Met deze uitnodiging worden we allen opgeroepen om zondag 21 april, de vierde zondag na Pasen die ook bekend staat als ‘roepingenzondag’, na te denken over en te bidden voor roepingen. Lang is ‘roepingen’ begrepen als louter iets voor kandidaat-geestelijken (priesters of diakens) of kandidaat-religieuzen. Dat is het ook, maar het is toch meer dan dat. Want door ons doopsel zijn we niet enkel kinderen van God en broeders en zusters van elkaar geworden, maar ook opgeroepen dit doopsel te laten doorwerken in ons dagelijks leven door, elk op onze manier, mee te werken aan het gestalte geven aan het Rijk Gods op aarde, de wereld zoals die door Christus gedroomd is, de wereld die Hij ons al heeft voorgeleefd en de wereld waartoe Hij ons opgeroepen heeft om er ons toe te ‘bekeren’ (om te draaien, te richten naar). Roeping is dus iets voor iedereen onder ons – het is een oproep om ons in stilte te keren naar ‘God in ons’ en ons te laten inspireren door wat Hij met elk van ons voor heeft: echtgenoot-echtgenote, moeder-vader, inzet voor de medemens door ons beroep, onze vrijetijdsbesteding. Te zoeken naar die daden die handen en voeten geven aan ons geloof.
En ja, daartoe behoort – voor sommigen onder ons – een leven in volle dienstbaarheid aan Christus, Zijn Kerk en Zijn mensen. Dat kan door een wijding als diaken of priester, een zending als pastoraal werk(st)er, een gelofte als religieuze. We weten allemaal dat onze kerk hier in België al enkele decennia door een roepingenwoestijn gaat. Ooit werd ik geconfronteerd door iemand die ons ter overweging meegaf dat de oorzaak misschien ook kon zijn dat we niet bidden voor roepingen, dat we de Heilige Geest niet expliciet meer durven vragen om mensen zo te inspireren. En hoe langer, hoe meer denk ik dat daar een grote grond van waarheid in zit. Ja, we leven in een seculiere tijd, maar eerlijk gezegd, we durven mensen en jongeren niet door een kleine hint aanmoedigen open te staan voor die weg en ervoor te bidden.
Laat ons dus daarmee maar beginnen. Het gebed voor deze Roepingenzondag kan ons daartoe inspireren.
GEBED
God, goede Herder,
Gij roept uw mensen,
vanuit alle tijden en plaatsen,
op de wegen van uw liefde.
Gij gebruikt zelden
sterke woorden,
maar vaker toch
het zachte fluisteren
van een bries.
Laat U kennen, Heer,
blijf ons roepen,
ook in deze tijd,
op deze plaats.
Geef ons mensen,
die herder willen zijn
voor ons
en voor anderen.
En schenk ons woorden,
om met elkaar te delen,
hoe Gij ons hart beweegt.
Diaken Dirk