Liturgische vieringen
Zie misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Oudste kerkgangers
De kerkgangers op zondag dunnen uit en zijn – behalve de vormelingen – van respectabele leeftijd. Bertrand Vandaele (97) en zijn vrouw Agnes Cornette (95) zijn de oudste kerkgangers. We zitten niet ver van mekaar in de middenbeuk. Elke kerkganger heeft zo een wat vaste stek in de kerk. Ik wou hen toch eens opzoeken. Ze wonen ‘ip ulder goed‘ in de Guido Gezellestraat, onder de kerktoren en aan het park. Een mooie locatie. Zoals vaak staat de koffie klaar. En Agnes heeft een heerlijk appeltaartje gebakken.
Boer zijn kan je niet leren
Bertrand en Agnes zijn allebei van een boerderij afkomstig en ze hebben 68 jaar samen op hun hofstee in de Abeelstraat gewerkt. Als koppel samenwerken, dat is de boerenstiel ook. Ze kwamen goed overeen, werkten veel en konden de boerderij aan hun zoon Johan overlaten. Die was 24 toen hij besloot om het landbouwbedrijf over te nemen. Daardoor stopten Bertrand en Agnes redelijk vroeg en gingen ze met pensioen. Je moet het graag doen. Kleinzoon Jan heeft in 2008 op zijn beurt het bedrijf overgenomen en ze zien aan hun achterkleinzoon Marcel (3) dat ook hij ook boerenbloed heeft. De graagte waarmee hij meehelpt, de kalvers gadeslaat, meerijdt op de tractor.
Agnes en Bertrand trouwden toen hij 28 en zij 26 was. Na 4 jaar verkering, behoorlijk lang! En in die tijd was er van ongehuwd samenwonen geen sprake. Die dingen waren strenger gereglementeerd. Nog een merkwaardigheid: de zus van Bertrand trouwde met de broer van Agnes. Ze trouwden op dezelfde dag. ‘M’ èn de vrouwen verwisseld,’ lacht Bertrand. Bertrand en Agnes hebben 2 kinderen Johan en Kathy, 5 kleinkinderen, 10 achterkleinkinderen, waar ze trots op zijn.
School vroeger
Bertrand ging tot zijn 16e naar school, naar de landbouwschool, in het Klein Seminarie in Roeselare. Moeders broer was er pater. Men had er Latijn, moderne en een afdeling landbouw. Hij was intern en mocht om de week wel naar huis, er was les op zaterdag ook. Op maandag om 8 u moest men er zijn, voorzien van brood, kaas en boter dat op de schoolzolder gestockeerd werd. Per jaar moest vader 175 kg tarwe leveren aan de school, het was ook een vorm van kostgeld. Bertrand prijst zich gelukkig dat hij nog altijd een goed (cijfer)geheugen heeft. ‘Toen ik jonger was, kon ik de nummerplaten van auto’s -geparkeerd aan de kerk- meteen memoriseren,’ lacht hij.
Agnes ging naar de lagere school in Pittem. In het lager gaf moeder vaak brood mee voor kinderen van gezinnen die het krap hadden. Agnes was intern in Izegem en mocht om de 14 dagen naar huis. Er waren in Izegem ook Engelse pensionaires, net als in Ruiselede. Omdat het Vlaamse onderwijs zoveel beter was. Die meisjes kwamen uit begoede middens natuurlijk. Eén van de Engelse meisjes droeg op haar trui een schildje RAF (Royal Air Force) en men was bezorgd dat de Duitse bezetter dat kwalijk kon nemen. ‘Als ze er iets over zeggen, zeg ik dat het betekent Rien A Faire’ lachte ze alle bezorgdheid weg. Er hangt een heel mooi schilderijtje van Agnes in de woonkamer. Ze heeft tekentalent. Ze kon ook piano spelen destijds. Het stijlvolle meubel staat in de inkomhal.
Het volledige verhaal kan je lezen iun het parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
Gerda M
Te voet naar oostakker
Vijftien dappere stappers namen deel aan de 76ste voetgangersbedevaart naar Oostakker op zaterdag 4 mei laatstleden. Om 7u. was er een viering in de kerk, voorgegaan door pastoor Bart. Daarna werden ze uitgewuifd door burgemeester Greet De Roo en schepen Linda Wyckstandt.
Na een stop in Nevele en Drongen kwamen alle deelnemers behouden aan in het Mariaoord in Oostakker om 15.30 uur. Afstand Ruiselede – Oostakker =/- 35 kilometer.
