Ik verlangde ernaar om mijn geloof meer aan bod te laten komen in mijn dagelijkse leven, in mijn omgang met mensen. Daarom ben ik in YouFra (Young Franciscans) gegaan. Deze franciscaanse jongerenbeweging betekent veel voor mij: ik behoor als gelovige jongere tot een gemeenschap. Ik heb er bewust voor gekozen om een engagement aan te gaan en om de franciscaanse spiritualiteit op mijn eigen leven te leggen.
Ik wil het geloof uitstralen door mijn manier van zijn.
Net zoals het leven bestaat mijn geloof uit ups en downs. Het is de kunst om met beide momenten om te gaan en bij tegenslag kracht te putten uit het geloof.
Een van de uitdagingen binnen de franciscaanse spiritualiteit is het zich niet toe-eigenen van mensen.
Dat is niet gemakkelijk, maar de liefde die in de plaats komt door bezit los te laten, is zo deugddoend. De verleiding is ook groot om te oordelen over mensen. Ik stel mezelf dan de vraag: “Zou jij graag hebben dat mensen een oordeel vellen over jou?” God zegt toch: “Bemin je naaste als jezelf”? Door mezelf in vraag te stellen, groei ik in mijn geloof. En net dat maakt mijn roeping zo verrijkend. Elke avond wil ik mijzelf recht in de spiegel kunnen aankijken.
Ik ga in het weekend graag naar de eucharistieviering. Het is een plaats waar ik in gemeenschap verbonden ben met leeftijdsgenoten, waar ik mezelf kan zijn met mijn maan- en zonkantjes. Ik word er aanvaard zoals ik ben en dat is voor mij een openbaring van het geloof.
Tijdens de Wereldjongerendagen in Brazilië werd ik geconfronteerd met dé uitdaging van onze veeleisende maatschappij: het geloof een plaats geven in mijn alledaagse leven.
Tijdens de processie in een dorpje in Brazilië zag ik het vurige geloof branden.
Veel kleine kaarslichtjes werden één groot vuur. Dat was voor mij een heel bijzondere ervaring. Ik wil mijn steentje bijdragen aan dat grote vurige geloof door te getuigen en een antwoord te bieden op Gods roep om Zijn Kerk te herbouwen.
