WAT TE DOEN?

Johannes is ‘mild’ voor de mensen die hem aanspreken maar ‘hard’ in het algemeen.

Ouders, leerkrachten en opvoeders moeten soms hard zijn, hoge verwachtingen en doelstellingen aanhouden. Maar ze moeten ook mild en begripvol kunnen zijn als het niet gaat. Beide houdingen kunnen uitdrukking van liefde zijn. Dat geldt trouwens voor alle relaties. Wij kunnen anderen veel geven en ver meegaan maar tegelijk moeten wij afremmen en onszelf blijven.

Johannes de Doper is keihard voor de mensen die de samenleving organiseren. Hij klaagt hen aan in niet mis te verstane woorden. Ongehoord is wat hij zegt. Maar tegelijk is Johannes veel minder eisend tegenover de mensen die hem vragen wat ze moeten doen om zich op de komst van de Messias voor te bereiden. Hij had méér kunnen eisen dan wat hij nu, redelijk, vraagt.

Als we dat op ons leven leggen, komen we tot dezelfde dubbele houding. Wij zijn geroepen om deelzame mensen te zijn, maar wij houden het recht op eigen leven. Het is gevaarlijk dat te zeggen, want we vertrekken gemakkelijk van ons eigen recht dat we heel breed uittekenen zodat er nog weinig voor delen overblijft. Maar niemand vraagt dat wij zelf straatarm worden om kansarme mensen te helpen. Tegelijk mogen wij van de overheden aan wie wij belastingen betalen, vrijmoedig eisen dat de samenleving rechtvaardiger wordt georganiseerd. Wij moeten dat met luide stem doen, duidelijk, in niet mis te verstane woorden.

Wij kunnen vandaag helemaal Johannes de Doper zijn. Deelzame mensen zijn in de geldinzameling van Welzijnszorg door ons bijdrage die er echt toe doet en geen aalmoes is. En wij kunnen onze stem verheffen tegen de verantwoordelijken die onze belastingen beheren door de eisen van Welzijnszorg in de petitie te ondertekenen.

Wat te doen? Vandaag is de weg duidelijk.