Kan u ons wat meer vertellen over uw geloofsgemeenschap?
M. Yaramis: de Chaldeeuwse gemeenschap is al meer dan 30 jaar in Brussel aanwezig, in Sint-Joost-ten-Node. Wij zijn afkomstig uit Turkije, Irak, Syrië en Iran en bestaan er al vele eeuwen, al sinds het toenmalige Mesopotamië. We zijn bekeerd tot Christus door Sint Thomas, Sint Addai en Sint Mari, de stichters van de Kerk van het Oosten. In de 16e eeuw zijn we erkend door de paus en katholiek geworden. Vandaag vormt onze Chaldeeuwse gemeenschap een personele parochiegemeenschap, geünieerd met de katholieke kerk. Hoofd van onze kerk is Louis Raphaël Sako. De eerste pastoor in België was Antoon Goral. Nu zijn we met vier priesters: twee in Mechelen, een redemptorist in Antwerpen en ikzelf in Brussel. We volgen de Latijnse en de Chaldeeuwse ritus. Er zijn verschillen door de taal, de liturgie en door tradities.
Hoe komt het dat jullie nu vieren in de kerk van Sint Theresia?
M. Yaramis: onze gemeenschap was al heel lang op zoek naar een meer geschikte plaats om te vieren. Omdat onze vieringen lang duren, kwamen we in andere kerkgebouwen vaak door tijdsgebrek in de problemen. Monseigneur Kockerols had ons eerst een kerk in Haren voorgesteld. Maar die was te klein voor onze geloofsgemeenschap die bij gewone vieringen ongeveer 300 families telt. Met Pasen, Kerstmis of bij begrafenissen komt er nog meer volk. Daarom zijn we heel blij met deze kerk van Sint Theresia die volledig beantwoordt aan onze vraag qua grootte en plaats. Want we zijn ook goed bereikbaar voor onze mensen uit Brussel, uit de Brusselse rand en uit Vlaanderen. Daarom zijn we mgr. Kockerols en mgr. Léonard heel dankbaar. Als Chaldeeuwse kerk willen wij hier getuige zijn van de Oosterse kerk en zo de Brusselse en de Belgische kerk verrijken, én met onze eigen kenmerken getuigen zijn van de verrezen Christus.
In het Oosten zijn al veel kerken vernietigd of veranderd in moskee.
Wij zijn heel blij omdat we nu een eigen plek hebben én we een kerk hebben kunnen behouden. Daarom zijn we God heel dankbaar.
Er zijn gedurende een lange tijd werken uitgevoerd. Wat is er precies gebeurd?
M. Yaramis: we hebben de gevel laten zandstralen. Dat valt het meeste op maar er zijn ook nog andere werken gepland. Er is onder de kerk ook een parochiezaal. Die hebben we gerenoveerd want we willen ze gebruiken als ontmoetingsplaats, voor conferenties, voor de catechese, voor taalcursussen Aramees voor onze jongeren en cursussen over de geschiedenis van de Chaldeeuwse kerk en de Assyrisch-Chaldeeuwse kerk. We hopen hier in de toekomst ook een bibliotheek in onder te brengen. De families komen in onze parochiezaal ook samen voor en na een begrafenis. Alle kosten aan het kerkgebouw worden gedragen door onze eigen gemeenschap. Zo hopen we bijvoorbeeld de oude stoelen te vervangen door nieuwe banken maar dat is voor later.
Wat zijn de belangrijkste verschillen tussen de vieringen van de Chaldeeuwse en de lokale geloofsgemeenschap?
M. Yaramis: we zijn een Oosterse kerk met een aparte ritus. De liturgie is heel bijbels met veel lezingen. Er wordt veel meer gezongen in onze vieringen, veel liederen, maar ook sommige lezingen. Het Evangelie bijvoorbeeld wordt gezongen.
Er zijn vieringen in het Frans, het Latijn en in het Aramees. We hebben twee koren: een meisjeskoor en een kinderkoor. Bij het doopsel wordt het kind volledig ondergedompeld en in de huwelijksviering wordt het koppel gekroond. De vieringen van Pasen zijn ook heel verschillend.
Wij willen vooral deze kerk doen leven, getuige zijn van Christus in onze parochie en in Brussel.
Wie eens kennis wil maken met deze Chaldeeuwse gemeenschap en hun ritus, kan in het weekend terecht in de kerk van Sint Theresia op de Rogierlaan.
Ria V.A.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.