In de voormiddag werden tafels klaargezet en versierd en werden broodjes gesmeerd. Rond 13.30 uur kwamen de eerste gasten aan, repeteerde het koor nog even vooraleer we net als altijd ons samenzijn begonnen met een eucharistieviering. Opstaan en mensen laten opstaan was de rode draad van deze viering. De boodschap ervan was streven naar een leven zoals Jezus, kiezen voor elkaar, elkaar vergeven en zo doen opstaan en leven geven.
Een boodschap die duidelijk gemaakt werd in de eerste lezing uit het verhaal “Op een bus naar Miami”. Het is het verhaal van een man die uit de gevangenis ontslagen werd en op de terugweg is naar huis. Hij hoorde drie jaar lang niets van zijn vrouw en had haar gevraagd een teken te geven indien hij thuis opnieuw welkom was. Hij vroeg haar een geel lint in de oude eikenbom te hangen in het centrum van het dorp. Toen hij voorbijkwam hingen er wel honderd gele linten in de boom…Dat was echt thuiskomen. Het deed me denken aan het lied “Tie a yellow ribbon round the old oak tree” uit 1973 gezongen door Tony Orlando en geschreven door Irwin Levine. Dit lied was indertijd geïnspireerd op dit verhaal dat de auteur sterk geraakt had en stond 11 weken lang op nr1.
Het evangelie was dat van deze derde paaszondag waar Jezus aan de leerlingen verschijnt en hen ervan overtuigt dat hij echt onder hen aanwezig is. Pater Cyriel ging er in zijn homilie verder op in. Pater Cyriel wees erop dat we nog altijd in de paastijd zijn en dus spreken van de derde paaszondag en niet de derde zondag na Pasen. Pasen heeft zijn tijd nodig, ook bij de leerlingen. Jezus verschijnt een aantal keer aan de leerlingen, maar zij hebben het moeilijk met de verrijzenis. De leerlingen hebben het er namelijk moeilijk mee dat de man die zij gevolgd hadden, waar ze alles voor opgegeven hadden, veroordeeld werd als een schurk. Jezus van zijn kant is niet teleurgesteld in de leerlingen ondanks het feit dat hij verraden werd door Petrus, dat de leerlingen wegliepen toen hij opgepakt werd,. Hij helpt hen daarentegen om het gebeurde geduldig uit te leggen.
Stilaan verdwijnt de onzekerheid, de boodschap van liefde en vrede gaat verder. De leerlingen krijgen de opdracht om dit aan de hele wereld te vertellen, want Jezus heeft de leerlingen daartoe nodig. Het is het begin van een nieuw leven en dan worden fouten vergeven.
Dat laatste is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Vergeven is leven geven, je mag verrijzen uit de dood. Wat de eerste leerlingen ervaren hebben geldt ook voor ons.
Afscheid, pijn en dood zijn geen eindpunt, maar doorgaan naar een nieuw leven. Waar kunnen wij dit ervaren in ons leven?
De eerste leerlingen ervaarden dit door de kracht die ze kregen om de boodschap van liefde en vrede te verkondigen, de twijfel verdwijnt. Wij kunnen dit ervaren in de ontmoeting met de Heer in gebed en de communie, het lichaam van Christus biedt nieuwe levenskracht. Het wordt ook ervaren in mensen die tot vergeving komen ondanks wrok, in aandacht voor anderen ondanks eigen kleine en grote zorgen, ouders die zich blijvend inzetten voor kinderen, luisteren naar anderen…Dit alles kunnen we ervaren als iets nieuws in ons leven.
Na de viering was het tijd om het glas te heffen, in gesprek te gaan met elkaar en te genieten van een lekker broodje, rozijnenbrood en gebak. Met een zakje paaseitjes werden de aanwezigen uitgezwaaid en werd al de afspraak gemaakt voor de grote bijeenkomst ’s middags op 29 september 2024. De mensen trokken met blije gezichten huiswaarts. Voor de medewerkers was het dan nog wat opruimen geblazen. Dank aan de inzet van al die medewerkers, zonder hen is een dergelijke bijeenkomst niet mogelijk.
Myriam Grootaert