Tweetalige eucharistieviering van Beloken Pasen 7 april om 10.30 uur
De tweede paaszondag wordt ook wel ‘Beloken Pasen’ of de ‘zondag van de goddelijke barmhartigheid genoemd’. Acht dagen na Pasen waren we met de beide geloofsgemeenschappen van de Verrijzenisparochie samengekomen in verbondenheid met de verrezen Christus. Het is ook de feestdag van onze kerk, de Verrijzeniskerk, duidelijk gemaakt in de verrezen Christus die door de muur naar buiten komt. De pastores Johan Dobbelaere en Pater Philippe De Rosen gingen voor in deze viering.
Voorganger Johan Dobbelaere benadrukte dat de paastijd 50 dagen duurt, er is tijd nodig om de verrijzenisboodschap tot ons door te laten dringen. De eerste lezing uit de Handelingen van de apostelen schetst ons een idyllisch beeld van de eerste gemeenschappen waar alles gedeeld wordt. De tweede lezing uit de eerste brief van Johannes geeft een boodschap van geloof in Christus, liefde tot God en het volgen van zijn geboden. Het evangelie van deze zondag is dat van de ‘ongelovige Thomas’, die enkel wou geloven als hij de wonden in handen en zijde zou zien. In de homilie, na elkaar gebracht door beide voorgangers met eigen accenten, benadrukten zij dat deze twijfel niet gaat om ongeloof van Thomas. Waar Johan Dobbelaere stelde dat Thomas wil zien dat diegene die verschenen was werkelijk Christus was, wees voorganger Philippe erop dat het gaat om een andere manier van zien, van de dingen te benaderen. Er is veel negativiteit in de wereld van vandaag, maar belangrijk is de moed niet te verliezen, te kijken naar de goede dingen zoals hulpverleners die zich inzetten en van samen te werken. Enkel dan kan de wereld er beter gaan uitzien. Beide priesters wezen erop dat we aandachtig moeten zijn voor tekenen van Jezus’ aanwezigheid in de wereld van vandaag. In de verrijzeniskerk zijn symbolische tekenen sterk aanwezig in de Christus, de verticale en horizontale lijn, het licht uit de rotsblokken onder het altaar. De leerlingen krijgen ook een taak opgelegd, ze moeten zonden vergeven, het komt neer op het tegenhouden van het kwaad in de wereld. Het werd een viering van gedragen samen maaltijd vieren en bidden, een fijne ervaring. De viering werd afgesloten met een zending om de levenswijze van Christus dagdagelijks te volgen net als de eerste christenen dat deden: een levenswijze van samen het leven en de vreugde te delen. De viering werd besloten met het Magnificat van Taizé en na de viering werd een glas en een versnapering aangeboden waarbij beide gemeenschappen in gesprek gingen.