Hoe somber ook de dagen,
hoe krom de wegen van de mensheid
toch is er altijd hoop, die wil ontkiemen.
Als wij zelf waakzaam blijven,
voor het goede.
Als wij telkens deuren open houden,
voor wie onverwacht voorbijkomt.
Als wij ons, zonder zekerheden,
durven toevertrouwen aan het leven.
Verwachting, leert een mens ruimte scheppen,
voor wat nog niet is,
en zelf moedergrond te worden,
voor een nieuwe tijd.
