Beperkingen geven ruimte

Er bestaat een wat eigenaardige verhouding tussen "Kerk" en "gezag". Enerzijds beweert de Kerk zelf dat gezag noodzakelijk is, anderzijds is één van de meest gehoorde klachten - en zeker niet altijd ten onrechte - dat er in de Kerk te veel "macht" is.

Ik moet daaraan denken nadat ik op de radio een bijdrage hoorde over neutraal Moresnet, een onafhankelijk "staatje" dat gedurende meer dan honderd jaar heeft bestaan in het grensgebied tussen België, Nederland en Duitsland, dat niet groter was dan twee keer Monaco en dat vooral bestond uit een grote zinkmijn. Dit staatje bleef onafhankelijk tot kort na de Eerste Wereldoorlog en werd daarna een stukje van ons land.

Het blijkt dat er in dit staatje zo goed als geen wetten waren, geen belastingen moesten betaald worden en geen douane bestond. Voor velen was het daarom een bijzonder aantrekkelijke plaats: het bewonersaantal steeg gigantisch in die honderd jaar, er werd ongelofelijk veel alcohol verhandeld (en gesmokkeld), er was een café per 80 inwoners.

Anderzijds blijkt dat er nergens meer prostitutie was wegens de armoede, dat nergens meer clandestiene bevallingen plaats vonden en vele van de kinderen vondeling werden en in een soort mensenhandel terecht kwamen, velen uitgebuit op volwassenleeftijd als arbeiders in de zinkmijn. Het tweede doet de vraag stellen of het eerste dan toch wel zo aantrekkelijk is.

Per toeval moet ik enkele dagen na het beluisteren van dit verhaal per fiets een zeer druk kruispunt oversteken waarvan de verkeerslichten defect zijn. Verkeerslichten: nog zoiets. Iedereen wil ze liefst weg, want ze doen ons wachten en dat haten we. Maar als je als kwetsbaar weggebruiker zo'n kruispunt over moet en een zeker gevaar loopt voor je eigen leven, dan "voel" je hoezeer verkeerslichten niet alleen "beperking", maar vooral ook "ruimte" geven.

Is dat niet het eigene van elke regel, van elke wet, van elk gezag: dat het veiligheid geeft en bovendien de zwakste beschermt? Tenminste: als het een goede wet is.

Het zal zo wel zijn met "de macht" in de Kerk: ze deugt niet, als ze niet vanuit Christus komt. Als ze vanuit Christus komt, maakt ze de Kerk juist heilig: vandaar dat Christus het Hoofd van de Kerk genoemd wordt.

Tony, pastor