Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Dank aan alle zorgenden
12 mei 1820 is de geboortedatum van Florence Nightingale, die algemeen beschouwd wordt als grondlegster van de moderne verpleegkunde. Sinds 1965 is 12 mei International Nurse Day. Op deze dag wordt de ‘Dag van de verpleging’ gevierd.
Vanaf 2013 wordt deze dag ook wel de ‘Dag van de Zorg’ genoemd. Over heel de wereld is er op deze dag bijzondere aandacht voor de verpleegkundigen en al wie in de Zorg werkzaam is.
Op 15 mei is het dag van de zorgende. Na Moederdag is het goed dat er jaarlijks aan al die mensen die ‘zorgen’ ook eens aandacht besteed wordt. Het is misschien het moment om met een dankbaar woord of een kaartje iemand die je kent als ‘zorgende’ of die langskomt wekelijks, dagelijks… eens uitdrukkelijk een schouderklopje te geven of een complimentje.
Corona zette al die mensen zwaar onder druk. We herinneren ons maar al te goed al die beelden uit het nieuws waar zij, moegestreden, toch probeerden door te zetten, geëmotioneerd waren, als ze spraken over mensen die ze ‘verloren’ aan corona ondanks hun inzet en zorg.
Pr. Geert De Decker verwijst naar een bijbels verhaal over een gebaar van zorg en troost. En de commentaren die volgen.
De vrouw die Jezus zalfde…
Toen Jezus in Betanië bij Simon aan tafel zat, kwam er een vrouw naar Hem toe. Ze had een kostbaar kruikje bij zich met dure parfum: echte mirre. Ze brak het kruikje open en goot de mirre over zijn hoofd uit. Sommige mensen werden er boos over dat ze dat deed. Ze zeiden tegen elkaar: "Wat een verspilling! Die mirre had voor meer dan 300 zilverstukken verkocht kunnen worden. Dan hadden ze het geld aan de arme mensen kunnen geven!" En ze deden boos tegen haar. Maar Jezus zei: “Laat haar met rust! Waarom doen jullie boos tegen haar? Ze heeft iets goeds voor Mij gedaan. Want arme mensen zullen er altijd wel bij jullie zijn. Jullie kunnen goed voor hen zijn wanneer jullie maar willen. Maar Mij hebben jullie niet altijd bij je. Ze heeft gedaan wat ze kon: ze heeft nu alvast mijn lichaam gezalfd voor mijn begrafenis. Luister goed! Ik zeg jullie: overal in de hele wereld waar het goede nieuws zal worden verteld, zal ook verteld worden wat zij heeft gedaan. (Marcus 14, 3-9)”
Als dood, ziekte ons overrompelt en doet verstijven van de angst, wat moeten we dan?
Dàn, zegt deze vrouw, moeten we naar de liefde grijpen. Dan moeten we ons verstand en onze berekening aan de kant schuiven. Dan grijpen we best overmatig en overmoedig naar het albasten flesje vol tederheid, om elkaars kwetsuren te helen en onszelf en de ander van de dood te genezen.
Mij treft vooral de machteloosheid van de daad van die vrouw. Het is een behoorlijk extravagant gebaar wat zij maakt. Die hoogstpersoonlijke betrokkenheid, met haar tranen en haar kussen en haar haren, en dan die zeer dure olie, waarmee zij Jezus’ voeten zalft. Twee stappen buiten in het stof, en het hele effect is weer verloren. Marcus vertelt zelfs dat ze de kruik breekt en de hele voorraad in één keer opmaakt. Geen wonder dat daar de discipelen bezwaar maken en vinden dat het geld beter aan de armen besteed had kunnen worden. Het is ook zo’n volkomen zinloos gebaar. Wat heeft het voor nut? Het hééft geen nut, geen blijvend effect, maar misschien zit daarin juist de meerwaarde en de blijde boodschap.
Je hoeft niets te zeggen
Je hoeft niet
in woorden
te praten
met mij
je hoeft niets
in woorden
te zeggen
je hoeft alleen maar
en dat is genoeg
je arm om mijn schouders
te leggen
(Ida Vos)
Beeldspraak Meimaand – kapelletjesmaand
Het is een traditie van jaren die door buurtbewoners aangehouden wordt om één keer per week in de meimaand te bidden aan een kapelletje.
Het heeft iets intiems, het geeft samenhorigheid en ook Oekraïne is een intentie. Elk jaar proberen we een kapelletje in beeld te brengen.
Hier de kapel aan de Oude Veldstraat in Doomkerke waar je met een tiental beschut kan zitten. Antoinette bidt voor.
