Geliefde Paus Franciscus,
op 31 maart dit jaar interviewden wij, jongeren van Verse
Vis, u in Rome. U vertelde toen dat u die middag zou bidden voor de
bevolking van Syrië. Vandaag, bijna zeven maanden later, hebben niet alleen zij, maar ook de mensen in Irak ons gebed meer dan ooit nodig. Hun verhalen worden door de wereld immers nauwelijks gehoord, hun toekomst is hoogst onzeker.
Precies om die reden trokken we vorige week naar Jordanië, waar zovele vluchtelingen onderdak vonden. In vluchtelingenshelters en tenten werden we ontvangen door Syrische moslims en Irakese christenen. Hoe kijken ze zelf naar de gruwel die hen overkwam? Wat geeft hen hoop? Welke rol speelt hun geloof? En hoe kijken zij, na alles wat hun overkwam, naar het samenleven van verschillende religies?
Wij van Verse Vis zijn geboren in België en daardoor bevoorrecht. Wat de mensen in het Midden-Oosten meemaken, lijkt soms heel ver weg. Toch willen we ons verbonden voelen met hen en met de hele wereld. In Jordanië speelden we met jonge vluchtelingen, praatten we met hen, aten we samen. Maar vooral luisterden we naar hun verhaal, dat we van nu af aan doorvertellen aan wie het maar wil horen, in de hoop dat we hen zo op onze eigen bescheiden manier kunnen helpen. We vertellen over de mensen die heimwee hebben naar de tijd dat christenen en moslims in Homs elkaars religieuze feesten meevierden. Over christenen voor wie het vandaag voelt alsof het onmogelijk is om moslims lief te hebben, maar die toch blijven proberen. En over jongeren die ondanks alles blijven vertrouwen. En we bidden voor hen, net zoals u.
Verbonden in Christus,
De jongeren van Verse Vis
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.