Op 17 juni komt bisschop Lode naar Vichte om de nieuwe pastorale eenheid Vincentiusgemeenschap officieel te bekrachtigen. Tijdens die viering wordt het pastoraal team dat bestaat uit priester Jan Sevenhant, diaken Jean-Yves Verhaeghe, Annique Knockaert, Hilde Deseyn, Stefanie de Witte, Hugo Soens en Lieven Vercruysse in hun functie bevestigd. Eerder in Kerk en Leven hadden we een onderhoud met Stefanie, Hugo en Lieven. Deze maand laten we Annique en Hilde aan het woord. Op onze praatstoel zit deze week Annique.
Annique, velen onder ons herinneren zich 1976 als het jaar van de uitzonderlijke warme en lange zomer. Voor jou betekende 1976 wel iets heel anders.
Ik ben inderdaad geboren in die warme zomer van 1976. Mijn jeugdjaren speelden zich af in Vichte en Ingooigem. Onze ouderlijke woning stond te Ingooigem maar we liepen school in de vroegere meisjesschool in de Kerkdreef in Vichte. Samen met mijn oudere zus groeiden we op in een warm katholiek gezin. Na de lagere school volgde ik de Grieks-Latijnse humaniora in Hemelvaart in Waregem. Nadien trok ik naar Gent en behaalde daar mijn diploma licentiaat vertaler Frans Engels. In 2001 huwde ik met Christophe Popelier uit Ardooie. We wonen samen met onze drie kinderen Mathijs (2003), Pauline (2005) en Victor (2007) in de Wijnsbergstraat in Vichte. Onze oudste kinderen lopen school in Hemelvaart Waregem en onze jongste zit in het 5e leerjaar in Vichte Mijn belangrijkste hobby is lezen en voornamelijk thrillers. Met het hele gezin hou ik ervan om uit eten te gaan, te wandelen aan zee of een weekendje weg te gaan.
We kennen jou hoofdzakelijk van de verloofdenwerking. Vanwaar dit engagement?
Ik ben katholiek opgevoed. Van kindsaf ben ik altijd naar de kerk geweest, maar ik heb nooit een actieve rol opgenomen in de parochie tot mijn huwelijk. Tijdens een gesprek met pastoor Luc had ik aangegeven dat ik mij graag ergens wilde engageren in de parochie en kort na ons huwelijk kwam hij vragen of ik in de parochieraad wou gaan in Vichte. Tevens vroeg pastoor Luc of Christophe en ik in de verloofdenwerking wilden gaan. We zijn hierop ingegaan en ik zit nog altijd in parochieraad, en we doen nog altijd met veel plezier verloofdenwerking.
Maar… daar bleef het niet bij!
Alles verliep toen erg snel. Ik werd ook aangesproken om deel uit te maken van de federale stuurgroep. Die federale stuurgroep bestond uit telkens 2 vertegenwoordigers van de 7 parochies. Die federale stuurgroep is geëvolueerd naar een pastoraal team. De 7 leden van dit pastoriaal team worden dan in juni officieel aangesteld. Samen met Hilde richtte ik de rouwgroep op. Een initiatief waar ik 100% achter sta :
aandacht voor mensen in rouw op belangrijke momenten (zoals tijdens de kerstperiode, bij de eerste verjaardag van een overlijden) is belangrijk. Dit geeft voldoening door de erkentelijkheid die je voelt bij de mensen die je bezoekt.
De evolutie naar grote parochies is onvermijdelijk.
Inderdaad, er zijn steeds minder actieve priesters, dus moeten parochies zich groeperen in één nieuwe parochie : een pastorale eenheid.
Met het team willen wij priester Jan en diaken Jean-Yves ondersteunen en meedenken hoe we de Vincentiusgemeenschap vorm kunnen geven en hoe we ervoor kunnen zorgen dat iedereen zich in het nieuwe geheel thuis voelt. We vinden het belangrijk er geen eenheidsworst van te maken, maar respect te hebben voor het eigen karakter van de verschillende bidplaatsen (de oude parochies).
Volgens jou zijn vrijwilligers onontbeerlijk voor onze samenleving.
Mijn man en ik vinden het allebei zingevend om ons naast onze professionele bezigheden ook als vrijwilliger te engageren in de maatschappij. Bij mij is dat op de parochie. Voor mijn man is dat bijv. in de vereniging van oud-studenten economie. Mieke van Hecke heeft dat mooi verwoord toen ze een tijdje terug kwam spreken :
“Als je het geluk hebt bepaalde talenten te hebben en in goede gezondheid te verkeren, dan is het goed om uit dankbaarheid die ‘rijkdom’ niet voor jezelf te houden maar daar iets mee te doen.“
Ze noemde dat haar gelovige drive en ik hoop dat ik ook mijn drive kan delen in onze Vincentiusgemeenschap met de vele enthousiaste mensen waarop wij steeds kunnen terugvallen. Dat vind ik een heel grote troef die mij bemoedigt voor de toekomst : de grote groep vrijwilligers die steeds klaar staan.
Dank je voor dit boeiend en warm gesprek
Stefaan Archie
