Straks trekken zovele kinderen en jongeren weer naar school. Weet je dat jij straks ook weer op de schoolbank kan zitten? Bijvoorbeeld om je eigen geloof te verdiepen en er woorden aan te geven. Al verscheidene jaren organiseert het CCV, Christelijke Cultuur vandaag, op verscheidene plaatsen een School voor Levensverdieping. Tijdens 19 bijeenkomsten wordt in 1 jaar tijd het Bijbels geloof verhelderd. Dit jaar vinden deze bijeenkomsten plaats in het JohannesXXIII-seminarie, Lemmensberg 1 te Leuven. We haalden Leen Jansen en Nadia Jacquemijn uit Boutersem erbij. Ze ‘volgden’ vier jaar geleden de School. Hoe kwamen ze erbij en wat deed het met hen?
Leen en Nadia zijn catechisten in Boutersem. Beiden voelden ze op hun manier de nood om meer over hun geloof op te steken. Want als catechist rol je zo maar ergens in terwijl je niet gewend bent om over dat geloof te spreken en te getuigen. Ze hadden helemaal geen religieuze vorming gekregen zoals iemand met een pastorale functie. Spreek eens over God, over de betekenis van Jezus voor jou of over de Heilige Geest vanuit je eigen kennis. Ver loop je meestal niet. Nadia had al langer de stap gezet om meer te weten te komen. Ze was gedoopt, had haar eerste communie en vormsel gedaan zoals zo velen. Thuis hadden ze weinig met geloof van doen. Mia, de parochieassistente, troonde haar mee naar bijbellessen en het verlangen naar meer groeide. Op haar beurt maakte Leen warm wanneer ze een folder van de School voor Levensverdieping ontving. Met twee aan iets deelnemen is altijd leuker en het is tevens een hulp om vol te houden.
Naar een nieuwe school is altijd spannend
Leen: Voor de start sta je wel eens serieus stil. Negentien avonden is een heel engagement. Maar eens begonnen, rolde alles vlug verder voor ons. We hadden verscheidene lesgevers en dat zorgde telkens voor een nieuwe invalshoek om ons geloof te benaderen.
Nadia: Dit initiatief heet niet voor niets ‘School voor Geloofsverdieping’. We kregen regelmatig opdrachten. We konden de teksten van wat aan bod zou komen al op voorhand lezen en dat werkte stimulerend. Je kon je al wat voorbereiden. Het was goed dat we dit door de week al eens konden doen. Soms waren de teksten beter begrijpelijk. Soms was de inhoud wat moeilijker.
Leen: Ja, we worstelden wel af en toe met dat vakjargon. Het waren niet altijd de gemakkelijkste woorden. Maar gelukkig was de ‘input’ slechts de helft van de avond. De andere helft van de avond konden we met andere cursisten praten over wat we gehoord hadden. En dat was telkens een wonderbaarlijk gebeuren. We hielpen elkaar om alles te begrijpen. De ene keer wierp de een zijn of haar licht op wat aan bod kwam, de andere keer was het een ander. En dat gaf telkens nog nieuwe invalshoeken.
Nadia: De sfeer in de groep was open en heel respectvol. De gespreksleider waakte hier mee over. Dit was heel belangrijk. Ik heb mij nooit onveilig gevoeld en ik kon gerust zeggen wat ik niet verstond, anders begreep, waarmee ik het moeilijk had of wat totaal nieuw was.
Leen: En dan kwam er jammer genoeg ‘corona.’ We werden gedwongen om online verder te gaan. Dit was voor alle deelnemers niet evident en een deel haakte af. Maar we werden een hechte groep met wie overbleef.
En wat heb je op school geleerd?
Leen: Het was een heel positieve ervaring voor mij. Ik heb een groter overzicht over was in de bijbel aan bod komt en zeker over het Oude Testament weet ik nog veel. Dat is echt blijven hangen. Soms kregen wij verrassende opdrachten. Zo moesten we eens een kort gebed schrijven. Ik heb het altijd bijgehouden en bid het soms nog. Elke bijeenkomst begon trouwens met gebed. Wie het wilde, kon er zich in mee onderdompelen en leerde zelfs uit te spreken waar het hart op dat moment vol van was.
Heer,
Gij vraagt mij uit de boom te komen
Waarin ik klom om U te zien
Met vreugde wil ik U volgen
Met open armen aanvaard ik U in mijn huis.
Nadia: Ook voor mij was het eens te meer leerrijk. Je krijgt een kader aangeboden waarbinnen je zoveel omtrent geloven een plaats kan geven. Zo begreep ik na deze cursus veel beter wat Mia, onze verantwoordelijke van de catechese, altijd vertelde als voorbereiding op de catechese die we met de kinderen hadden. Ik ben er vast van overtuigd dat het voor de andere deelnemers aan de School voor Geloofsverdieping interessant was. De lessen liepen altijd uit. De vragen bleven komen.
Leen: Het woord ‘Verdieping’ is eveneens op zijn plaats. We gingen vaak tot de kern. Ons gesprek eindigde vaak bij God. Wonder waar Hij allemaal te vinden is en hoe Hij in iedereen te vinden is.
Nadia: Er is zoveel waarin God zich laat kennen en terugvinden: een helpende hand, de woorden van steun die je in moeilijke momenten krijgt, het wonder van kleine en grote dingen in de natuur…
Geprikkeld?
Leen en Nadia willen deze School voor Geloofsverdieping aan iedereen aanraden. Zeker aan wie zoals zij catechese geven of die zoals zij nu in de zoneploeg zitten. Het kan zoekende mensen op weg zetten. Zelfs zoekende niet-gelovigen kunnen hier zonder probleem aansluiten wanneer ze bereid zijn hun horizon te verruimen. Leen en Nadia maakten deel uit van een groep jonge mensen die de uitdaging aangingen. Leeftijd is evenmin een kwestie. Welke leeftijd je ook hebt, het is telkens weer een kans tot herbronning. Wil je meer weten of je inschrijven? Wil je het prijskaartje kennen? Wil je een folder bezorgen aan iemand voor wie dit een bijzondere ervaring kan zijn, neem dan contact met an.mollemans@vlbm.be en dit vóór 20 september. Dit jaar is het een aanrader voor wie in en rond Leuven woont. Deze School trekt immers onze hele bisdom rond. Niet aarzelen. Gewoon doen zoals Leen en Nadia.
Tekst en foto deken Patrick