De Sint- Arnolduskapel, is niet voor niets sinds jaren, een inspirerende plek om even stil te vallen, verdieping, heling en troost te vinden. Ze is immers onlosmakelijk met het leven en de spiritualiteit van de Heilige Arnoldus. Alles ademt hier de geest uit van zijn zoektocht naar stilte en een leven in dienstbaarheid, naar teruggaan naar soberheid en eenvoud en naar verbondenheid in gebed voor een betere wereld. De legende vertelt dat Arnold in 1040 hier in Tiegem geboren werd, na het overlijden van het eerste zoontje in een adellijke familie. Zijn moeder, die diepgelovig was, had op een nacht een droom dat zij nog een zoon zou baren die ‘groot’ zou zijn in de ogen van God, een ‘Christusdrager’. En zo gebeurde.
Toen Arnoldus lenig, sterk en pienter was, naar de verwachting van zijn familie ridder werd, voelde hij bij elke overwinning van een tornooi alleen maar het verlangen om zijn leven aan iets diepers te wijden.
Net als zijn moeder was hij diepgelovig en stelde hij de evangelische opdracht boven alles. Zijn geweten was zijn allersterkste kompas.
Met de zegen van zijn moeder vertrok hij als ridder naar de abdij van Soissons met de vraag daar opgenomen te worden. In het bijzijn van zijn schildknapen, de abt en de broeders legde hij zijn zwaard,
schild en sieraden af in ruil voor een eenvoudig kruis en een ruwe pij. Zijn leven van roem, rijkdom en macht werd geruild voor een leven van dienstbaarheid, stilte, eenvoud en gebed.
Vol overgave nam hij er de zorg voor de armen op zich. Toch groeide in Arnoldus een sterk verlangen naar totale eenzaamheid en gebed. Naar het voorbeeld van zijn beste vriend monnik, werd hij
kluizenaar en asceet. Het was een stille tijd waar waar hij groeide in inzicht en wijsheid.
Toen de abdij waartoe hij behoorde achteruit ging werd hij teruggeroepen om de taak van abt op zich te nemen. Diep bedroefd maar gehoorzaam, zei hij ‘ja’ en nam de zware taak op zich. Algauw werd
hij tot bisschop van Soissons gewijd en kreeg de opdracht een rondreis door Vlaanderen te maken om hier de gistende onrust en gemoederen te bedaren.
Hij was immers gekend om zijn wijsheid en iets in zijn uitstraling liet hem waar hij ook kwam, de vrede en de rust herstellen.
In Oudenburg stichtte hij een Benedictijnenabdij. Toen deze tot bloei kwam zag hij zijn taak als volbracht, legde mijter en mantel af om als eenvoudige monnik terug te keren naar de eenzaamheid van zijn kluis. In dit leven van vasten en gebed ontwikkelde hij een bijzondere gave waarmee hij mensen bij kon staan. Velen kwamen bij hem langs om raad. Zijn manier van ‘zijn’ raakte het hart van mensen.
In die tijd en ook later ontstonden er verhalen van ‘wonderbare genezingen’ die Arnoldus in zijn nederigheid telkens aan de liefde van God toeschreef. Toen zijn uur gekomen was, trok hij terug naar Oudenburg om er te sterven. Hij werd heilig verklaard in 1121 en 16 augustus werd ingesteld als zijn feestdag.
Op deze plek in Tiegem,waar het familiekasteel stond, ontstond doorheen de tijd een bedevaartsoord. Hij wordt vereerd als patroon van de VREDE en van de bierbrouwers.
…en nog steeds stroomt hier de bron met helder, bijzonder water….
Op vrijdag 23 augustus kwamen we met z'n velen samen om Sint-Arnoldus te vieren.
