meestal voor enig animo. Zelden vonden ze dat het bij hen fout liep. ’t Waren de sopranen of de alten. Er werd al eens hartelijk gelachen tussendoor. Jongere zangers moesten soms afhaken door drukke job of gezin maar er was een vaste kern. Altijd had Lina respect voor wie er niet kon zijn. Ze bleef bemoedigend en enthousiast.
Opvolging
En nu? Koor Bart weg. Koor Kruiskerke gedaan. Dat was zonder Cecile Deleersnyder gerekend die de zangers weer bijeenbracht, nieuwe mensen aanzocht en kerkkoor Ruiselede was geboren. Lina, muzikaal beslagen, blijft meezingen en haar steunen en wil als dirigent eens invallen of begeleidt op piano bij repetities. Ze zingen gratis bij begrafenissen en luisteren ook andere hoogdagen of evenementen op. Bevrijdingsfeest, kermismaandag…
Lina geniet nu van ‘vrijheid’. De wekelijkse repetities, daar ben je aan gebonden. Als koorlid kan je al eens passen voor een uitje met een vriendin, met de familie. Hoe graag je ook musiceert en zingt, je man, kinderen, kleinkinderen, vrienden zijn ook een prioriteit. Met enige weemoed zegt ze dat ze vaak eens aan Ferry zei: we kunnen niet mee, er is koor. Ferry had altijd begrip. Muziek, boeken en kunst blijven haar leven kleuren. Een liefde die ze kan delen met velen. Een tentoonstelling, een mooi concert, een goed boek, ze geven mensen als Lina energie om door te gaan, ondanks gemis.
We blijven haar dankbaar voor die 40 jaar koor Kruiskerke! Dat ze nog lang mag blijven zingen, ook haar eigen lied, dat de moeite waard is.
Gerda M.
Parochiale vrijwilligers samen
Geen dorpsanimo, geen sport zonder vrijwilligers, ook geen parochiaal leven zonder. Ze zijn met velen die als lector, secretariaatsmedewerker, schoonmaker, schrijver, redacteur voor parochieblad, catechist voor doopsel of vormsel, bloemschikster, koordirigent... hun steentje bijdragen om de lokale parochie draaiend te houden.
Voorheen werden ze in de eigen parochie gewaardeerd en wel eens getrakteerd maar nu wilden de pastoors Bart en Edouard en de teamleden van de PE St-Augustinus ze eens samenbrengen, vrijdag 2 september. Vanuit dertien lokale parochies werden ze uitgenodigd en een 140 konden ingaan op de uitnodiging.
Beernem kreeg de eer het te organiseren. Thea zorgde voor een stijlvolle uitnodiging. Zuster Rita en Joseph reserveerden een zaal in O.C. de Kleine Beer, bestelden traiteur, servies en drankjes… coördineerden. Een hele opdracht waarvan ze zich nauwgezet kweten. Diaken Danny bracht zijn kinderen en hun partners mee om de bediening te ondersteunen. Het (oudere) team kon dat jonge steuntje best gebruiken. Twee dames van Ferm Beernem zorgden voor de tafeldecoratie. Johan Rogiers van Oedelem was fotograaf van dienst.
Pastoor Edouard verwelkomde en dankte allen op zijn ludieke manier en pastoor Bart opende met een gebed. Er werd al druk gepraat, ontmoet, bij een aperitiefje. Na de maaltijd mochten de pastoors de dans openen. Ze zetten hun best beentje voor. De sfeer was er. Het is deugddoend als mensen die zich voor eenzelfde project inzetten, eens samenzijn. Het is ook goed dat vrijwilligers op die manier eens waardering krijgen.
Om middernacht was alles opgeruimd en gingen pastoors en team met een goed gevoel huiswaarts.
GM
78 jaar bevrijding Herdenking op 10 september
Onder impuls van de NSB (Paul Desmet), gemeente en heemkundige kring werd op zaterdag 10 september de jaarlijkse herdenking van de bevrijding van Ruiselede georganiseerd. Op 8 september 1944 werd Ruiselede door de soldaten van de eerste Poolse pantserdivisie bevrijd, niet zonder weerstand en zonder een gijzeling van bewoners van de Aalterstraat. Het is goed dat zich nog mensen achter dit herdenkingsinitiatief scharen. Meer dan ooit beseffen we dat we de gelukkige generatie zijn die geen oorlog aan den lijve meemaakte. Het conflict in Oekraïne laat ons niet onberoerd en is voelbaar op economisch vlak maar we blijven ‘buiten schot.’
Er werd om halftien gestart met een misviering in de kerk, stijlvol opgeluisterd door het Ruiseleedse koor maar ook door twee doedelzakspelers. Muziek die tijdens de offerande en bij het buitengaan erg aansloeg. Pastoor Bart pleitte in zijn homilie voor goede leiders die niet kiezen voor macht, oorlog maar voor overleg en vrede. Oorlog betekent voor burgers: machteloosheid, vernieling, angst, vluchten, verlies van dierbaren. Oorlog blijft helaas van alle tijden. Het is daarom zinvol aan de vredeskapel te blijven bidden.
Na de mis ging men met de drumband Staccato voorop naar de vredeskapel in de Aalterstraat. Gemeentebestuur, een Poolse delegatie met de Poolse ambassadeur. Vele dorpsgenoten stapten mee, zoals Paul zei in het openingswoord: als familielid van, om te herdenken of uit respect. Priester Bart bad voor om vrede. Marnik Braet las een fragment voor uit het boek van de overleden Flora Singer, een Antwerps joods meisje dat bij de zusters van Ruiselede ondergedoken leefde en de bevrijdingsdag mocht meemaken. Later zou ze naar Canada uitwijken. Het boek ‘Op de vlucht’ leest vlot en is in de Ruiseleedse bib gratis te ontlenen. Met haar boek wil ook zij dat men het leed van de oorlog niet vergeet en dankbaar blijft aan zij die tegenwerk boden aan de agressor of slachtoffers steunden, soms op gevaar van eigen leven.
Men sloot af met een bloemenhulde voor de Poolse en Ruiseleedse slachtoffers en de last post gebracht door onze muzikanten. Men vergat ook niet een dankwoord voor Annie Vannieuwenhuyse – Huybrecht die de kapel zo goed onderhoudt.
In stoet ging het naar Hostens molen voor een receptie en tot en met vrijdag 16 september kan je gratis tussen 10 u en 18 u de tentoonstelling bezoeken over de eerste Poolse pantserdivisie. Niet te missen
GM
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Ontbijt met Vl@s
Na 2 lange jaren corona konden we op zondagmorgen 4 september 2022 weer eens gezellig samen ontbijten met Vl@s-Ruiselede in de zaal voor Sport en Spel en daarbovenop ook genieten van een zaaalig aperitiefje!
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Naar de overkant
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.