Omdat het moeilijk is om woorden te vinden om over geloof te praten namen we sinds vorig werkjaar het initiatief om tweemaal per jaar een gesprek aan te gaan over een geloofsonderwerp na de eucharistieviering van 10 uur in de Verrijzeniskerk. Omdat we nog volop in de paastijd zitten hadden we het op zondag 21 april over ‘Verrijzenis vandaag’.
Er waren een paar mensen verontschuldigd en toch waren we met een tiental aanwezigen om over dit toch wel moeilijke onderwerp van gedachten te wisselen. En dat werd het, een respectvol uitwisselen van gevoelens en gedachten, waarbij niet geprobeerd werd de ander te overtuigen maar aandachtig te luisteren. Het wordt een hele opgave om deze meningen en gevoelens te verwerken tot een coherent geheel en hopelijk komt alles tot zijn recht in de samenvatting die volgt.
Als inleiding op het onderwerp konden we een filmpje bekijken van de jezuïet Nicolas Sintobin waarin getoond werd hoe een uitgedroogd plantje water krijgt en zo stilaan de stengels recht en het plantje weer tot leven komt. Aan de hand van een aantal prenten voor kinderen werd het verhaal van het paasgebeuren met Maria van Magdala en Maria, de moeder van Jacobus, naverteld.
Johan Dobbelaere stelde dat het paasgebeuren, de verrijzenis bekeken kan worden op 3
niveaus. Allereerst is er het gebeuren aan Jezus Christus. De vrouwen gaan op weg om het lichaam van Jezus te zalven, vinden hem niet terwijl een engel zegt: Hij gaat jullie voor naar Galilea. Ze moet de boodschap overbrengen, maar niemand zegt iets, ze waren bang. Als tweede punt is er het gebeuren aan het einde van ons leven: de redding uit de dood en tenslotte het gebeuren van elke dag: wie in mij gelooft zal nooit sterven.
Het gebeuren met het plantje is een natuurlijk gebeuren, je geeft water en het bloeit op. De verrijzenis is toch van een andere orde. Daarnaast werd opgemerkt door iemand dat het Nieuwe Testament het leven van Jezus verhaalt, wat een uitzonderlijk inspirerend iemand hij was, zijn leven en dood en dat er verschijningsverhalen zijn. Over de verrijzenis zelf vernemen we eigenlijk niets. Het blijft een groot mysterie en ook een punt van geloof en vertrouwen. Het gaat hier niet over met zekerheid vast te stellen feiten, dan spraken we ook niet over geloof.
Er is het geloof in een bovennatuurlijke dimensie, het overstijgt de rede en de wetenschap kan veel dingen verklaren en kennis groeit nog steeds maar het onnoembare valt moeilijk te vatten.
Hoe zien we het verrijzen in de wereld van vandaag?
Hoe diep je ook zit, opstanding is altijd mogelijk als je door de juiste mensen omringd wordt of door bepaalde teksten te lezen. Ook in de Handelingen van de apostelen kunnen we lezen dat de apostelen in hun ellende door met elkaar te spreken begeesterd werden en opnieuw energie krijgen. Ook bij het prachtige verhaal van de Emmaüsgangers zien we dat ze jezus aanvoelen bij het verduidelijken van de gebeurtenissen en bij het breken van het brood, het teken dat hij stelde. Hij komt dan bij hen aanwezig. Er wordt opgemerkt dat vanuit zoiets kleins een wereldgodsdienst gegroeid is en dat we dat nu net in het Westen eigenlijk kwijt zijn.
Eigen aan het christendom is eigenlijk het beeld van een barmhartige God, een beeld dat wel geëvolueerd is ten opzichte van het beeld van de straffende God uit de jeugd van onze ouders.
Er werd ook gepraat over de verrijzenis van het lichaam. Hoe moeten we dat begrijpen? Het woord lichaam is een vertaling. Kunnen we lichaam begrijpen als de volledige mens, als de hele persoon? Pastoor Johan D. stelde dat we leven vanuit een belofte, waargemaakt door Jezus Christus. In het O.T. zijn geen expliciete verwijzingen naar een leven na de dood. Bij Jesaja vinden we wel een tekst die zo begrepen kan worden. Catechese vandaag gaat over de overwinning van het licht over de duisternis, iets wat elke dag waargemaakt moet worden.
Er is een grote verandering ten opzichte van vroeger in het spreken over verrijzenis. Mensen aanvaardden vroeger de gedachte terwijl er nu kritische vragen worden gesteld. Het is een dusdanig mysterie dat onze taal, onzer woorden tekort schieten. Maar als over Jezus gesproken wordt, over zijn boodschap dan leeft hij. Er is een dimensie over de dood heen, hoe en wat weten we niet. Voor anderen is dit een vraag en probeert men het leven nu voor alle mensen ook alle kansen te geven, dat kan vb in de werkomgeving met mensen met een beperking, zieken en ouderen. Wat komt wordt afgewacht zonder er al te veel vragen bij te stellen. Denken we aan het beeld van de graankorrel , aan het beeld van de natuur die elke lente weer herrijst. Laten we dus dankbaar zijn voor het leven en zorgen dat mensen vandaag verrijzen. Er werd het beeld gebruikt van vectoren in de mechanica die afgeschoten worden en lijken te verdwijnen maar er toch nog steeds zijn.
Een mooie afsluitende gedachte was een beeld dat Luc Versteylen ooit gebruikte om leven en dood te duiden. Het leven begint vanuit een cel, wordt een vrucht en ontwikkelt in de baarmoeder (eerste leven), daarna gaat het door een tunnel naar het tweede leven en niemand weet nog hoe het vroeger in de baarmoeder was, vervolgens gaar het weer door een tunnel naar het onbekende (het derde leven).
We kregen van elkaar een aantal boeiende gedachten om over na te denken en mee te nemen naar het leven van elke dag.
Myriam Grootaert