Liturgische vieringen
Zie "misvieringen" elders op deze website
Bidden in een ‘corona – veertigdagentijd’
Vorig jaar bracht het coronavirus onze planning voor de liturgie van het ene moment op het andere tot stilstand, midden in de veertigdagentijd. Vandaag, op het moment van dit schrijven (februari 2021), mogen we in het kerkgebouw met niet meer dan 15 personen samen komen om te vieren, alvast tot 1 maart. We blijven hopen op versoepeling – wie weet – en houden ons ondertussen aan de coronamaatregelen om elkaars gezondheid niet in gevaar te brengen. Met deze noodzakelijke beperkingen vierden we Aswoensdag. We gaan verder de veertigdagentijd in op weg naar de Goede Week en Pasen.
In deze voorbereidingstijd op Pasen volgen wij Jezus op zijn weg naar Jeruzalem. De liturgie wil ons hierin meenemen van zondag tot zondag. De zondagsvieringen via TV kunnen een goede hulp zijn en elke zondag legt een eigen accent voor een persoonlijke beleving.
Ook een kerkbezoek kan ook nu een eigen betekenis krijgen. Maar bidden kan natuurlijk ook thuis, persoonlijk of in de bubbel van de familie. Huisliturgie kun je dat noemen.
We bieden u alvast 7 stapstenen aan:
7 weken, 7 stapstenen
7 weken, 7 stapstenen naar een gedaanteverandering.
Voor elke week een andere vernieuwingsopdracht.
Eerste week: sta stil bij je levenstempo en levensritme.
Doe het bewust een week lang.
Tweede week: sta stil bij je eet- en drinkgewoonten.
Doe het bewust een week lang.
Derde week: sta stil bij de zorg voor je hele lichaam.
Doe het bewust een week lang.
Vierde week: sta stil bij je zorg voor je innerlijk, voor je ziel.
Doe het bewust een week lang.
Vijfde week: sta stil bij je vriendschaps- en liefdesrelaties.
Doe het bewust een week lang.
Zesde week: sta stil bij je zorgrelaties.
Doe het bewust een week lang.
Zevende week: sta stil bij je religieuze beleving.
Doe het bewust een week lang.
7 weken
Genoeg om een nieuwe mens te worden. Samen met u hopen wij dat in de opgang naar Pasen stilaan licht mag doorbreken. In het vertrouwen dat alles goed komt, wensen wij u een intense beleving toe van de weg die Jezus ging, doorheen lijden en dood naar verrijzenis!
Virtuele ontmoeting tussen twee pastoors
We waren graag samen gekomen, maar zoals u weet door de corona was dit niet mogelijk. Dus we zoomden maar even in op het scherm. Onze nieuwe benoeming brengt ons opnieuw samen. We kenden elkaar al van tijdens ons seminarieopleiding. We schrijven 1993. Wat gaat de tijd toch vlug. Tijd dus om even bij te praten.
Pr. Bart
Na mijn wijding in 2004 kwam ik terecht in de boterstad Diksmuide, voor mij toen totaal onbekend terrein. Ik werd er benoemd als pastoor in de federatie Ijzerkerken bestaande uit Diksmuide, Esen, Woumen en de Driekapellen en ging wonen in de vrijgekomen pastorie te Woumen. Ik was vooral verantwoordelijk voor de parochies Esen, Woumen en Driekapellen, later ook Vladslo, Beerst, Keiem en Leke. Ik werkte samen met de Diksmuidse deken, diaken Palmer, de parochieassistenten Bernadette en Stefaan en tal van vrijwilligers. In 2014 werden alle parochies van Groot-Diksmuide één pastorale eenheid. Ik verbleef er tot 2019. Terugkijkend op die tijd mocht ik ingroeien in de parochiepastoraal en hou ik er veel mooie herinneringen aan over.
