Wanneer je aan het huis van Dion en Lucienne aanbelt, dan krijg je spontaan een gevoel van ruimte en tijdloosheid. Hun stijlvolle woning is omgeven door een oase van groen en van velden vol bloemen. Hun living baadt in het licht en nodigt uit tot een boeiend gesprek. Dion, onderwijzer in hart en nieren, is een rasverteller en neemt je onmiddellijk mee naar de jaren 30 van onze vorige eeuw.
Jeugdjaren
Dion zag het levenslicht in 1933 en kwam uit een gezin met 5 kinderen. Hij was de voorlaatste in de rij. Hij had één oudere broer en nog 3 zussen. Zijn broer en zijn 3 zussen zijn ondertussen overleden en bereikten een gemiddelde leeftijd van 64 jaar. Vader was landbouwer en het gezin woonde in de Grote Leiestraat (weg Anzegem-Waregem). Dion liep samen met zijn zussen en broer school te Anzegem. Na de lagere school trok hij naar de landbouwschool te Avelgem. Dankzij schoolhoofd Prudent uit Anzegem verliet hij na 2 jaar Avelgem om zich in te schrijven aan de Normaalschool te Torhout. Net zoals in Avelgem was hij intern. Dit betekende telkens 2 maand weg van huis. Intern in die tijd betekende dan ook elke dag vroeg opstaan en elke ochtend de mis bijwonen. In 1951 verloor hij op 18-jarige leeftijd zijn vader. Vader was oud-strijder van WO I en stierf ten gevolge van een kwetsuur opgelopen tijdens die oorlog. Dit kwam uiteraard heel hard aan voor het gehele gezin. In 1953 studeerde Dion af als onderwijzer.
Beginnend onderwijzer
Na Torhout werd hij in december 1953 opgeroepen voor het leger. Hij kon in afwachting van zijn legerdienst 3 maand aan de slag in de gemeenteschool te Deerlijk. Meester Dion bracht zijn legerdienst (luchtafweer) als onder-officier hoofdzakelijk door in Lombardsijde en die periode duurde 18 maanden. Nadien volgden nog enkele interims in verschillende scholen o.m. in Menen, St.-Denijs en Avelgem. Hij kon uiteindelijk in 1959 aan de slag in de gesubsidieerde jongensschool in Anzegem.
Hij startte in een graadsklas (2de en 3de leerjaar) met ruim 36 leerlingen.
Ondertussen leerde hij ook zijn toekomstige vrouw Lucienne kennen. Lucienne, eveneens afkomstig uit Anzegem, was ook onderwijzeres en gaf les in een naburig dorp. In 1959 gaven zij elkaar het ja-woord. Dit had als gevolgd dat Lucienne haar onderwijsloopbaan moest opzeggen. Gehuwde vrouwen mochten in die tijd niet voor de klas staan.
Onderwijs en zoveel meer…
Meester Dion nam nadien onafgebroken 9 jaar lang het 1ste leerjaar voor zijn rekening om dan 16 jaar voor de 6de klas te staan. Dit betekende dat hij steeds heel sterk betrokken was bij de voorbereiding van hetzij de 1ste Communie of hetzij het H. Vormsel. Jarenlang reed meester Dion twee dagen per week met het schoolbusje om kinderen van alle uithoeken van Anzegem op te halen. Het is spijtig dat ik zo weinig kan uitweiden over alle andere taken die meester Dion op zich nam. Ik moet me echter beperken tot een loutere opsomming van de vele activiteiten in dienst van de anderen. Hier gaan we dan : penningmeester en spelend lid (bugel, barriton) van de Koninklijke Muziekmaatschappij “De Eendracht Anzegem”, COV-bestuurslid (pennningmeester) Kring Waregem, meer dan 15 jaar verantwoordelijk voor reserveringen in het catechesecentrum De Ark en lid VZW De Ark, jarenlang betrokken bij de vormselcatechese, rondgaan voor Broederlijk Delen en het Parochieblad, het plaatsen van de kerststal en leiden van de gebedswake aan de stal, het plaatsen van het vastenkruis, inschrijvingen verzorgen van het broederschap van Sint-Jan… In 1991 ging meester Dion op pensioen en bleef hij zich verder nog heel actief inzetten ten dienste van de parochiegemeenschap.
Kinderen en kleinkinderen
Dion en Lucienne brachten samen 2 kinderen groot. Zoon Piet, industrieel ingenieur, woont in Moen en is ondertussen vader van 4 kinderen. Dochter Mieke, maatschappelijk werkster, woont in Zulte en is moeder van 3 kinderen. Een kleindochter is ondertussen ook afgestudeerd als onderwijzeres en treedt op die manier in de voetsporen van haar opa. Tot slot maken we nog een stevige wandeling in de prachtige en grote tuin van Dion en Lucienne. Omzeggens wekelijks kan je Dion zien rondrijden op zijn grasmaaier. Lucienne neemt dan de bloemen en planten voor haar rekening. In de zeer verzorgde moestuin nemen we dan afscheid met een foto van 2 gelukkige ‘jonge oudjes’. “Mijn dank ook aan mijn lieve echtgenote voor de hulp en de steun!” riep meester Dion mij nog na.
Stefaan Archie