Meteen dank aan allen die kapelletjes onderhouden en zich engageren in de meimaand
Te voet naar Oostakker
Na 2 jaar kon de voettocht naar Oostakker eindelijk weer georganiseerd worden.
Op zaterdag 7 mei kwamen 23 moedige wandelaars om 6.30 u. samen in café De Plaetse.
De gemeente trakteerde met koffie en voor de liefhebbers mocht daar “nen druppel” bij.
Was het door dat laatste of door het enthousiasme, maar de decibels gingen de hoogte in.
Om 7 u. was er dan in de kerk van Ruiselede een korte maar mooie en zinvolle gebedsdienst verzorgd door diaken Danny, die zo vriendelijk was om op dit vroege uur uit Wingene te komen.
Na een groepsfoto gingen we om 7.30 u. op pad. Op de torenklok van Poeke stond 8.10 u. te lezen als we door het stille centrum trokken.
Via de binnenwegen bereikten we de kerk in Poesele waar we op andere jaren de gebedsdienst hadden, maar dat scheen niet meer mogelijk, vandaar dat we dit bij de start gepland hadden. Eventjes hergroeperen en een slok drinken en we herstarten richting Nevele langs een kerkwegel. Mijn uurwerk gaf 9.20 u. aan. De steigers rond de kerktoren van Nevele verborgen het uurwerk maar we stapten café de Vischmijn binnen rond 10 u. om er voor de eerste keer onze picknick aan te spreken. Een koffie en een pilsje later waren we al weer op pad. Via de noodbrug over het kanaal ging het richting Drongen Baarle en Drongen Halewijn. We bereikten café Artevelde in Drongen centrum, waar het trouwens markt was, toen mijn uurwerk 12.55 u. aanwees. Hier verorberden we de rest van onze picknick en met een frisse Tongerloo kwamen we weer op krachten. Ik vind dat nog altijd beter dan een dafalgan. De verbindingsweg tussen Drongen en Gent is voor wandelaars niet zo leuk maar ja.
Men vroeg mij om voorop te lopen daar blijkbaar niemand anders de weg door Gent goed kende. Na 20 à 25 keer zit de route wel in je harde schijf tussen je oren. De Duizend Vuren, het Rabot, de Muidebrug, Arsène Weba, allemaal passeerden ze de revue. We temporiseerden onze pas even zodat iedereen kon volgen en we samen aankwamen aan het bedevaartsoord.
Iedereen geslaagd en tevreden, vooral na die eerste Trappist op het terras van Hotel De Lourdes.
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Het was de schuld van Poetin.
Rondom de klok van kwart voor acht op de eerste maandagavond van de maand is er in het Curando ontmoetingscentrum meestal enige lichte stress bij de tuinhierders: gewoonlijk is er een verlengkabeltje zoek of is er een geluidsversterkingske dat het niet doet. Maar op 9 mei liep de voorbereiding van de voordracht perfect: alles was tijdig in gereedheid, ook de massa zomerbloeiers die zouden verloot worden. De zaal liep aangenaam vol met ongeveer 80 aanwezigen.
Maar bij de inrichters groeide toch gestaag enige argwaan. De spreker die het zou hebben over de teelt van tomaten liet lang op zich wachten. Toch wat verdacht, gezien zijn stipte en gedegen reputatie als voordrachtgever. Enkele minuten voor acht gingen uiteindelijk alle alarmen af: de man bleek zijn afspraak vergeten.
Enig onderhandelen om nog snel naar Ruiselede af te zakken leverde uiteindelijk geen resultaat op. De man verontschuldigde zich duizendmaal, maar bleek te veel overstuur om er nog iets van terecht te brengen.
De reden van zijn vergeten lag blijkbaar in het feit dat hij de hele dag benomen was geweest door het “in huis nemen” van twee Oekraïense vluchtelingen. De beslommeringen die hiermee samen gaan hadden zijn brein in de war gebracht. Tegen zoveel menslievendheid valt weinig in te brengen. De gevolgen van Poetins schurkenstreken waren blijkbaar doorgedrongen tot in “Den Tap”, om de tuinhierders een hak te zetten.
Hopeloos maar niet ernstig. Dan maar meteen gestart met de bloementombola en een “tournée générale” van tuinhier om de tegenslag door te spoelen.
Gelukkig was er een Zelensky, in de persoon van Ignace Ide, aanwezig in de zaal om de ellende te lijf te gaan. Tussen pot en pint werd hij bereid gevonden om, onvoorbereid, zijn ervaringen bij de teelt van tomaten te delen met de aanwezigen.
Ignace beschikt over een brede plantenkennis en is een allround tuinier met een uitzonderlijke ervaring er bovenop. Dat hij ook zo’n begenadigd voordrachtgever is hield niemand, waarschijnlijk ook hijzelf, niet voor mogelijk.