Frans Debouck
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Garnalen vissen met Neos
Het was geen zeeweer, nog maar eens regen, op donderdag 16 mei toen een 80-tal Neosleden de bus opstapten richting Oostduinkerke naar het Educatief centrum Het Trekpaard. De garnalenvissers aan onze kust zijn Werelderfgoed. Dus een bezoek waard. Na een ontbijt kregen we van een jonge, enthousiaste gidse deskundige uitleg over de soorten trekpaarden, hun kwaliteiten, grootte en kleuren. De paardenliefhebbers wisten wel een en ander maar leerden toch ook nog bij.
Het bleef regenen maar de stallen waren droog en we waren onder de indruk van de grootte, de rust en de kracht van de paarden die op het werk wachtten en zich lieten aaien. De lunch was een visschotel, hoe kan het anders en o wonder, de zon kwam voorzichtig tevoorschijn en de regen stopte. Met vier huifkarren, getrokken door stevige paarden, vertrokken we richting strand. De garnaalvissers legden uit hoe en wat en gingen te water… Naast garnalen zaten ook pietermannen en enkele sliptongen en veel krabbetjes in de netten. Er wordt gesorteerd en gezeefd. Klein grut gaat weer de zee in maar een rits meeuwen zat op vinkenslag om iets mee te pikken. We zijn deskundigen nu, weten, wanneer en waar te vissen.
Met de huifkar ging het weer naar het Centrum waar de garnalen gekookt werden en we weer leerden over soorten, smaak… hoe pellen. Bij een lekker streekbier kregen we vers gevangen en gekookte ‘geirnoars’ om te proeven. Het pellen is prutsewerk en sommigen gaven het al ras op.
Met een prachtige avondzon reden we weer naar Ruislede, een leerrijke en aangename dag.
Gerda M
Weervrouw Jacotte in Ruiselede
Woensdagavond 15 mei werd Ruiselede warmer door de komst van weervrouw Jacotte Brokken. De lezing viel midden in de zero waste week Tielt-Ruiselede. Die wordt georganiseerd door een aantal vrijwilligers. Ze proberen verenigingen, scholen, organisaties te betrekken bij de boeiende thematiek van klimaatverandering, duurzamer leven enz… Kinderen, jongeren en volwassenen hierover laten nadenken en ook iets laten doen is het opzet van de zero waste week.
Feiten
De sympathieke Jacotte Brokken, die voor VRT het weerbericht brengt, vertelde eerst hoe haar werk en een dag verloop eruitziet. ’s Morgens op de radio, ’s middags op TV. Opnames en soms live wanneer er, meestal negatief, actuele info nodig is bij weerberichten. Na de pauze ging de lezing verder over de klimaatveranderingen. Zo leerde ze alle 160 aanwezigen dat er vijf zaken zijn waar niet meer over gediscussieerd wordt:
1) het is echt; klimaatverandering is er.
2) wij zijn het; het komt door de mens.
3) wetenschappers zijn het er over eens; er is klimaatverandering.
4) de klimaatverandering is ernstig.
5) er is nog hoop!
Onze bijdrage
Wereldwijd zijn er heel wat continenten waar nog geen rekening wordt gehouden met klimaatverandering maar gaan wij dan niets doen? Er zijn juist veel bedrijven en mensen die hier goed en toekomstgericht bezig zijn. Jacotte vertelde dat het eenvoudige zaken zijn die echt wel helpen en een verschil kunnen maken. Recycleren, minder verpakking, autodelen, eens vegetarisch eten, stappen of fietsen of openbaar vervoer gebruiken, carpoolen…
Welke keuzes maken wij. Wordt er bij beslissingen gedacht aan duurzaamheid op lange termijn of enkel op korte termijn? De lezing was vlug voorbij. Maar in het klimaatcafé in Tielt in het koetshuis bij Huis Mulle de ter Schueren kan je heel wat informatie vinden over boeiende duurzame onderwerpen. Het klimaatcafé is nog open tot en met 31 mei. https://www.visittielt.be/klimaatcafe
Bewustmaking in de basisscholen
Vrijdag 17 mei kregen alle kinderen van bassischolen De Linde en De Kiem het afvalfestival op bezoek. Kleuters en leerlingen van het eerste leerjaar werd duidelijk gemaakt dat afval in de vuilnisemmer moet. De kinderen van het tweede tot zesde leerjaar leerden over het proces van duurzame kledij. Van productie tot eindresultaat en natuurlijk werd er ook geleerd om te recycleren. Wist je dat een kledingstuk gemiddeld maar 7 keer wordt gedragen…
Geef je kledij een tweede leven, een circulaire economie is een goed voorbeeld van duurzaamheid.
