Allerheiligen, … de dag waarop we met grote vreugde en dankbaarheid de ontelbare heiligen gedenken die ons zijn voorgegaan op de weg naar het leven bij God …Mensen vergeten al eens dat dit een feestdag is binnen onze Kerk, in tegenstelling tot Allerzielen die de dag daarna komt.
Allerheiligen en Allerzielen: als 2 kanten van één medaille; een liturgische tweeling.
“Onderscheiden”, maar niet “te scheiden” … De feestelijke witte kleur van Allerheiligen en de ingetogen paarse kleur van Allerzielen drukken dit onderscheid goed uit. Bij de ene de blije zekerheid om allen die voorgoed delen in Gods eeuwig leven. Bij de andere de biddende zorg om de toekomst van onze doden.
Allerheiligen is het grote familiefeest van onze Kerk.
Heiligen zijn degenen die God willen beminnen bovenal en Hem allereerst trouw dienen. Daarmee geven ze antwoord op het eerste gebod. Het wordt al eens vergeten en heel dikwijls verzwegen, en toch is dit het eerste. De andere geboden volgen uit dit eerste en kunnen niet standhouden als dit eerste niet ter harte wordt genomen.
Soms denken wij dat heiligen supermensen waren, begaafd met een buitengewone kracht en intelligentie. Als je het leven van heiligen leest, is niets minder waar! Heiligen waren gewone mensen, met gewone gaven en gewone gebreken, zoals ieder van ons.
Hun heiligheid komt van iemand anders: het komt van de Heilige Geest. Alleen als de Heilige Geest "in" ons werkt, kunnen we heilig worden. Zonder de Heilige Geest zouden sommige heiligen misschien wel bekend zijn geworden, maar nooit "heilig".
Ja, heiligen zijn mensen van God. Zijn bevoorrechte vrienden. Daarom is het goed om bij hen te komen. Bij hen zijn wij op het goede spoor: het spoor van God zélf!
Er is nog een tweede reden waarom wij aangetrokken worden door de heiligen. Zij zijn niet alleen de vrienden van God, zij zijn tevens de trouwe en veilige vrienden van de mensen. Er is helemaal geen tegenstelling tussen aandacht voor God en belangstelling voor mensen. Integendeel! God en mens zijn geen concurrenten. Ze zijn bondgenoten! Wie God als Vader erkent, die ziet de mensen als broers en zussen. En die behandelt ze ook als dusdanig. Mensen van God zijn vol goedheid. Zij zijn het die de aarde meer bewoonbaar maken.
Als wij dezer dagen onze overledenen van het afgelopen jaar gedenken, zullen we misschien ook onder hen 'kleine heiligen' ontdekken, eenvoudige mensen die goed waren, mensen met een warm en zachtmoedig hart, mensen waarin God, dé Heilige, op bijzondere wijze werkzaam was.
Het lied 551 uit Zingt Jubilaté bezingt het zo: “Die van de aarde vrijgekocht, nu rusten na hun werken, zij spreken en getuigen nog, om ons geloof te sterken! Zij zijn gestorven in Zijn naam en hebben niets geweten, dan dat Hij had gezegd: Ik schaam mij niet uw God te heten!”.
Misschien was het onze eigen moeder, die zich inzette voor ons en een toonbeeld was van goedheid, of was het vader-zaliger, die geduldig het onrecht van anderen verdroeg en altijd vrede bewerkte in zijn omgeving en in het gezin?! Of misschien was het onze partner of één van onze kinderen, of een dichte vriend of bekende …Het spoor dat zij hier op aarde trokken (toen zij nog onder ons aanwezig waren) ligt als een kostbare schat in ons geheugen, in onze herinnering. Volgend verhaal inspireert mij daarbij:
Lang geleden wilden de dieren God danken voor alles wat ze van Hem hadden gekregen. Maar … waar was de berg waarop ze dat konden doen? De slak wist het: “Die berg staat aan het einde van de wereld. Kom, ik wijs jullie de weg!”. De slak ging naar de berg, de dieren volgden hem.
De weg die liep over bergen en dalen, konden de dieren gemakkelijk volgen, want de slak liet een spoor achter, dat zo glinsterde, dat ze het niet alleen overdag, maar ook ’s nachts konden zien!
Eindelijk zagen ze de berg die met zijn top in de hemel stond. “Kom maar slak”, zeiden de dieren, “ga jij maar voorop”. Maar de slak zei niets. Toen klopten de dieren op zijn huisje. Maar de slak was er niet meer. Er was niets meer van hem over. Met al wat hij had, met al wat hij kon, had hij een zilveren, glinsterend spoor achtergelaten, om de andere dieren de weg te wijzen!
Zo heeft Jezus ooit een glinsterend spoor getrokken. Zo hebben de ‘grote’ heiligen een buitengewoon voorbeeldige weg gewezen. Zo waren onze eigen dierbaren, die we op Allerzielen gedenken, een voorbeeld van ‘kleine’ heiligheid! Zo is er meer te doen dan de heiligen te bewonderen en ze vertrouwvol te aanroepen. Wij moeten ze ook navolgen. Zelf een glinsterend spoor van liefde achterlaten voor wie na ons komen.
Wat Maria heeft gezongen in haar Magnificat, de liefde van Paulus voor Christus en zijn Kerk, wat Franciscus heeft beleden in z’n Zonnelied, wat Vincentius a Paulo heeft gedaan voor mensen in nood, dit alles mag nooit wegvallen uit het leven van de christen, uit het leven van de wereld.
Zo mogen wij in onze verering tot de heiligen hun deugdenschat leren zien en tot de onze maken, zodat in ons openbaar mag worden: de kracht van God, Bron van alle heiligheid.
In naam van pastoors Edouard en Bart en van het team van onze pastorale eenheid: Zalige Hoogdag van Allerheiligen!
Diaken Danny Vandenbroucke.
