Het was een beetje bang afwachten, zou het droog blijven zondag? We hoefden ons geen zorgen te maken, geen regen, het zonnetje was er wel niet, maar tweeëntwintig jongens en meisjes stonden als stralende zonnetjes te blinken.
Na weken voorbereiding mochten ze op zondag 26 mei voor de eerste keer Jezus ontvangen.
Zenuwachtig stonden ze te wachten op het plein, allemaal even mooi en fris. Na de groepsfoto werd de rij gevormd om naar de kerk te stappen.
Ook in de kerk was de spanning te snijden, iedereen keek uit naar (klein)zoon of (klein)dochter of metekindje. De eerstecommunicanten brachten heel wat supporters mee.
Met het intredelied ’t Is feest’ was het ijs direct gebroken. De kinderen heetten iedereen welkom en na het vergevingsmoment werd het verhaal van de roeping van de leerlingen verteld. “Jezus volgen, hoe moeten wij dat doen,” dat vroegen achtereenvolgens kinderen en ouders. “Weet je wat het allerbelangrijkste is? Wel, dat is heel eenvoudig: elkaar graag zien. Als mensen zien dat je goed zorgt voor elkaar en voor je medemensen, zullen ze vlug doorhebben dat je mijn leerlingen bent. Zo verspreid je mijn Blijde Boodschap.”
Na de geloofsbelijdenis werd de grote tafel gedekt, ieder kind had een taakje. Daarna volgde het grote dankgebed en de consecratie. Na het Onzevader en de vredeswens, voor iedereen, was er dan het belangrijke moment, de kinderen ontvingen voor de eerste keer de hostie en werden deel aan het Lichaam van Jezus.
Een dankwoord, een geschenkje voor de ouders en de spanning was er af. Het slotlied ‘een duim voor jou, een duim voor mij, een duim voor Jezus er nog bij’ werd dan ook enorm enthousiast meegezongen.
Een dikke merci aan de catechisten en de ouders van de werkgroep die geen moeite te veel vonden om deze viering tot een feest te maken!
Tekst: mdr
Foto's: Jeroen Danckers Fotografie