Hij bracht een aangenaam verhaal van een uurtje over tomaten en aanverwanten. Die aanverwanten waren o.a. Geranium (ooievaarsbek), Agapanthus (Afrikaanse lelie), ...
Geen hoogdravende praat maar bevattelijke uitleg, gestoffeerd met praktische weetjes over hoe hij bijvoorbeeld tomaten kweekt. Het viel op hoe hij het publiek meehad: het was stil in de zaal en op het einde kreeg hij spontaan een warm applaus.
Wat er aanvankelijk benard uitzag, eindigde uiteindelijk mooi. Dank zij Ignace Ide.
De volgende “tuinhier” activiteit is een uitstap, met eigen vervoer, naar Meigem. We bezoeken er een fruitbedrijf en een pottenbakkerij. De uitstap gaat door op vrijdagnamiddag 27 mei, de brugdag tussen Hemelvaart en het aansluitend weekend. Meer info hierover in de volgende Kerk & Leven.
Walter DW
Tot rust komen in de Westhoek – busuitstap OKRA op dinsdag 10 mei.
Na de corona-epidemie komt er opnieuw beweging in het verenigingsleven. Al blijven grootschalige evenementen het moeilijk hebben. Zo werd nationaal de Lourdesbedevaart van OKRA, die eind juni gepland stond, alsnog geannuleerd. Het blijft ook moeilijk om op de traditionele eendaagse busuitstappen van de verenigingen de bussen vol te krijgen. We waren dan ook blij dat er op dinsdag 10 mei toch 42 OKRA-leden deelnamen aan de busuitstap, die gekoppeld werd aan de meibedevaarten van OKRA naar de kerk van Onze Vrouw ter Duinen in Koksijde. In de week van 9 mei verwelkomde men in de kerk op vijf opeenvolgende dagen telkens tussen de 550 en 600 OKRA-leden in een gebedsviering met als thema “Maria, door de seizoenen heen. Okra Ruiselede werd op dinsdag verwacht samen met een 20-tal andere trefpunten voornamelijk uit de regio. Het werd een serene viering met teksten en samenzang en naarmate de dienst vorderde viel het warme zonlicht meer en meer doorheen de mooie diepblauwe glasramen. Het was tegen elf uur als we de bus opstapten, die ons naar de grensstreek met Frankrijk bracht, de regio rond Poperinge. Dorpen en steden achter het front en toch maar op 10 km van de oorlogsgruwel van Wereldoorlog I aan de Ieperboog. Nooit bezet, maar ingepalmd door Franse en Britse troepen. De inwoners zijn er nooit gevlucht maar waren altijd op hun hoede. Er hing toch altijd een mist van onrust… Zelfs kleine dorpen als Stavele schreven grote oorlogsverhalen. Het dorp met amper 1200 inwoners ving reeds vanaf 1915 meer dan 500 vluchtelingen uit de rest van West-Vlaanderen op en huisvestte ruim 10.000 Franse soldaten. Een warm welkom, dat nu misschien in vraag zou worden gesteld. Wij genoten er in “’t Hof van Commerce” van de gulle lach van de flamboyante uitbaatster, Iris, van een picon en een Vlaamse vleesschotel met zelfgebakken brood. Op naar Poperinge, dat vier jaar lang zijn eigen oorlogsverhaal schreef. Een verhaal waarin het hospitaalgebeuren een belangrijke rol speelt. We bezochten Lijssenthoek Military Cemetery. Op het kerkhof liggen bijna 11.000 soldaten en officieren begraven. Gestorven ondanks de goede zorgen op de grootste aanpalende hospitaalsite van het Britse leger, ingericht op een hoeve langs het treinspoor. Hier hebben bijna alle doden een naam. Het verhaal in het centrum van Poperinge was eerder bruisend: Britse militairen kwamen er voor of net na de loopgraven vertier zoeken in cinema’s, pubs en clubhuizen. Het Talbothuis bood een gerespecteerd tegenwicht. Bier was er toen ook al in overvloed want tijdens de eerste wereldoorlog werd er duchtig gebrouwen en gedronken. Dat hoorden we op een rondleiding in het Bier en Hoppemuseum. Het was een rijk gevulde dag maar we namen er alle tijd voor. Nu en dan een komma inlassen als rustpunt nodigt uit om halt te houden, op te kijken en te genieten van het moment, de plaats waar men is en van de mensen in het gezelschap. En we waren toch nog op tijd thuis om naar “Het Nieuws”, “Thuis” of “Familie” te kijken!
William Coppens
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.