Liturgische vieringen
Zie "misvieringen" elders op deze website
Chantal, na 1 september.
De grote vakantie was voor haar zoals de jaren ervoor. Toen ik haar opbelde na 1 september was ze er niet, en ik kon het al raden, ze was weggegaan met haar man omdat ze voor de eerste maal na 40 jaar niet voor de klas zou staan.
Juf Chantal is met pensioen, als ze nu naar De Kiem gaat is het om haar kleinzoontjes op te halen. De oudste, Bavo, is net in het eerste leerjaar gestart. Pepijn zit in de kleuterklas.
1 september was een onrustige dag, een afscheid en een begin. Ze had ook de nachten voordien onrustig geslapen en over school gedroomd.
De tuin ligt er, dankzij haar man die al vijf jaar met pensioen is, prachtig bij. Er is plaats om te spelen, en in de living staat de box klaar voor de derde kleinzoon die binnenkort regelmatig zal langskomen als zijn mama weer aan de slag gaat.
Chantal is geboren en getogen in Ruiselede.
Ze wou eigenlijk verpleegster worden, maar kan geen bloed zien. Ze moet nadenken waardoor ze onderwijzeres geworden is. De rolmodellen zijn zoals in veel levens zeer bepalend geweest. Chantal houdt prachtige herinneringen over aan het eerste en zesde leerjaar bij Juffrouw Martha. In het secundair in Sancta Maria was het Gerda, die gepassioneerd Nederlands en Engels gaf naar wie ze opkeek. Nog later in De Bron waren Christine De Pessemier en Freddy De Cock, leerkrachten Engels en geschiedenis grote voorbeelden.
Ze is verrast als ik opmerk dat zij diezelfde passie doorgegeven heeft aan haar dochter die regentaat Nederlands studeerde en na mooie jaren in Sancta Maria, nu lesgeeft in De Bron. Ook haar zoon koos een ‘zorgend’ beroep, hij is opvoeder in De Zande.
De loopbaan
Na de normaalschool in Tielt kon Chantal op 1 oktober starten met haar eigen tweede leerjaar, een droom. Meester Fasseur ging per 30 september op pensioen en Chantal kon starten in de Poortefrankstraat. De klassen waren nog maar net gemengd, juf Lea en Meester Jozef hadden ook elk een tweede leerjaar.
Het was het laatste jaar dat Octaaf Vande Veire directeur was. Hij werd opgevolgd door Agnes Snauwaert, daarna kwam Walter Allaert, vervolgens Patrick Vervaeck en Lore Vandervennet. De huidige directie zijn Vicky en Patrick.
Een leuke anekdote: Chantal woonde toen nog in de Bruggestraat. Een leerling van haar die in de Oude Tieltstraat woonde en haar op een mooie morgen zag buitenkomen uit haar ouderlijke thuis, kwam haar daarna steevast ophalen om haar te vergezellen naar school.
Of hij ook haar boekentas droeg (mijn vraag) kan ze zich niet herinneren.
Pijnlijk.
De pijnlijkste ervaringen waren de momenten waarop Chantal het gevoel had mensen te ontgoochelen. Als leerkracht moet je - jammer genoeg- ook soms minder prettige boodschappen overbrengen. Als het leren moeilijk lukt… Als je voorstelt om een jaar over te doen, dan is dat voor de ouders heel confronterend en niet makkelijk te aanvaarden. Het is heel pijnlijk als je als leerkracht op zo’n moment het gevoel hebt dat de ouders denken dat je niet alles hebt gedaan om hun kind te helpen…
Mooi
Ze straalt nog als ze het over de zeeklassen heeft. Je kunt de kinderen iets bijbrengen in een heel andere omgeving, de klassen zijn samen en je krijgt een nog hechtere band.
Evolutie
De start van haar loopbaan en de tijd van nu zijn niet meer te vergelijken. Niets was toen digitaal. Er was minder druk om een opgelegd programma te volgen. Er kwamen steeds meer werkboeken, steeds meer tijdsdruk om de eindtermen te halen. Chantal mijmert eventjes dat het soms wel ten koste ging en gaat van een aantal leerlingen, jammer genoeg soms ook van de leerkracht.
