LICHT, UIT LIEFDE AANGESTOKEN

Gods menswording is een gebeuren van liefde: uit liefde ontstaan en met liefde als doelstelling.

Er zijn mensen met een besmettelijke ziekte. Je moet opletten als je met hen omgaat, dat je niet zelf ziek wordt. Er zijn mensen met aanstekelijk gedrag of een aanstekelijke levenswijze. Ook voor hen moet je opletten, want je moet kiezen of je hen wilt volgen of niet. Er is een hemelsbreed verschil tussen ‘besmettelijk’ en ‘aanstekelijk’. Voor het laatste kun je kiezen; voor het eerste gewoonlijk niet.

Gods liefde is aanstekelijk, niet besmettelijk. Hij houdt grenzeloos van de mensen. Hij houdt zoveel van ons dat Hij zelf mens is willen worden. Dan kan de liefde wederzijds en wederkerig zijn. Als God te veraf is, kunnen wij hem niet beminnen, nu wel.

In wondermooie taal vertellen evangelisten ons over Jezus’ geboorte. Dat is Gods menswording. Achteraf hebben Jezus’ leerlingen begrepen hoe belangrijk zijn geboorte was. Toen zij hem kenden als de Gekruisigde én als de Verrezene, hebben de leerlingen begrepen dat de geboorte van Jezus de uitdrukkelijke menswording van God was geweest. Toen hebben ze die mooie verhalen geschreven die wij vandaag en de komende dagen lezen.

Reeds in die verhalen spelen licht en duisternis, dag en nacht. Want dat is één van de grote geloofsinzichten van de eerste Kerk geweest: de Christus is als een licht voor de volkeren. Onze eindigheid, onze begrenzing, ons falen en ons lijden kunnen wij uit eigen kracht niet overwinnen. Hier stopt het, menselijk gesproken, hier is de nacht. Maar Gods liefde redt ons, tilt ons op, doorbreekt de ban van lijden en dood, hier is het dag.

Gods menswording is een licht voor de volkeren. En dat Licht heeft God uit liefde aangestoken, omdat Hij zielsveel van ons houdt. Moge zijn licht in ons stralen, moge zijn liefde ons deel zijn. En moge zijn licht, uit liefde aangestoken, voor alle christenen aanstekelijk zijn.

Zalige Kerstmis!