THUISKOMEN

De Vader wacht zijn zoon op om hem welkom thuis te heten.

Als we van een reis terugkeren, of we zijn op kamp geweest, dan voelen we beter aan wat onze thuis is, dan wanneer we alleen maar naar het werk of naar school zijn geweest. Asielzoekers moet je zeker al niet vertellen wat een thuis is. En de boeren in Colombia moeten er dagelijks voor strijden of ze worden van hun grond verjaagd.

In de schriftlezingen van vandaag gaat het ook daarover. Het volk Israël komt aan in het beloofde land, Kanaän. Hongersnood had hen daar weggedreven, naar de vruchtbare Nijldelta. Hun voorouders waren er slaven geworden. Mozes, op Gods Woord en met zijn steun, heeft het volk bevrijd en door de woestijn geleid. In de eerste lezing hoorden wij hoe het manna is gestopt. Ze zijn eindelijk thuis en kunnen zelf voor hun voedsel zorgen.

In het evangelie is één van de twee zoons eruit getrokken. Hij heeft geld en naam mee. Maar dat zal niet volstaan. Hij heeft zijn thuis niet kunnen meenemen, zijn vader, zijn broer, het land, de knechten. En een thuis, dat koop je niet zomaar. Maar de vader wacht en wacht. Hij wil nog maar één ding: zijn zoon terug welkom heten, thuis. En hij wil ook nog iets anders: zijn andere zoon bij het feest betrekken.

Dat is onze God: Hij wil een thuis voor ieder volk en voor iedere mens. Zelfs als het je eigen schuld is, dat je dakloos of zwerver bent: Hij wacht je op.

De boeren in Colombia hebben van generatie op generatie de grond bewerkt, net genoeg om van te leven.  Van de ene dag op de andere worden zij weggejaagd, want grote mijnbouwfirma’s komen naar goud zoeken. Broederlijk Delen heeft partnerorganisaties gevonden die voor deze mensen opkomen en hen versterken. Nu kunnen wij in naam van de goede Vader ons hart openen voor deze landmensen in  de geldinzameling en bij de petitie.