Dat zullen ook de leerlingen ondervonden hebben. Ze waren op de eerste dag van de week samen, schrijft de evangelist Johannes. Waarschijnlijk herinneringen ophalend, geboeid als ze waren door de levensvisie van Jezus. Geraakt ook door zijn bevrijdende en solidaire omgang met mensen. Maar ze waren toch nog angstig om daarvan te getuigen. En daarom breekt Jezus door die muren van angst heen. Zo zullen we het zondag horen. Want op angst kan je geen parochie bouwen. Ja, Hij is in hun midden en groet hen: 'Vrede zij u'. Het is een echte paasgroet. En dan blaast Hij over hen, het lijkt wel een scheppingsverhaal. Gods levensadem die hen opnieuw tot leven brengt. Pasen en Pinksteren vallen hier op één dag. En dan stuurt Jezus zijn leerlingen naar buiten. Geloven is per slot van rekening een werkwoord. Je moet daar concreet iets mee doen in de samenleving. Nu moeten zij, zoals Hij eerder gedaan had, bevrijdend gaan werken. Het kwaad en het onrecht bij de naam noemen, zondaars nieuwe kansen geven. 'Mensen vergeven'. Dat betekent letterlijk: mensen teruggeven aan zichzelf. Dat doe je als de Geest van God in je waait en woont. En zo moeten zij een nieuwe gemeenschap, een parochie gaan opbouwen.
Dat is het eerste bedrijf in dit evangelie. Nu volgt er een tweede bedrijf waarin één leerling de hoofdrol speelt: Tomas. Die was er de eerste keer niet bij. Hij heeft een bijnaam: Didymus, wat 'Tweeling' betekent. Wie zijn tweelingbroer was, weten we niet. Misschien wil het gewoon zeggen: een leerling die twee kanten laat zien, geloof en ongeloof. We zouden dan misschien allemaal wel eens Didymus kunnen heten. Waarom was hij er de eerste keer niet bij? Even weggebleven uit de kerk, afgehaakt omdat het hem te wereldvreemd was geworden? In ieder geval die tweede keer was hij er wel bij, want die Jezus laat hem niet los. En ze vertellen hem dat Jezus bij hen geweest was. Hij kan het moeilijk aanvaarden, hij heeft nog de krassen op zijn ziel van die terechtstelling op het kruis. Hij kan geen alleluia zingen. Het gaat tenslotte om een gekruisigde, iemand die zijn leven heeft gegeven uit solidariteit met zoveel slachtoffers van de maatschappij. En dan heeft hij een enorme ervaring: Jezus staat daar. 'Ja, Thomas, Ik ben het, de gekruisigde. Raak Mij maar aan'. En het geloof van Tomas bloeit open: geen alleluia, maar een sterke geloofsbelijdenis: 'Mijn Heer en mijn God'.