Pr. Edouard
Na mijn wijding in 1996 werd ik benoemd als medepastoor op de Sint-Pietersparochie te Brugge. Voor mij, als kind van de zee, was het een hele nieuwe omgeving: een parochie aan de rand van Brugge met een zeer gevarieerde populatie. Als ik eraan terugdenk, dan komen mij vele warme herinneringen naar boven. Medepastoor zijn op één parochie, is achteraf beschouwd een echte luxe geweest. Ik had tijd om vele mensen te bezoeken en mee te leven met het verenigingsleven: een boeiende leerschool voor menselijke contacten. Ik blijf er dankbaar voor. In 2001 werd ik benoemd tot pastoor in Ruddervoorde. Het was een beetje liefde op het eerste zicht, zowel met de plaats als met de mensen. In de vele contacten die ik er had, voelde ik mij meer priester worden. Zo gaan de jaren vlug en dat was ook de impressie die ik had toen ik in 2009 benoemd werd voor de federatie Beernem. In afstand was het niet ver van Ruddervoorde, maar het was een totaal andere situatie. In het begin was ik er nog samen met priester Marc Pollet. Na één jaar bleef ik er alleen over voor de vijf parochies.
Dat bracht voor de mensen en voor mezelf een hele aanpassing met zich mee. We zijn ondertussen gegroeid tot een mooie kerkgemeenschap die elkaar vindt over de lokale grenzen heen.
Nu samen op weg naar een pastorale eenheid
Pr. Bart
In de parochies van Diksmuide was ik al vertrouwd met het werken in een pastorale eenheid. Gezien de vele kleinere parochies waren we de eerste pastorale eenheid die werd opgericht in ons bisdom. Het samenwerken tussen de verschillende gemeenschappen was geen gemakkelijke, maar wel een boeiende uitdaging. Het vraagt luisterbereidheid en geduld. Deze ervaring zal mij dienstbaar zijn voor onze nieuwe opdracht. Dat was ook de mening van het bisdom.
Pr. Edouard
Ik heb zo een beetje het idee dat de realiteit ons voor is. Er is ook veel veranderd in de laatste jaren. Heel wat priesters zijn weggevallen, maar er zijn ook heel wat minder mensen die deel uit maken van onze vierende gemeenschappen. In de voorbije twaalf jaar hebben we aan Beernemse kant beetje bij beetje de meerwaarde ervaren van naar elkaar toegroeien. De nieuwe pastorale eenheid die we moeten vormen, is opnieuw dezelfde beweging. Ik vind het alvast een boeiende uitdaging, al stel ik mij de vraag hoe we de letterlijke en figuurlijke afstanden zullen kunnen overbruggen tussen onze 13 kerkplaatsen.
Het is voor mij alvast een vreugde om in dit avontuur met jou, priester Bart, op weg te mogen gaan. Het is ook bijzonder aanmoedigend dat we mogen rekenen op de medewerking van velen, zeker ook van diaken Danny, onze twee parochieassistentes zuster Rita en Thea en de mensen van de mandaatgroep en de lokale vrijwilligers.
Dromen
Pr. Bart
Het vormen van een pastorale eenheid kan de indruk wekken dat het vooral gaat om een herstructurering van parochies. En dit is het ook, maar het gaat om veel méér dan dit …
Pr. Edouard
Inderdaad, hopelijk mogen we vooral uitgroeien tot één biddende, warme en vierende gemeenschap. Ik denk dat het voor vandaag en morgen heel belangrijk is dat we als christenen elkaar kennen en samen elkaar kunnen dragen in ons geloof. Zo worden we ook een gastvrije plaats voor mensen op zoek naar zin en spiritualiteit. Misschien moeten we ook meer leren spreken met elkaar over ons geloof…
Pr. Bart
Ja, dat denk ik ook. Spreken over ons geloof en daarover delen met elkaar zijn wij niet gewoon. Ik hoop dat de vorming van een pastorale eenheid ook op dit vlak meer kansen zal bieden. Het zou fijn zijn als we meer zouden kunnen samen komen voor geloofsverdieping.