Daarna
Toen Chantal 55 was ging ze 4/5 werken. Juf Elena vulde haar twee namiddagen in en het klikte fantastisch. Het werd wel zwaarder voor haar om steeds meer alle werkboeken en opgelegde programma’s te volgen en de eigen creativiteit aan de kant te zetten.
Ze was moe.
Het was voor haar een geschenk uit de hemel toen ze dan ook de zorg kon overnemen van Juf Marijke die met pensioen ging. Ze heeft de zorgklas met hart en ziel gedaan.
Chantal is idealist. Ze vindt dat de zwakkeren een extra schouderklopje moeten krijgen, de primussen hebben al zo vaak een streepje voor.
Enerzijds worden de kinderen nu langer van verantwoordelijkheid afgeschermd, anderzijds is er een steeds grotere prestatiedruk, zowel schools als sportief. Ze vraagt zich af hoe het kind zich daarbij voelt.
Haar doelstelling was dat elk kind graag naar school moet komen, ook de kinderen die het moeilijker hebben. Dat elk kind zich gewaardeerd voelt en leert geloven in zichzelf.
In het begin van je carrière heb je idealen, na een paar jaar heb je gelukkig ervaring om je idealen beter te bekomen: het beste uit elk kind halen en zijn eigenwaarde bevestigen.
Plannen
Er is haar al veel gevraagd wat ze nu gaat doen.
Chantal wil rustig zien.
Ze wil de herfst en de winter eerst beleven in haar nieuwe rol van voltijds oma en voltijds ex-juf, eer ze kiest voor een hobby of wat ook.
Verstandige dame!
Anne Marie
Eucharistie in Kruiskerke
Op zaterdag 11 september was er nog eens een eucharistieviering in Kruiskerke. Aanleiding was het feest van de Heilige Kruisverheffing.
De misdienaars Sophie en Sanne, de lectoren Griet, Stefaan, Dominique, Marnik en fluitiste Linde maakten er een mooie viering van.
Pastoor Bart had naderhand aangename gesprekken met de talrijke parochianen.
De aanwezigen kregen een glaasje bubbels of iets fris, aangeboden door het Feestcomité Kruiskerke.
Volgend jaar opnieuw? Dan kunnen we een jubileum vieren: 75 jaar parochie Kruiskerke!
Illud Mane Vespers
Woensdag 15 september, op het feest van Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Weeën was er om 17 u een vesperdienst. Die ging, door corona, door in de kerk en niet in de kloosterkapel. De kerk biedt meer ruimte voor de dit jaar 76 aanwezigen.
Vespers, voor leken onbekend, voor religieuzen een van de vaste getijden in het kloosterleven. Vespera betekent avond in het Latijn, het is dus een avondgebed. Kloosterlingen bidden op vaste momenten, het maakt deel uit van hun monastieke leven. Er zijn de metten (nachtgebed of heel vroege ochtend), de lauden bij zonsopgang, de vespers (avondgebed) en de completen (omstreeks 20 u).
Het zingen van psalmen, luisteren naar een schriftlezing, het schept een sfeer van bezinning, verdieping. Je kan je indenken hoe in kloosters en abdijen de stilte van de nacht, de vroege ochtend, het vallen van de avond samen met de stemmen van zusters of monniken, rust brengen en inkeer. In de kerk was Roel Vansevenant voorzanger en er was prachtig orgelspel van organist Lorenz Meulebroek.
In zijn homilie had Kanunnik Degrieck het o.a. over hoe we beter niet altijd de splinter zien in het oog van de ander en de balk in het eigen oog negeren. Anders gezegd hoe we vaak struikelen over de kleine beperkingen van anderen en niet stilstaan bij eigen tekorten. Een andere gedachte was om het Goede tegenover het kwaadaardige, het Ware tegenover het leugenachtige en het Schone tegenover het beschamende na te streven in het leven. Dankbaar te zijn voor wat het leven ons biedt. De bijbel, Jezus reiken ons daartoe voorbeelden aan.
