Kristof, hoe kwamen jullie op het idee?
Kristof Baeyens: ‘Ons geloof is sterk aanwezig in ons leven. We zijn beiden actief binnen JOKRI Oude Bareel, ik ben er begeleider. We werken ook mee aan de ontmoetingsdagen van IJD (Jongerenpastoraal Vlaanderen) in de eerste week van juli, Annekatrien gaat dan mee met de kookploeg. Toen we vorig jaar in september trouwden, was dat voor ons echt een betekenisvolle gebeurtenis. De passage op het stadhuis vonden we maar bijkomstig.
De focus lag echt op het kerkelijk huwelijk.
Toen we het over een huwelijksreis hadden, kwam het idee om mee te gaan naar de Wereldjongerendagen in Panama. Een strandvakantie spreekt ons sowieso minder aan, en we vonden het symbolisch ook heel mooi.’
In welke zin?
‘Het is een manier om afscheid te nemen van onze jonge jaren, en tegelijk het begin van iets nieuws: ons huwelijksleven. We willen nog één keer die verbondenheid meemaken en ook benadrukken. De verbondenheid naar elkaar toe, maar ook de verbondenheid met andere gelovigen. De Wereldjongerendagen zijn daarvoor een hele mooie gelegenheid.’
Jullie kennen de sfeer natuurlijk, als anciens.
‘Onze gezamenlijke teller van Wereldjongerendagen zal na deze editie op zeven staan. Voor mij is het de vierde keer, voor Annekatrien de derde keer. En toch was het elke keer anders, elke keer hebben we ons geloof op een andere manier ontdekt – uiteindelijk is dat een proces dat nooit stopt.
Ook nu zal het wellicht weer anders zijn, als getrouwd koppel.
Die Wereldjongerendagen zijn veel meer dan eens naar de paus gaan kijken, zoals sommigen misschien denken.’
Jullie gaan eerst enkele dagen meeleven met de plaatselijke bevolking, in een afgelegen dorp.
‘Ja, dat wordt heel bijzonder. In Brazilië maakte ik al iets dergelijks mee, in omstandigheden die minder primitief waren dan ze nu zullen zijn. De gastvrijheid van de plaatselijke bevolking, de manier waarop ze met kleine middelen maar met een groot hart en veel enthousiasme zich voor je zich openstellen – dat maakte toen veel indruk.’
Zijn er nog momenten waar je naar uitkijkt?
‘Zeker: de avondwake op zaterdagavond en de slotviering op zondagochtend. Je bent dan met honderdduizenden mensen samen op een gigantisch plein, in een sfeer van verbondenheid. En je moet je aan niemand verantwoorden waarom je daar bent, of waarom je gelovig bent.’
