Het hart is van oudsher het symbool van het wezen, de ‘ziel’ van de mens. “Want God ziet niet zoals een mens ziet; een mens kijkt naar het uiterlijke, maar de Heer kijkt naar het hart”, krijgt de profeet Samuël te horen in het verhaal over de zalving van de jonge David tot nieuwe koning. En de profeet Ezechiël moet aan de Israëlieten verkondigen dat God hun stenen hart zal vervangen door een nieuw hart. In het Nieuwe Testament wordt van Maria gezegd dat ze de woorden van de engel bewaarde ‘in haar hart’.
Naarmate het hart in de loop der tijden meer en meer het symbool van de liefde werd, groeide ook de verering voor het Hart van Jezus. Uit die periode dateren ook de bekende prenten en beelden van Jezus met een brandend hart op zijn borst. We bevinden ons in de 17e eeuw wanneer een Franse kloosterzuster, Margareta Maria Alacoque visioenen krijgt van Jezus met zijn hart naar buiten gericht. Het heeft honderd jaar geduurd alvorens de Kerk deze verschijningen goedkeurde.
De traditionele voorstelling is het hart van Jezus (met een kruis boven het hart) dat brandt van liefde voor ons. Om het hart de doornenkroon (symbool van het lijden) en de wond die de lans van de soldaat in Jezus’ lichaam heeft achtergelaten.
We vieren dit hoogfeest van de Katholieke Kerk;
vrijdag 11 juni
14.30 uur eucharistieviering St.-Leonarduskerk
Kom mee vieren en voel uzelf bemind door het liefdevolle hart van Jezus Christus, die zoveel van ons houdt dat Hij zijn leven heeft gegeven op het Kruis.