Coronatijden
Pr. Edouard
Wie had kunnen denken dat we wereldwijd ineens zo konden worden geteisterd? Het woordje ‘corona’ zullen we niet vlug vergeten. Het heeft enorm veel impact op heel het sociale segment van de samenleving. Onze kerkgemeenschap is daar een deel van. Het is een medaille met twee kanten. Enerzijds missen we enorm onze menselijke verbondenheid en voelen we het gemis aan van spontane en warme ontmoetingen. We kunnen elkaar geen hand meer geven, we moeten afstand houden, contacten vermijden… nét dat wat zo belangrijk is in ons gelovig gemeenschap vormen. En anderzijds beseffen we dat een leven waarin minder moet, waarin ineens dingen wegvallen, ook meer ruimte schept voor verdieping en innerlijkheid. Het heeft mij méér doen beseffen dat we niet alles in handen hebben én dat de verbondenheid met God een bron van vertrouwen is en kracht in deze omstandigheden.
Aan Beernemse kant vond ik het altijd belangrijk dat alle vijf de kerken altijd open zijn. We zien ten andere dat er elke dag mensen in de kerk binnenkomen om even te bidden, een kaarsje te ontsteken, even tot rust te komen. Als de kerk een open huis is te midden van een dorp heeft ze een diepe betekenis, ook zijn er niet vaak meer diensten. Hoe sta jij daar tegenover?
Pr. Bart
Ik ben grote voorstander van open kerken. Hopelijk zijn het ook verzorgde kerken die uitnodigen tot rust en gebed. Een kerk binnengaan is een beetje een andere wereld instappen. Voor de één kan dat confronterend zijn, een ander heeft er nood aan, nog een ander komt er toevallig eens binnengewandeld. Het is goed dat er zulke open plaatsen zijn waar alle mensen terecht kunnen.
Wat de coronacrisis betreft, maken we een zware beproeving mee op vele vlakken. Als kerkgemeenschap missen wij vooral het vieren van eucharistie op zondag. Dit is niet zo verwonderlijk want de eucharistieviering is zowat het hart van het kerkelijk leven. Daar voeden wij onze band met God en wordt er gemeenschap gesticht met elkaar. Daarbij moeten wij veel meer inspanning doen om deze band en gemeenschap te bewaren. Dat proberen wij natuurlijk, maar we ervaren dat dit niet zo gemakkelijk is. Daarom dat wij zo uitkijken naar weer een normaal leven. Wel zit er ook een goede kant aan: het heeft ons veel bijkomstigheden doen relativeren en ons weer bij de essentie gebracht: niet het doen en het hebben, maar gewoon bij elkaar en ervoor elkaar zijn.
Vrije tijd
Pr. Bart
De coronacrisis heeft voor mij een wat rustiger levensritme met zich meegebracht, en dat was maar goed ook. Want het moet niet altijd werken zijn hé, Edouard. Op tijd wat ontspanning is belangrijk. Of nog beter gezegd: we moeten ons werk voldoende ontspannen kunnen verrichten. Na de coronacrisis wordt het wellicht weer drukker. Temeer nu ik voortaan niet alleen de parochies van Wingene onder mijn hoede heb, maar ook deze van Beernem, Ruiselede en Zwevezele. Een andere aanpak van de parochiepastoraal dringt zich op en in die zin ben ik blij een pastorale éénheid te kunnen vormen.
Toch moeten we er af en toe gewoon even tussenuit en wat ontspanning nemen. Voor mij hoeven dit geen grote dingen te zijn. Ik ben al tevreden als ik eens rustig een boek kan lezen en kan uitlezen… Ook hou ik van een wandeling in de natuur of een fietstocht en tijdens de vakantie een cultureel reisje. Gezellig samenzijn met vrienden met een etentje vind ik ook plezant.
Pr. Edouard
Ik hou veel van muziek. Ik mis het wel dat we nu niet naar het concertgebouw in Brugge kunnen gaan. Voor ons is het niet ver én ze bieden prachtige voorstellingen aan. Maar ik speel ook graag zelf een beetje muziek, vooral op het orgel. Gregoriaans hoor ik ook graag en vaak zing ik ’s avonds de completen in het gregoriaans, zacht begeleid op mijn orgeltje.
