SOLIDARITEIT EN VREDE VOOR OEKRAÏNE
Van 22 maart 2022 tot en met 27 september 2022 toonden we elke dinsdag van 10.00 u tot 10.30 u. bij het monument van de gesneuvelden te Koekelare ons verlangen naar vrede in Oost-Europa.
De oorlog in Oekraïne woedt in alle hevigheid en veroorzaakt enorm veel lijden.
Overal in de wereld tonen mensen hun solidariteit met de slachtoffers en eisen ze een onmiddellijke stopzetting van deze gruwel. Met Pax Christi Vlaanderen riepen we tussen 22 maart en 27 september elke dinsdag tussen 10.00 u tot 10.30 u. met een stiltecirkel bij het monument van de gesneuvelden te Koekelare op tot solidariteit en voor vrede. Op die manier maakten we onze solidariteit zichtbaar met al wie lijdt door de oorlog in Oekraïne. We werden letterlijk 'stil' bij het onrecht. We maakten het stil voor alle oorlogsslachtoffers, bijzonder deze momenteel in Oekraïne. We toonden aan voorbijgangers, Vlaanderen en de wereld onze verontwaardiging tegenover deze oorlog. De boodschap van de stiltecirkel was duidelijk:
- Staakt het vuren nu!
- Solidariteit met het Oekraïense volk, met al wie lijdt onder deze oorlog
- Steun met de Russische anti-oorlogsbeweging
- Humanitaire hulp voor alle slachtoffers
- Vrede door dialoog
De vredesvlag bij de ingang van de Sint-Martinuskerk blijft ons oproepen om werk te maken van een rechtvaardige en veilige samenleving, waarin elke mens telt.
DE HEL BESTAAT NOG
Vluchtelingen in het treinstation van Lviv op 15 maart 2022.
Schuilkelder met kinderen op 1 maart.
Het is moeilijk uit te spreken maar de realiteit is sinds 23-24 februari hard en zonder omzien meedogenloos: oorlog in Oekraïne. Het davert aan de uiterste grenzen van Europa en een Europees land wordt letterlijk onder vuur genomen. Geheel onterecht. Dit jammerlijke gebeuren brengt duizenden en miljoenen vluchtelingen op de been, allereerst in eigen land en verder in Europa.
Feitelijk is er al 8 jaar oorlog in het land. Toen de Krim in 2014 werd geannexeerd, schudde de wereld ook, maar het kwaad is en blijft geschied en de wereld keek toe. Toen zijn vele slachtoffers gevallen, hebben soldaten en burgers hun leven gegeven en verloren. Daarvan getuigen de vele oorlogsaandenkens in de hoofdstad Kiev. In de oblasten (vgl. provincies) Charkov, Donetsk en Luhansk en regio’s ten oosten van de Dnjepr is het oorlog gebleven. Het zijn plaatsen waar veel Russen wonen, in vroegere tijd vrediger dan nu. Want velen zijn ingeburgerd, zijn Oekraïne goed gezind en strijden zelfs mee met Oekraïne tegen de Russen. Maar agressor Poetin jut hen tegen elkaar op, waardoor pro-Russische rebellen strijden voor onafhankelijkheid. Poetin wil het land destabiliseren en inpalmen, bekladt regering en bevolking met onwaarheden en ook het Westen alsof het Westen oorlogszuchtig staat t.o.v. Rusland. Zijn wij het niet gewoon dat Rusland de feiten te laat vertelt (kernramp Tsjernobyl 1986) of verzwijgt of de waarheid geweld aan doet.
In de Veertigdagentijd wordt het beeld van de woestijn gebruikt. Het leert ons dat door de woestijn gaan, helend kan zijn. In Oekraïne gaat een volk door de hel, wat dodend is. Wij zien via de nieuwsberichten schrijnende taferelen o.a. in Marioepol, en ze raken ons hoofd en hart. Wij kunnen niet vatten dat zoiets in 2022 kan gebeuren. Wij zien ook golven van solidariteit. Er zijn in vele hoofdsteden protesten tegen de oorlog. Hier bij ons en in andere landen wordt een keten van hulp voor Oekraïne opgezet. Op verschillende plaatsen waar o.a. de Oekraïens-katholieke Kerk aanwezig is, zoals in Gent, Antwerpen… worden in samenwerking met andere kerkgemeenschappen en instanties gedaan wat kan. Samen bidden, goederen en centen verzamelen om naar Oekraïne te brengen of voor de vluchtelingen hier. Samenwerken en weten dat alle beetjes helpen.
H.O.E.K. (Hulp Oost-Europese Kerken) heeft al meer dan 30 jaar contact met Oekraïne via de Oekraïens-katholieke Kerk en de zustergemeenschap van Sint-Vincentius of Zusters van Barmhartigheid in Lviv die wij ook financieel steunen. De stichter van H.O.E.K. priester Roger Vanhopplinus (+1995) heeft die weg voor ons gebaand en wij zijn hem al die jaren blijven bewandelen. De Zusters van Barmhartigheid hebben enkele bijhuizen: een weeshuis in Poltava, een rusthuis in Ternopil, een gemeenschaphuis in Yaremcha, zijn verbonden aan het hospitaal in Lviv en Ivano-Frankivsk… Daarnaast steunen wij de Oekraïens-katholieke kerkgemeenschap in Vinnytsja. Deze stad ligt op 200 kilometer ten zuidwesten van Kiev.
Wij kregen noodkreten van zuster Valentyna (overste van de Zusters van Barmhartigheid in Lviv) en zuster Juria. Zuster Juria is een Oekraïense zuster die pastoraal werk in het UZ Gent doet. Zij kreeg door o.a. Roger Vanhopplinus samen met enkele andere jonge zusters uit Oekraïne de kans om naar Deinze, het moederklooster van de Zusters van Vincentius te komen en hier studies te doen. De Zusters van Sint-Vincentius uit Deinze hebben eind de jaren 20 van de vorige eeuw ginds de congregatie gesticht. Zuster Juria is de enige zuster die in België bleef. Haar broer is priester in Vinnytsja.
Kerken en kloosters zijn in Oost-Europa sowieso een toevluchtsoord en een schuilplaats in moeilijke dagen. Omdat wij weten dat deze kerkgemeenschappen ook buiten oorlogstijd letterlijk hun deuren openstellen voor kwetsbaren, zijn zij nu nog meer betrokken. Wij kregen bericht van zr. Valentyna dat al hun huizen waar mensen kunnen ondergebracht worden, proppensvol vluchtelingen zitten. Dat zij voedselpakketten maken om bij vluchtelingen te brengen, medische hulp verstrekken… Wij willen hen uiteraard nu meer dan ooit steunen. Wie wil kan meehelpen via het rekeningnummer van H.O.E.K. met vermelding Oekraïne. Zie www.hoek.tk. Straks is het Pasen, bij ons op zondag 17 april, bij de Oosterse Kerken op zondag 24 april. Wat wordt Pasen voor hen? Een dag van opstanding, van bevrijding? Jammer genoeg volgen zij nu de lijdensweg van Jezus.
(Moniek Inghelbrecht)
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.