GM.
Diaken Danny brengt pastoraal bezoekje aan ‘De Linde’
Op donderdag 16 september bracht diaken Danny Vandenbroucke een bezoekje aan alle klassen van de school ‘de Linde’ in Doomkerke.
Na een ruime babbel met de directeur mevrouw Annelies Devolder, waren eerst de kleuterklassen aan de beurt en later ook alle lagere leerjaren.
Het werd een aangename kennismaking. Zowel diaken Danny leerde de school, de leerkrachten en leerlingen beter kennen, maar ook omgekeerd was er een duidelijke interesse.
Na een bemoedigend woordje, een verhaal en een Jezus-boodschap werden de klasbezoeken afgerond met een uitnodiging tot de jongeren om acoliet te worden.
Deel uitmaken van de misdienaarwerking van Ruiselede biedt immers heel wat kansen tot samenkomst binnen en buiten het kerkgebouw.
Diaken Danny nodigde in elk geval alle kinderen van de school uit naar de schoolviering die in de parochiekerk van Doomkerke zal plaats vinden op vrijdag 1 oktober in de namiddag.
We kijken ernaar uit …
Met OKRA op fietsvakantie
Door Covid uitgesteld, maar dit jaar kon de fietsvakantie doorgaan… en wel in Drenthe, een supermooi fietsland. Onze begeleiders Rita Biebouw en Luc Vanrentergem loodsten onze groep van 23 deelnemers doorheen adembenemende heide-en bosgebieden.
De natuur ademt er nog oerkracht uit en het leven is er nog eenvoudig. De vennen schitterden in het zonlicht en de heide bloeide uitbundig. In de bossen fietsten we vaak naast de aangelegde ruiterwegen. We sliepen dan ook eerst in een hotel-paardenmanege. Onze fietsen gestald bij de paarden.
De groep leerde mekaar kennen… dat is pas een ontdekkingsreis, want de verbinding is er altijd, je hebt gemeenschappelijke kennissen en de wereld wordt klein. Ruiselede was goed vertegenwoordigd, maar ze kwamen ook vanuit alle hoeken van West-Vlaanderen. Leeftijd speelde geen rol. Zelfs als je tachtig bent, lukt het nog aardig om 60 km per dag te fietsen. OKRA op zijn best: open, christelijk, respectvol en actief. Humor en speelsheid, aangename en verrassende stopplaatsen onderweg.
En een ervan wil ik hier graag vertellen. In die uitgestrekte heidegebieden horen natuurlijk ook schapen. We hadden ze al dikwijls gespot, maar we zouden de herder opwachten bij zijn thuiskomt in Ruinen. Een beeld om nooit te vergeten. Op de toren zagen we ze al van ver aankomen… een witte streep… die langzaam groter werd. We zagen de honden hun werk doen, ze bleven nog efkes dralen bij een ven, maar dan werd de terugtocht definitief ingezet onder de leiding van de honden en hun begeleider… ze draaiden de goede richting uit en het was ontroerend hoe eensgezind meer dan 500 schapen de stal binnenstroomden. Een tevreden thuiskomen, verwelkomd door vele enthousiaste toeschouwers… ook veel kinderen om de schaapjes te aaien. De herder stond er tevreden, rustig en gelukkig bij… want het blijft een avontuur om elke dag de schapen te weiden en ze dan bijeen te krijgen. Het was een bijbels tafereel.
Heel dankbaar dus om die prachtige week aangeboden door de regio. Een aanrader voor wie graag fietst. Op Facebook kun je de schaapskudden van Ruinen volgen. Zeer mooi.
En dan heb ik nog niets verteld over de ooievaars en de ganzen en de vogels en de paarden in de moerassen. OKRA heeft ons inderdaad al heel veel gegeven.