Lezen is mijn andere grote passie. Ik noem het ‘reizen in de geest’. Ik heb geen tv en wanneer er geen avondverplichtingen zijn, zijn de uren met een boek een échte vreugde. Geschiedenis, romans én poëzie zijn de grote drie. Om enkel auteurs te noemen: Stefan Hertmans in het Nederlands, Philip Roth voor de Amerikaanse literatuur en Marguerite Yourcenar voor het Frans. Een boek dat me onlangs erg geraakt heeft is: ‘Alleen in Berlijn’ van Hans Fallada. Een aanrader! Het gaat over verzet van Duitsers zelf tegen het Nazisme.
Ik kocht dit jaar de ‘poëziekalender’, een gedicht voor elke dag. Het is een avondritueel geworden. De gedichten van Bart Moeyaert vind ik ook zeer mooi en van Paul Eluard…
Lezen is een avontuur zonder einde. Ik wens het iedereen toe.
Slaapwel
We zouden zo nog lang verder kunnen doorgaan. We zien al uit naar een volgende ontmoeting, ook met onze medewerkers…
We denken aan de boeken van de protestantse dominee Nico ter Linden: ‘Het verhaal gaat’. Het verhaal van onze pastorale eenheid Beernem, Ruiselede, Wingene en Zwevezele is alvast begonnen en hopelijk mag het verder gaan. Wij zijn alvast enthousiast om eraan mee te schrijven. U ook?
Koningin Mathilde feliciteert Santa Maria met antipestbeleid
Bij de start van de Vlaamse Week tegen Pesten toonde het Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten zich vol lof over de aanpak van Sancta Maria in Ruiselede. Over de graden en richtingen heen vormt een groepje van twaalf leerlingen het hele schooljaar door het aanspreekpunt voor (cyber)pestgedrag en andere problemen van medeleerlingen. “We zijn heel trots op die groep, die ook meters en peters levert voor onze nieuwe leerlingen”, zegt interim-directeur Karina De Vos.
De school kreeg daarvoor een zilveren medaille en een cheque van 500 euro. Net als voor de andere laureaten kwamen er felicitaties van koningin Mathilde. Tweedejaars Geike Dedeurwaerdere (14) uit Meulebeke mocht die in ontvangst nemen tijdens een videogesprek. “Ik was wat zenuwachtig voor het gesprek, maar het verliep heel natuurlijk. De koningin was erg vriendelijk”, zegt ze.
Appelbabbel mee met Ferm
Appelbabbels, dat is de tijd nemen om ……
* echt te luisteren naar elkaar, na een drukke dag.
* even te horen waar die collega mee bezig is.
* grootouders en kleinkinderen samen te laten giechelen aan tafel.
* studenten met hun neus uit de boeken te halen.
* van late night snacks iets gezonds en gezelligs te maken.
* je thuiswerkdag met z’n tweetjes even te onderbreken.
* ………..
Vanaf vandaag is de appel niet alleen sappig en krokant. Niet alleen een deel van jouw fruitmand. Nee, vanaf nu is het ook een moment van geluk. Een momentje verbinding.
Een tijdsmaat ook, want vanaf nu nemen we regelmatig een appeltje de tijd voor elkaar.
De druk, druk, drukke maatschappij drijft ons uit elkaar. En toch zijn we maar een appeltje verwijderd van elkaar. Krak, de tanden erin, en effe bijbabbelen.
Ferm zet met de Appelbabbel de tijd een paar minuten stil, Stress uit, verbinding aan. Even rust in je hoofd, een sociale shot energie. Even weer beseffen wat er echt telt. Want appelbabbels zorgen voor een mentale opkikker en gaan de eenzaamheid tegen
Beeldspraak – Ochtend Ouverture
Op werkdagen zien wij in een openlucht-schouwburg het bouw-spektakel in onze buurt, Poekevoetweg. Nog vóór zonsopgang staan de schijnwerpers op de werf gericht en beginnen de bouwvakkers in alle vroegte aan hun werk. In dat uitgelicht decor verschijnen de dakwerkers in hun dagdagelijkse acties als stuntmannen en als een slagwerkorkest op het podium van een groot evenement.
Onzichtbaar begeleid door hanengekraai, vroege vogelzang en de ruis van de Ring ontvouwt de dag zich als een musical ouverture.
Jacques DV
Naar de overkant
Overlijden van de heer Jean-Marc Deruddeer: zie hier op deze website.
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat woensdag in uw brievenbus viel.