Op 11 september woonde mgr. Kockerols de inauguratie bij van het vernieuwde rusthuis Sint-Anna in Watermaal-Bosvoorde. Het is ondergebracht in het vroegere klooster van de Zusters van de Eucharistie. Bij het geheel hoort een al bestaand rusthuis waar deze zusters vroeger werkzaam waren. Anna de Meeus (1823-1904) richtte in Brussel de orde van de Zusters van de Eucharistie (vroeger de zusters van de Eeuwige aanbidding) op. Zij was de dochter van graaf Ferdinand de Meeus, de stichter van de Société du Crédit de la Charité. Een instelling die financiële steun bood aan katholieke scholen voor arme kinderen en opvangtehuizen voor oude en zieke mensen. In 1857 werd de orde een congregatie. De zusters stonden in voor het onderhoud van altaardwalen, gewaden en liturgische voorwerpen, daarnaast zorgden ze op vele plaatsen voor Eucharistische aanbidding. Ze waren werkzaam als verpleegsters in rusthuizen en weeshuizen.
Residenten centraal
De maximum capaciteit van Sint-Anna is nu 97 kamers of 110 bedden, dat is een uitbreiding van 40 bedden. Het vernieuwde rusthuis valt onder de koepel van het CBI. Deze vzw hergroepeert de christelijke privé verzorgingsinstellingen zonder winstoogmerk van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het gaat om rust- en verzorgingstehuizen maar ook om ziekenhuizen, verzorgingstehuizen, initiatieven voor beschut wonen en meer. CBI groepeert in het Brussels Gewest 4000 bedden en plaatsen van verzorgingsinstellingen, 50 procent van de privé ziekenhuisbedden en 9000 werknemers.
Derek De Wilde, de directeur, legt uit wat bijzonder is aan het rusthuis
“In deze instelling staat de mens centraal en niet in de eerste plaats financieel winstbejag."
Uiteraard moet de uitbating renderen, dit wil zeggen, we moeten de bank kunnen terugbetalen en voorzien in de weddes van het personeel, maar geldgewin is niet onze eerste bekommernis.
Als we extra inkomsten genereren dan worden die in eerste instantie gebruikt voor de noden van de bewoners - bijvoorbeeld het aanwerven van een extra kinesist of ergotherapeut.
"Winst drukken wij uit in de omkadering en begeleiding van mensen: investeringen in de infrastructuur of in extra personeel.”
Er zijn 89 residenten in het rusthuis die geleidelijk aan toekwamen. Derek legt uit “Naar een rusthuis gaan is een belangrijke levensbeslissing die niet voor iedereen even vanzelfsprekend is. Soms is het de laatste etappe in het leven van een persoon. Het is voor die mens en zijn of haar familie, niet evident om dat te aanvaarden. Je huis, je vertrouwde omgeving, je meubilair achterlaten om ergens anders in te trekken, vraagt aanpassing. Om residenten en hun families in dit proces te begeleiden, is het voor het personeel belangrijk dat de groep nieuwkomers klein blijft."
"Als iedereen op het zelfde ogenblik in dit rusthuis toekomt, is het voor ons onmogelijk een goede omkadering te bieden.”
In het rusthuis zijn activiteiten zoals kleibewerking, patisserie, tweewekelijkse filmnamiddag, twee maal per jaar een excursie naar de zee en meer.
Religieuzen in huis
De religieuze ordes verouderen en in sommige gevallen komen er geen nieuwe roepingen bij. Wat moet er dan gebeuren met hun eigendommen? Het is deze vraag die de vzw Couvent Saint Anne probeerde te beantwoorden door zusters uit kloosterordes in dit project op te nemen.
In Sint-Anna resideren 25 gepensioneerde religieuzen, waaronder de Zusters van de Eucharistie die oorspronkelijk in het kloostergebouw woonden.
Naast het rusthuis wonen de hospitaalzusters van het Heilig Hart en is er het huis Pastor Bonus. “Het is niet evident voor religieuzen om naar een rusthuis te vertrekken,” vertelt de directeur. “Als er binnen hun congregatie geen opvolging is, kunnen ze niet zomaar verhuizen. Ze willen graag komen, maar in de feiten duurt het enkele jaren voordat ze effectief een kamer in een rusthuis kunnen betrekken. Voor het beheer van een rusthuis is dit een ingewikkelde zaak want specifieke kamers kunnen geen jaren op voorhand gereserveerd worden en leeg blijven staan. Dat is economisch niet haalbaar. Bovendien willen religieuzen in sommige gevallen allemaal op het zelfde ogenblik komen – begrijpelijk want ze wonen in een communauteit - en dat gaat niet altijd op gebied van kamerbezetting. Er komen wel kamers vrij maar het is uiteraard niet voorspelbaar wanneer.”
De nu grondig gerenoveerde site was ooit 20 hectaren groot. Momenteel staan op veertien hectaren van dit domein twee scholen, een zwembad en sportvoorzieningen. Op de resterende zes hectaren, beheerd door de vzw Couvent Saint Anne, bevindt zich naast het rusthuis een park met geklasseerde bomen. De vzw Chant des Cailles helpt mee met het onderhoud van het park. Ze plaatsten er een stal met schapen en van hun melk maken ze schapenkaas, de appelbomen in de tuin zorgen voor bio appelsap. Een imker verzorgt er bijenkorven, goed voor 250 kilogram honing per jaar. Hiervan kunnen ook de bewoners van het rusthuis genieten.