Om 9 u. werden ze immers verwacht in de Hof van Fé in de Broekstraat in Zoerle. Het was duidelijk dat niet iedereen het weerbericht gezien had, na een zomerse zaterdag.
Yolanda heet ons welkom en vertelt dat de Hof van Fé een ‘samentuin’ is. Vier mensen werken er in de tuin en oogsten de vruchten.
“Het is een ecologische tuin, wat betekent dat de natuur niet gebruuskeerd wordt, maar ondersteund, “ zo vertelt Yolande. “Geen chemische meststoffen of pesticiden, wel natuurlijk methodes om onkruid en schadelijke insecten weg te houden.
Zo wordt de bodem bedekt met het gemaaide gras om het onkruid minder kans te geven. Planten die elkaar versterken worden vlak bij elkaar geplant zoals bijvoorbeeld look en aardbeien.”
De theorie wordt direct gestaafd met de praktijk, want we mogen over de paadjes langs de ‘bedden of hügels’ wandelen.
Een grote weide werd op een jaar tijd omgetoverd tot een heel diverse groentetuin.
Yolande wijst op de grote palen in het midden van de weide.
“Dat is een rustplaats voor roofvogels”, vertelt ze, “vanop die paal hebben de vogels een goed overzicht over de tuin en kunnen ze de muizen, die heel wat schade aan de groenten aanbrengen, opmerken en vangen.”
Omwille van het natte voorjaar waren er heel wat slakken actief in de tuin. De slakken verzamelen braaf onder een dakpan en daar worden ze gemakkelijk ‘gevangen’.
Het is niet zo goed gesteld met de groente kennis van de jongeren. Een prei of zelf tijm wordt niet herkend, ook de artisjok niet, al zal die wel niet te vinden zijn in een doorsnee huistuin.
Zorgen voor jezelf
In het tweede deel van de voormiddag vertelt Yolanda haar verhaal. Net zoals elke plant en elk dier eigen aandacht en specifieke zorg nodig heeft, zo is het ook voor de mens. “Wat jij leuk vindt, is het niet altijd voor een ander. Zorgen voor… is altijd op maat”.
Het is heel belangrijk om voor jezelf te zorgen. Daarvoor moet je heel goed weten wat je graag doet, wat je energie geeft.
“Voor een latere beroepskeuze moet je maar eens goed kijken naar wat je altijd al graag hebt gedaan.”
Yolande vertelt hoe ze als kind altijd graag creatief bezig was, buiten, ook met dieren. Ze studeerde voor vertaler en op haar vorig werk waren haar taken heel beperkt. Haar werk bezorgde haar een bore-out, ze werd letterlijk lam gelegd.
Ondertussen heeft ze veel nagedacht en gevonden waar haar liefde naar uitgaat. Heel veel energie krijgt ze door te werken in de Hof van Fé.
Ze werkt ook bij een begrafenisondernemer waar ze mensen begeleidt voor de uitvaart. Mee op zoek gaan naar wie de overledene was en hoe hij gepast kan geëerd worden, is elke keer weer een nieuwe uitdaging.
Ze ontwerpt ook ‘troostkaartjes’ omdat de gewone kaartjes met ‘innige deelneming’ voor haar te weinig zeggend zijn.
Zorgen voor de natuur
“Zorgen voor jezelf, zorgen voor de ander, zorgen voor de natuur, wij zien dit als iets dat gescheiden is,” zegt Yolanda, “maar eigenlijk zijn we allemaal een deel van de natuur.” Ze laat ons twee foto’s zien, eentje van onze longen en eentje van de kale takken van een boom. De gelijkenis is inderdaad groot, zo had ze nog enkele voorbeelden.
De jongeren waren stil. Was het te fris? Was het te moeilijk? Of luisterden ze gewoon geboeid toe. Wij hopen in elk geval dat ze er iets van opsteken, misschien niet bruikbaar nu, maar in hun verdere leven.
Tine trakteert nog met een gebakje en Yolanda had voor elke jongere een pakketje ‘troostkaartjes’.
We wandelen nog even langs het mooiste hoekje van de Kwarekken, om via de Nete terug bij de Hof van Fé te komen, waar ondertussen de ouders staan te wachten.
Tine en Maria
