De Goede week in woord en beeld

Ode  Voortgaand op de evaluaties van de deelnemers aan de vieringen van de Goede Week, blijkt dat de gebruikte teksten en liederen en de decoratie van de kerk gesmaakt werd.

Palmzondag
Palmzondag is ook passiezondag, en het samenbrengen van beide ervaringen is telkens een evenwichtsoefening tussen het geluk en de vreugde bij de aankomst van de Heer in Jeruzalem, en de ommezwaai naar pijn en verdriet bij het verraad, het misbruik van een verhoor wat leidt tot een veroordeling tot de kruisdood, en het sterven van Jezus. In de middengang werd de kerk versierd met palmtakjes op bamboestokken: het geeft een extra verticale dimensie aan de kerkruimte. Bij de wijding van de palmtakken bad Herman:
God, Gij die leven zijt, zegen dit groen dat de winter overleeft. Zegen deze takken, hoopvol teken van leven op aarde, kwetsbaar houvast in weer en wind. Zegen deze palmen en zegen ons allen die straks deze palmen meenemen naar huis. Zegen allen die
metterdaad in dit teken van leven en vrede willen geloven. Zegen hen waar ook ter wereld, met uw naam: Vader, Zoon en Heilige Geest. Amen.

Witte Donderdag
Op Witte Donderdag zaten we allen rond een grote tafel. Inhoudelijk werd de viering opgesteld rond de tekenen van dienstbaarheid die Jezus op het laatste avondmaal heeft gesteld. Of moeten we eigenlijk praten over het eerste avondmaal: Jezus heeft op dat moment de betekenis van een maaltijd veel breder gemaakt dan wij ooit hadden vermoed. Onnavolgbaar heeft hij duidelijk gemaakt dat een mens brood kan zijn en wijn voor een ander. In de voetwassing leert Jezus ons de plaats van de dienstknecht in te nemen en eigen belangen aan de kant te schuiven.
Verwijzend naar Pesach, het paasfeest van de Joden, werd de grote tafel aangekleed met bloemen en een zevenarmige kandelaar. Herman bracht het sacrament naar de doopvont als was het die avond ‘de hof van Olijven’: ‘Blijf  hier en waak met mij’. En we luisterden naar een gedicht van Guido Gezelle:
Gij badt op eenen berg alleen,
en… Jesu, ik en vind er geen
waar’k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden:
de wereld wilt mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn oogen sla;
en arm als ik en is er geen,
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die honger, en niet vragen kan
hoe zeer het doet!
O leert mij, armen dwaas, hoe dat ik bidden moet!

Goede Vrijdag
Voor de kruishulde van Goede Vrijdag werd aan de bamboestengels een kruisje opgehangen. Het altaar werd ontbloot. Voor het altaar lag het grote kruisbeeld en de deelnemers aan de kruishulde legden er hun kruisje bij: teken van hun verdriet, bekommernissen, pijn. Aan de muur achter het altaar hing een kruis met een kroon en de paaskandelaar droeg een kroon van gevlochten ijzerdraad. Daarvoor lag een zweep van houten takken.
Het was stil in de kerk. Rechts vooraan werden foto’s geprojecteerd die tijdens het lijdensverhaal verwezen naar de beangstigende sfeer die aan het verraad voorafgaat, de gevangenneming van Jezus, zijn verhoor, zijn kruisiging en dood, zijn neerlegging in het graf. De fotoreeks eindigt met een beeld van bomen in de mist: het wegzinken in het oneindige.
In het kruis van Jezus herkenden we alle kruisen van de wereld van mensen die eenzaam of verlaten zijn, mensen die misbruikt en vernederd worden, mensen die troost zoeken, mensen die in oorlogsgebied wonen, … Herman bad:
Heer Jezus, breng in ons de hoop dat lijden en verdriet niet het laatste woord hebben. Dat elke mens, waar ook ter wereld, door uw toedoen kan rekenen op een luisterend oor, een deugddoend gebaar. En laat zoals bij Jezus alle pijn en alle lijden opgenomen worden in de kracht van uw aanwezigheid hier in ons midden.
Tijdens de kruishulde namen we een kruisje van iemand anders mee: een teken van onze zorg en aandacht voor de pijn van anderen. Een kruisje dat we thuis nu koesteren, een heel jaar lang.

Stille Zaterdag
Voor Stille zaterdag werd de kerk versierd met bloemen in de paaskleuren geel en wit. Betty zorgde voor een glanzend wit gordijn naast het beeld van de verrezen Heer. Aan de kruisjes op de bamboestengels werd een witte bloem toegevoegd, en de kroon op het kruis achter het altaar kreeg een stralenkrans van gele gedroogde korenharen: gestorven graan wordt brood…
Het werd een feestelijke viering in het teken van het Licht en vol van symboliek: de paaskaars die aan het gezegende paasvuur werd aangestoken, de symbolen uit de vastentijd die gekoppeld werden aan de bijbellezingen die ons doorheen de heilsgeschiedenis van de Joden brachten, het water in de doopvont dat gezegend werd en waar we -schouder aan schouder- de belijdenis van ons geloof hernieuwden.
En Herman bad: Alles wat uit uw hand komt, God, is goed, van begin tot einde. Gij hebt ons geschapen om voor elkaar licht te zijn. Wij danken U voor de aarde, voor alle leven, hoe nietig ook. Plant in ons de eerbied voor alles en allen naar het voorbeeld van Jezus Christus, uw Zoon en onze Heer.  In rook en vuur gaat Gij voor ons uit, water doet Gij golven en kolken. Wees ook deze nacht bij ons, God. Wees onze gids, ons levenslicht. Schenk ons het water van eeuwig leven bij U, tot in de eeuwen der eeuwen.

Pasen
De vreugde van Pasen is voor mij altijd de start van de lente naar de zomer toe. Er valt dan heel wat van mijn schouders en wellicht daarom is dit voor mij een bijzondere dag. En omdat deze viering ook niet te vergelijken is met de paaswake, ben ik er graag bij. Het is een eucharistieviering die focust op leven over de dood heen: wat een vreugde om dat leven te mogen vieren. Laten wij paasmensen zijn. Herman bad:
God van licht en leven, Gij schenkt uw mensen de vreugde van Pasen: licht in de duisternis, nieuw leven door het water van doopsel, kracht door de heilige gaven van Brood en Wijn.
Dat wij getuigen van wat wij vandaag gevierd hebben en blije mensen blijven die hoop en liefde delen met velen. Maak ons één van  hart en geest en bewaar ons in deze paasvreugde, vandaag en alle dagen, tot in eeuwigheid. Amen.

Bedankt Herman om voor te gaan in al deze vieringen: het schept een band doorheen alle vieringen van de Goede Week. Bedankt ook aan de vele mensen die met ons mee gevierd hebben: we telden telkens tussen de 25 en 30 deelnemers, en dat geeft ons de kracht om op hetzelfde elan door te gaan.

En wat in dit overzicht niet mag vergeten worden, zijn… de paaseitjes…

Paul De Sadeleer