Zaterdagnamiddag was er in Hostens Molen een workshop om zelf je schoonheidsproducten te maken. Opnieuw een mooi voorbeeld van duurzaam omgaan met grondstoffen.
Zero waste: een boeiend verhaal dat nog verder zal geschreven worden.
Stefaan B.
Een dagje erop uit in onze eigen streek met ‘Tuinhier’
Zaterdagmorgen 18 mei om 7.30 uur stapten 58 tuinliefhebbers op de bus met hoge verwachtingen. Verwachtingen die tijdens de dag ingelost werden want de uitstap naar 5 bedrijven in onze streek konden op veel bijval rekenen.
De zon verschool zich tot in de namiddag achter sombere wolken, maar daar heeft niemand echt last van gehad omdat de leerrijke dag, het aangenaam en gelijkgezinde gezelschap, het sobere maar lekkere middagmaal verzorgd door een slager uit Ruiselede, de prima buschauffeur (mag ook eens vernoemd worden) ons in de juiste sfeer bracht.
5 bedrijven
We bezochten eerst ‘De kersenboomgaard’ in Meulebeke waar Chantal ons informeerde over het kweken van aardbeien, frambozen en kersen. Ze deed dit met een kwinkslag. Na een kop koffie, vertrokken we naar het 2de bedrijf: ‘Biologisch oesterzwammenbedrijf Noppe’, ook in Meulebeke: een goed draaiend bedrijf, opgericht in 1966, dat de bruine kastanje champignon en oesterzwammen in vochtige, donkere, op juiste temperatuur en in uiterst hygiënische omstandigheden produceert. De champignons gaan naar de Roeselaarse veiling. De dame met krachtige stem wist ons te vertellen dat champignons heel gezond zijn en dat er een stofje in zit dat goed is voor onze hersenen. Eentje om te onthouden! De proevertjes achteraf vielen in de smaak.
Bedrijf nr 3 werd ‘DSplant’ in Zwevezele waar we ons middagmaal nuttigden en waar we daarna door de zeer vriendelijke eigenaars een rondleiding kregen. Geen idee hoeveel vaste planten potten er daar op dat immense domein stonden, 10.000? 20.000? 50.000? Het was overweldigend. Toen we hoorden dat we zelf ook konden planten kopen, spoedden veel liefhebbers zich terug naar de kwekerij om een voorraad in te slaan aan zeer democratische prijzen. Een duim voor onze hulpvaardige chauffeur die alles met de glimlach in de laadruimte van de bus stapelde.
Daarna zetten we koers naar ‘Snijbloemenkwekerij Hurtekant’ in Wingene waar we in de (pioen)bloemen gezet werden. Zijn veld en serres vertonen een explosie van kleuren: geel, rood, felroze, zachtroze, zalmkleur, wit, het kon niet op.
We moesten een eindje terug rijden om het 5de bedrijf te bezoeken en dit was ‘Sierplantenkwekerij Devriese’ in Wingene. Daar maakten we kennis met een hele lieve border collie en met de laurier, in mooie vormen geknipt, en met eetbare bladeren, geen ‘paplaurieren’ uit onze tuinen dus. Daar kweken ze ook de Lagerstroemia, een winterharde struik (tot zelfs boom) die goed tegen droogte kan en dus misschien dé plant van de toekomst kan worden. Jammer genoeg stond ze nog niet in bloei, daarvoor moeten we nog een goede maand wachten. We kregen er hapjes en drankjes voorgeschoteld op basis van laurier, sommigen vonden het speciaal, anderen gewoon lekker, anderen niet hun ding. Maar over smaak valt niet te twisten, zeggen ze dan.
De rode draad
De rode draad in deze verhalen zijn de hardwerkende eigenaars. Mensen met een missie, met een passie, met creativiteit, met doortastendheid en vechtlust om verder te doen ondanks alle maatregelen van de overheid die het hen zeker niet gemakkelijk maken en waar de logica soms wat ver te zoeken is. Ook voor hun personeel, dat dikwijls afkomstig is uit Oost Europese landen, zijn ze zorgzaam en zijn ze dankbaar voor de hulp die deze mensen met hun handige handen bieden.
Met een tas gevuld met tevredenheid, met lekkernijen en met bloemen konden we om 19.00 uur terug huiswaarts keren.
Een geslaagde dag zat er op.
Linda Hrman
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Naar de overkant
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.