Gaby en Christine
Kamerplanten - Tuinhier
Het deed deugd om op maandag 6 september, na zo een lange periode van leven met de rem op, weer eens de oude en jonge, bekende en minder bekende, gezichten terug te zien op een voordracht over “Kamerplanten”. Met inachtneming van de versoepelde corona maatregelen haalde Tuinhier toch een 27-koppig publiek naar “Den Tap”.
Dhr. Luc Deboosere, een gepensioneerd vat vol energie, probeerde om de tuinliefhebbers wat bij te leren over onze groene huisgenoten.
Hier en daar schoof een oplettende toehoorder een figuurlijke bank vooruit omdat hij of zij blijkbaar intuïtief wist hoe kamerplanten optimaal te behandelen. De spreker ging in op de basisbehoeften van onze groeiende en soms bloeiende medebewoners.
Voldoende licht: voor sommigen veel, voor anderen is een karig rantsoen voldoende. De gepaste hoeveelheid water op kamertemperatuur, zodat de plant niet te nat en schimmelig moet staan mooi te wezen. “Eten” onder de vorm van meststof. Voldoende aarde in de binnenpot (nooit rechtstreeks in de cache-pot planten), zodat de plant geen zere tenen kweekt. Ook de gepaste vensterbanktemperatuur, dus tijdens de dag niet te warm en ’s nachts niet te killig (minder dan 10 graden).
Niet iedereen slaagde erin om een interessante app die hij voorstelde, voor het meten van de lichtsterkte (lux light meter free), te installeren. Blijkbaar matcht het hebben van groene vingers niet altijd met het hebben van computervingers.
Het tweede deel van de voordracht ging over het vermeerderen via stek. We leerden vooral dat een jonge topscheut amper een 7-tal cm lang hoeft te zijn en dat ze in haar “onderhemd” mag staan bij wijze van spreken: een steeltje met 2 blaadjes eraan is al voldoende om in de natte aarde te steken. Een witte (geen doorschijnende) plastiekzak van onze plaatselijke supermarkt dient dan als overkoepelend en beschermend huisje. Laat dit ensemble zeker 14 dagen zijn gang gaan om daarna te mogen ontdekken dat er fijne wortels zijn gevormd en dat je goed op weg ben om een nieuwe zelfgemaakte plant van het leven te laten genieten.
Andy had ervoor gezorgd dat er meer dan voldoende rijkelijk bloeiende roze en witte dopheide struikjes beschikbaar waren om iedereen met een smile op het gezicht naar huis te laten vertrekken, in de overtuiging dat ze toch weer wat hadden bijgeleerd.
De volgende keer, op maandag 4 oktober, gaat de voordracht over paddenstoelen en over herfstplanten. Na de voordracht wordt de uitslag van “Ruiselede bebloemd 2021” bekend gemaakt. Iedereen welkom, de inkom is gratis.
L H.
Uitwaaitocht Femma Ruiselede
Op dinsdag 14 sept.2021 ging FEMMA Ruiselede op tocht!!!
Onze jaarlijkse uitwaaitocht...
We startten met een groepje femma leden met een kopje koffie in Nieuwe Lekkerbek. Daarna reden we met auto's naar Krommekeer.
Begin van onze wandeling in de Vorte Bossen van Ruiselede. Een leerrijke en boeiende wandeling met rustpunten om even stil te staan bij bedenkingen over VERBONDENHEID!
Marie-Jeanne Van Parys begeleidde ons en we werden wel soms stil... soms ook plezierig.
We sloten deze gezellige namiddag af in Brasserie Ruislé.
En... gingen dankbaar naar huis...
Blij elkaar terug te kunnen ontmoeten en ... ons verbonden te voelen bij Femma!!!
Vele groeten van reporter Christine De Jaeger (Femma Bestuurslid)
Beeldspraak
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel
LIEF EN LEED
Werd gedoopt
Jules en Manon, zoontje en dochtertje van Gregory Delaere en Valerie Soenen: zie hier op onze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.