Kapel Marie Collart - Drogenbos

In het Drogenbos van de 21ste eeuw stond de kapel wat verloren tussen geparkeerde auto’s en publiciteitspanelen. Bij de onlangs uitgevoerde herinrichting van de Grote Baan bekwam het monumentje echter terug de ereplaats die het verdient. Om nog wat details over het gebouwtje te weten te komen, ging KERK&leven te rade bij de actuele ‘zorgdragers’ ervan gericht, Adèle en Willy Beirens-Bascour, die in de onmiddellijke omgeving wonen.

K&L: Hoe lang dragen jullie reeds zorg voor de kapel en van wie nam je de verantwoordelijkheid over?

A&W: “Het moet ongeveer van in 1986 geweest zijn bij de verhuizing van mevrouw Herman uit de Bosstraat dat wij, op haar vraag, de zorg voor het kapelleke op ons hebben genomen. Hààr voorgangster, Marie-Josée Abeels, een kranige 100-jarige, verblijft nu in home Avondvrede hier wat verderop. In het begin moet ik eigenlijk spreken van een duobaan, want mijn moeder (van Adèle) was jarenlang mijn steun: ze hield de offerblok bij, herinnerde me tijdig aan de onderhoudsbeurt en droeg ongevraagd een centje bij in de kosten.”

K&L: Waaruit bestaan de zorgtaken?

Adèle: “Geregeld maken we het interieur en de deurruit schoon, wassen het linnen, vernieuwen de batterijen in de lichtjes en ledigen de offerblok. Vooral bij de laatste schoonmaakbeurt, dus na de twee jaar durende wegenwerken, hadden we de handen vol!”

Willy: “Eigenlijk is de kapel aan een paar grondige onderhoudswerken toe. Het houtwerk aan de toegangsdeur moet behandeld worden en het smeedijzeren hekken met een roestwerende verf geschilderd. Omdat het glas in de voordeur geen verluchting heeft, constateren we vochtaanslag. Dit vraagt eveneens om een oplossing.”

K&L: Hebben jullie nog weet van de mis die er in open lucht zou opgedragen zijn op bepaalde feestdagen?

A&W: “Neen, van zo’n mis hebben we nog niet gehoord, maar wat we ons levendig herinneren is de processie op 15 augustus. Er werd hier steeds halt gehouden voor de zegening met het H. Sacrament. De toenmalige jeugd van Drogenbos nam er praktisch volledig aan deel als figurant. Dit vrome gebruik is nu echter in de meeste parochies verdwenen… Misschien ook door het drukke verkeer?”

K&L: Waarom blijven jullie reeds 30 jaar de trouwe behoeders van de kapel?

Adèle: “Vooreerst als herinnering aan mijn moeder, die honderd procent begaan was met dit kleine heiligdom. Ik vind ook dat we dit kapelletje dat reeds drie eeuwen stand houdt op deze plaats, niet mogen laten verkommeren. En als laatste maar zeker niet onbelangrijkste motief, is er de devotie tot O.-L-.Vrouwke, die in het hart van velen een bijzondere plaats bekleedt.”

We danken Adèle en Willy van harte voor dit ongeziene werk en hun trouw al die jaren en we wensen hen hierbij veel geluk met hun diamanten huwelijksjubileum dat ze onlangs vierden. Geniet nog vele jaren van een goede gezondheid, in de nabijheid van ‘jullie’ kapelletje.

Oproep

Wie kandidaat is voor de behandeling van ‘uitgedroogd’ hout of het overschilderen van een hekken, mag zich tot Adèle en Willy richten (contactgegevens te bekomen bij de redeactie) . Bij voorbaat dank!

(artikel overgnomen uit Kerk&leven , editie Alsemberg)