Op 14 februari bracht mgr. Kockerols een bezoek aan vzw “Levensadem – Souffle de Vie” in Brussel. Het is het tweede in een reeks bezoeken aan verenigingen in Brussel die ten dienste staan van het algemeen welzijn. De ochtend begon met een getuigenis van een vrouw die haar kind liet aborteren. Jaren laten kreeg ze te kampen met een groot schuldgevoel en besloot ze een poging tot suïcide te ondernemen. Via een omweg kwam ze bij levensadem terecht en kon ze haar leven opnieuw op de rails krijgen.
Levensadem werd in 1987 in Brussel gesticht door Micheline en Jacques Philippe. Ze verloren een gehandicapt neefje van drie jaar in een pleeghuis. Deze gebeurtenis zette hen aan zorg te dragen voor gehandicapte kinderen, vrouwen die een kind ter wereld brengen dat gehandicapt is en zwangere vrouwen in nood. De vzw heeft drie centra in België: Brussel, Namur (voor Wallonië) en Mortsel (voor Vlaanderen). Daarbuiten werpt Levensadem ook vruchten af in Goma (RDC) en Kibungo (Rwanda). Ze biedt concrete hulp en ondersteuning op lange termijn. Daarnaast geeft ze ook persoonlijke begeleiding aan vrouwen en paren bij de verwerking van een miskraam, abortus, of zwangerschapsafbreking om medische redenen.
Levensadem informeert en ondersteunt zwangere vrouwen die twijfelen aan hun zwangerschap om diverse redenen: materiële armoede, uitzicht op de geboorte van een gehandicapt kind, eenzaamheid, verstoten door echtgenoot, … "Het is de bedoeling vrouwen te helpen zelfstandig en geïnformeerd een beslissing te nemen over het wel of niet onderbreken van de zwangerschap. In de meeste gevallen gaat het om vrouwen die leven in precaire omstandigheden", zegt Micheline Philippe.
Wij geven al de informatie die beschikbaar is, voor het geval een vrouw haar kind wil houden: waar ze kan gaan, wie haar kan helpen enzovoort maar we doen dit ook voor het geval ze abortus wil plegen. Ook dan moet ze geïnformeerd zijn.
"In 2018 dachten 37 vrouwen die bij ons toekwamen aan abortus. Nadat we hen over al de mogelijkheden inlichtten besloten 15 vrouwen het kind toch te houden, 9 om abortus te plegen en van de 13 andere weten we niet wat de uitkomst was."
"Vrouwen die een kind verliezen door een miskraam, abortus of zwangerschapsafbreking om medische redenen kunnen het moeilijk hebben, zelfs lange tijd daarna. Ze maken een rouwproces door dat zich afspeelt op vier niveaus", vertelt Micheline. “Het vraagt begeleiding op psychologisch, fysiologisch, materieel en spiritueel vlak.
In het op weg gaan met deze mensen maken wij geen onderscheid in herkomst of religieuze achtergrond (of afwezigheid daarvan) van de persoon).
Er komen vragen naar boven over schuld, gevoel van minderwaardigheid en eenzaamheid. We noemen dit de Emmaüsweg. Het is een vorm van spirituele begeleiding die een therapie kan aanvullen of ondersteunen.”