Pater Walter, 45 jaar, legde binnen de gemeenschap van jezuïten in Heverlee, zijn zogenaamde 'laatste geloften' af. Dit is de start van iets nieuws. Hieronder deelt hij met ons een interview.
Je bent al lang jezuïet, je eerste gelofte legde je 14 jaar geleden af. Wat betekenen die laatste geloften dan nog?
‘De erkenning van mijn medebroeders, om te beginnen bij de uitnodiging van pater generaal om deze geloften af te leggen. Dat heeft mij veel gedaan. De broeders van wie ik houd, tegen wie ik ook altijd heb opgekeken, daar ben ik nu helemaal de gelijke van. Vanaf de eerste dag in het noviciaat voelde ik: dit is mijn weg, hier kom ik thuis. Daarin ben ik nu helemaal opgenomen. Het is zoals een van mijn medebroeders zei: ‘Eindelijk heeft de Sociëteit je liefde voor haar beantwoord‘
Hoe heb je de viering en het afleggen van de geloften beleefd?
‘Ik had niet verwacht dat het zo sterk zou voelen. Ik dacht: het is natuurlijk wel leuk om te weten dat ik toegelaten ben tot het afleggen van die laatste geloften. Maar op het eerste gezicht gebeurt er niet veel. Ik lees een oude tekst voor, die ik zelf heb overgeschreven, tijdens een gewone eucharistieviering. Maar toch: de voorbereiding daarop, de medebroeders die ermee bezig zijn en die prachtig hebben gezongen, de regionaal die een mooie homilie gaf… Dat het nu mijn beurt was om na zoveel medebroeders uit eeuwen en eeuwen die woorden uit te spreken, dat heeft mij wel diep geraakt. Het was van hetzelfde niveau als mijn priesterwijding.’
Vertel eens over die voorbereiding
‘Het motto van de viering was: “Vaar naar het diepe”, over de wonderbare visvangst in het Evangelie van Lucas. Daar hoorde een prentje bij van Ignatius’ visioen in La Storta (zie hieronder). Hij wordt bij de Zoon geplaatst door de Vader. Dat is voor mij een diepe apostolische beweging. Ik sta bij de Zoon, in de Sociëteit van Jezus, gezonden in de wereld om daar mijn kruis op te nemen. “Vaar naar het diepe”, blijf bij Jezus, tot het einde toe. Vanaf het ogenblik dat de uitnodiging klaar was, heb ik veel naar dat prentje gekeken.’
Je hebt ook de geloften van gehoorzaamheid aan de paus afgelegd
‘Ja de speciale geloften van jezuïeten ten aanzien van de paus. Die werd na de andere geloften, die ik al eens had gedaan – armoede, gehoorzaamheid en kuisheid –, ingeleid door het woordje ‘bovendien’. Dat voelde ik wel, dat woordje. Het trapje dat je van binnen opgaat. Dat ik werkelijk overal naartoe gezonden kan worden. Het was een totale overgave: ik ben beschikbaar. Dat vind ik wel een fijne gedachte. Ik zal er staan voor de kerk voor de Sociëteit van Jezus, ik ben beschikbaar met al mijn tekorten en mankementen. Deze etappe is de start van iets nieuws.’
Maar in je concrete leven, wat is er nu veranderd?
'Op zich veranderd er niet meteen veel. Ik kan vanaf nu gevraagd worden voor eender welke positie binnen de Sociëteit van Jezus. En ik heb afstand gedaan van al mijn bezittingen, de dingen die ik had kunnen terugkrijgen als ik zou uittreden.'
